Folie do fundamentów

Jeszcze nie tak dawno do zabezpieczenia fundamentów przed wilgocią z gruntu używano papy i lepiku. Dziś częściej stosowana jest folia – z powodu prostoty jej układania i łączenia.

Hydroizolacja na trzy sposoby

Są trzy typy izolacji zabezpieczających podziemne i naziemne części budynku przed zawilgoceniem:
- izolacje przeciwwilgociowe (typu lekkiego) – chronią elementy domu przed wodą opadową i kapilarną oraz naturalną wilgocią gruntu. Wykonuje się je z pap, folii, powłok bitumicznych oraz zapraw i betonów nieprzepuszczających wody;
- izolacje przeciwwodne typu średniego – zabezpieczają przed wodą opadową przesączającą się w kierunku przegrody (ściany fundamentowe). Wykonuje się je z dwóch warstw papy, plastycznych materiałów bitumiczno-mineralnych, zapraw (tynków) wodoszczelnych i folii;
- izolacje przeciwwodne typu ciężkiego – zabezpieczają budowle przed wodą naporową, czyli wywierającą ciśnienie hydrostatyczne. Dlatego oprócz absolutnej szczelności muszą się charakteryzować dużą wytrzymałością mechaniczną. Mogą to być wielowarstwowe powłoki papowe, folie oraz zbrojone powłoki z żywic syntetycznych (laminaty).

Rodzaje folii
Producenci oferują dwa rodzaje folii do izolowania fundamentów, ścian fundamentowych i podłóg na gruncie – płaskie i wytłaczane.

Folie płaskie. Produkowane są z polichlorku winylu (PCW) i polietylenu (PE), nieco mocniejsze są wykonane z polietylenu o dużej gęstości (PE-HD). Niektóre folie mają dodatkowe warstwy kauczukowo-bitumiczne.
Folie płaskie wykorzystuje się zarówno na izolacje przeciwwilgociowe, jak i przeciwwodne. W zależności od rodzaju izolacji dobiera się tylko inną grubość folii i stosuje inne sposoby łączenia.
Nie powinno się stosować folii polietylenowych cieńszych niż 0,2 mm. Jeśli będą miały 0,4-0,5 mm, wtedy izolacja będzie sztywniejsza i mniej podatna na przypadkowe przebicie. Folie z PCW są grubsze – od 0,6 do 2,0 mm.
Są folie samoprzylepne, których łączenie nie wymaga dodatkowych materiałów i specjalnych narzędzi, oraz folie zgrzewalne, łączone przy użyciu nagrzewnicy.

Z folii płaskich wykonuje się hydroizolacje pionowe i poziome. Autor: RÖBEN		W przeciwwilgociowych izolacjach pionowych folii płaskich można nie mocować do ścian. Autor: Mariusz Bykowski

Membrany wytłaczane (kubełkowe). Wytwarzane są z polietylenu o dużej gęstości (PE-HD). Mogą być wzmocnione siatką z włókna szklanego, polipropylenu lub poliestru. Są też membrany połączone z geowłókniną.
Grubość membran wynosi zwykle 0,5 lub 0,6 mm (nawet 0,85 mm), a wysokość wytłoczenia – od 3 do 12 mm.
Z membran pionowych nie wykonuje się samodzielnych izolacji, lecz osłania się nimi od zewnętrznej strony warstwy izolacji przeciwwodnych, żeby zabezpieczyć je przed uszkodzeniami mechanicznymi. Regularnie rozmieszczone wytłoczenia umożliwiają zaś odwadnianie zaizolowanej powierzchni.
Membran wzmocnionych siatką z włókna szklanego używa się zaś do wykonywania izolacji przeciwwilgociowych ścian piwnic od wewnątrz. Siatka zapewnia dobrą przyczepność do tynku, a wytłoczenia umożliwiają wentylację i osuszanie ściany.
Membrany z geowłókniną wykorzystuje się do zabezpieczania izolacji pionowej fundamentów, ścian fundamentowych i piwnicznych, wzdłuż których ułożony jest drenaż.

Membrany kubełkowe stosowane są najczęściej jako osłona izolacji pionowej ścian fundamentowych. Autor: ISOLA		Membranę kubełkową mocuje się do ścian gwoździami z podkładkami izolacyjnymi. Trzeba przy tym przestrzegać wszystkich zaleceń producenta. Autor: TEGOLA POLONIA

Łączenie izolacji poziomej

W izolacjach przeciwwilgociowych ław i ścian fundamentowych czy podłogi na gruncie zazwyczaj wystarczy połączenie pasów folii na zakład szerokości 30 cm. Jeśli izolacja będzie klejona taśmą samoprzylepną lub odpowiednim klejem, zakłady mogą mieć do 10 cm. Niektóre folie przeznaczone do izolowania murowanych ścian parteru czasami wciska się w świeżą zaprawę.
W izolacjach przeciwwodnych ław i stóp fundamentowych zwykle stosuje się folie samoprzylepne (po uprzednim zagruntowaniu podłoża) lub zgrzewane. Można też folie przymocować mechanicznie do podłoża, a zakłady uszczelnić klejem lub taśmą samoprzylepną.

Łączenie izolacji pionowej

W izolacjach przeciwwilgociowych ścian fundamentowych najczęściej wystarczą takie zakłady jak w izolacji poziomej. Folii płaskiej nie trzeba nawet mocować do podłoża (choć jest to zalecane) – wystarczy, że będzie się zwieszać ze ściany i zostanie do niej przyciśnięta gruntem. Ważne, żeby jej koniec wystawał poza krawędź ławy fundamentowej, a zasypka nie spowodowała rozciągnięcia lub pęknięcia folii.
W izolacjach przeciwwodnych stosuje się podwójne zabezpieczenie – folię płaską samoprzylepną lub mocowaną mechanicznie do podłoża i dodatkowo zgrzewaną albo klejoną oraz folię wytłaczaną stanowiącą zabezpieczenie i uzupełnienie właściwej hydroizolacji.
Membrany kubełkowe najczęściej mocuje się za pomocą gwoździ z podkładkami. Górną krawędź ochrania się listwą startową, a styki pionowe łączy na zatrzask, uszczelkę butylową lub taśmą obustronnie klejącą.

Izolacja przeciwwilgociowa w gruncie przepuszczalnym (piaszczystym). Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Izolacja przeciwwodna typu średniego w gruncie nieprzepuszczalnym (gliniastym). Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Wygoda przede wszystkim
Stosowanie papy asfaltowej do izolacji przeciwwilgociowej fundamentów, ścian fundamentowych lub piwnicznych i podłogi na gruncie ma jedną wadę – powinno się ją przykleić do podłoża. Najczęściej wykorzystuje się do tego lepik asfaltowy na gorąco, ale podłoże musi być suche, równe i twarde. Dlatego niezbędne są przerwy technologiczne na związanie i podeschnięcie betonu czy rapówki na ścianach murowanych.
Tych dodatkowych prac i czasu potrzebnego na ich wykonanie nie potrzeba, gdy stosuje się izolację z folii. Można ją układać na niemal świeżym betonie, nawet na piasku czy styropianie – na sucho. To wielkie ułatwienie, które nie hamuje postępu robót. Równie istotne jest to, że folię można układać niezależnie od pory roku, ponieważ zachowuje elastyczność nawet w ujemnej temperaturze.