Zanim tynkarze rozpoczną pracę, należy starannie przygotować pomieszczenia, w których kładziony będzie tynk. O to możesz zadbać sam.
Zakończ prace mokre. Bez względu na to, czy do otynkowania masz nowo wymurowane, czy stare ściany, zakończ wszelkiego rodzaju prace mokre, takie jak na przykład wykonanie podkładów podłogowych. Zrobienie ich po ułożeniu tynku spowodowałoby bowiem jego zawilgocenie. Trzeba pamiętać o tym, że okres wysychania podkładów uzależniony jest od warunków atmosferycznych, zastosowanego materiału oraz ich grubości.
  | |  |
Czas wysychania posadzek wynosi od jednego do czterch tygodni. Dopiero gdy są suche (ich wilgotność powinna być nie większa niż 2-3%), można rozpocząć prace tynkarskie. Autor: Mariusz Bykowski | | Puszki elektryczne można zasłonić zatyczkami plastikowymi, krążkami styropianu lub zwiniętym papierem. Autor: Mariusz Bykowski |
Zleć rozprowadzenie instalacji elektrycznej i alarmowej, a puszki zakryj. Zabezpieczy je to przed zabrudzeniem zaprawą tynkarską i ułatwi ich późniejsze znalezienie.
Na tym etapie prac musi też już być rozprowadzona instalacja wodna, kanalizacyjna i grzewcza, a wszystkie ujścia rur powinny być zakryte, na przykład folią, by nie doszło do ich zatkania.
Nie dopuszczaj do przeciągów. W domu, w którym jeszcze nie wstawiono okien, szczelnie zasłoń od zewnątrz otwory okienne przezroczystą folią lub zabij je deskami. Jeśli okna zostały zamontowane, zabezpiecz zarówno ościeżnice, jak i samo skrzydło, by nie zostały one uszkodzone podczas tynkowania.
1. Sprawdzić stan podłoża
To pierwsze zadanie dla tynkarzy. Wszelkie ruchome elementy muszą zostać usunięte, ponieważ mogłyby być przyczyną odspojenia się tynku od powierzchni sufitu czy ścian. Wystające z podłoża – na przykład wystającą ze spoiny zaprawę murarską – trzeba skuć młotkiem murarskim, aby nie trzeba było zwiększać grubości tynku. Tak jest w przypadku nowo wymurowanych ścian. Podczas remontu, głównie ze względu na słabą jakość istniejących tynków, skuwa się je i bardzo dokładnie oczyszcza całą powierzchnię. Jeśli natomiast istniejące stare tynki są mocne i dobrze trzymają się podłoża, ale są bardzo nierówne, zamiast nakładać na nie nowy tynk, lepiej wyrównać je gładziami.
 |
Ważne jest też wypełnienie ubytków. Aby tynk w tych miejscach nie przekraczał dopuszczalnej przez producenta grubości, trzeba je uzupełnić gipsem budowlanym lub zaprawą cementowo-wapienną. Autor: Mariusz Bykowski |
2. Zabezpieczyć stal
Gips jest materiałem, który powoduje jej korozję. Dlatego wszystkie odsłonięte elementy stalowe, na przykład belki dwuteowe w stropie Kleina czy metalowe ościeżnice, powinny być zabezpieczone antykorozyjnymi powłokami malarskimi.
 |
Aby na tynku nałożonym na stalowy podciąg nie pojawiły się rdzawe plamy, trzeba go koniecznie zabezpieczyć. Autor: NOWA DOLINA NIDY |
3. Odtłuścić powierzchnię
Jeśli tynk będzie układany na stropach żelbetowych wykonywanych na placu budowy w gotowym deskowaniu, to trzeba sprawdzić, czy na powierzchni sufitu nie pozostał środek adhezyjny, którym smarowane były formy. Trzeba go usunąć za pomocą preparatu odtłuszczającego lub pary wodnej. Pominięcie tej czynności grozi tym, że tynk się odparzy i odpadnie.
 |
Środek adhezyjny można wykryć, zbliżając do powierzchni stropu lampę kwarcową. W jej świetle fluoryzuje on na zielono. Autor: NOWA DOLINA NIDY |
4. Koniecznie zagruntować
Wymagają tego wszystkie podłoża, na których będzie układany tynk gipsowy. Wybór preparatu gruntującego zależy od rodzaju podłoża. Innego trzeba użyć do gładkich podłoży mineralnych, na przykład z betonu, dla których ważne jest poprawienie przyczepności, a innego do gruntowania materiałów o dużej chłonności, typu beton komórkowy czy ceramika poryzowana, przy których ważne jest zmniejszenie i wyrównanie na całej powierzchni wsiąkania wody zawartej w zaprawie tynkarskiej. Wystarczy nałożyć jedną warstwę preparatu gruntującego, ale trzeba to zrobić bardzo dokładnie.
 |
Preparat gruntujący nanosi się pędzlem, wałkiem lub natryskuje. Tynkowanie można rozpocząć, gdy zagruntowana powierzchnia będzie sucha, czyli w zależności od preparatu po 12-24 godzinach. Autor: Mariusz Bykowski |
5. Wzmocnić styki różnych materiałów
W miejscu styku dwóch różnych materiałów, takich jak na przykład beton (słup lub podciąg żelbetowy) i ceramika (ściana) lub stal (belka stropowa) i pustaki stropowe, konieczne jest przyklejenie na zaprawę tynkarską siatki z włókna szklanego. Jest to sposób na zwiększenie w tym miejscu przyczepności tynku, jak również uniknięcie tworzenia się spękań.
 |
Siatka powinna wystawać poza miejsce styku elementów na mniej więcej 10 cm. Autor: NOWA DOLINA NIDY |
6. Osłonić naroża
Zabezpieczenia wymagają wszystkie wypukłe narożniki, gdyż podczas eksploatacji pomieszczenia będą narażone na uszkodzenia mechaniczne. Należy je osłonić metalowymi narożnikami siateczkowymi. Przycina się je na odpowiednią długość nożycami do metalu. Niedozwolone jest użycie szlifierki kątowej, gdyż zniszczy ona cienką powłokę ocynku i element będzie korodował. Dobrze wypoziomowane narożniki są pomocne przy utrzymaniu równej płaszczyzny tynku.
 |
Narożniki przykleja się na placki zaprawy tynkarskiej. Autor: Mariusz Bykowski |
7. Stosować listwy prowadzące
Nie wszyscy fachowcy z nich korzystają, chociaż ułatwiają one uzyskanie równej powierzchni i jednakowej grubości tynku na całej powierzchni, a także przyspieszają prace. Rozmieszcza się je co mniej więcej 1-1,5 m i przykleja na placki zaprawy. Listwy na jednej płaszczyźnie, na przykład ścianie, powinny być tak zamontowane, by po sprawdzeniu łatą murarską były w jednej linii.
 |
Aby nadać tynkowi jednakową grubość i łatwo ściągnąć nadmiar zaprawy, sąsiednie listwy prowadzące należy być rozmieścić w takiej odległości, aby można było przeciągnąć po nich łatą. Autor: Mariusz Bykowski |
8. Nakładać jedną warstwą
W zależności od wielkości powierzchni, preferencji ekipy i wyposażenia w sprzęt tynkuje się ręcznie lub za pomocą agregatu tynkarskiego. Ma na to wpływ także wybór zaprawy tynkarskiej. Są takie, które są przeznaczone tylko do nakładania maszynowego lub tylko do ręcznego. Są też zaprawy uniwersalne, którymi można tynkować na oba sposoby.
Układanie tynków gipsowych wymaga od tynkarzy doświadczenia i dobrej organizacji pracy, co jest związane z krótkim czasem obróbki i koniecznością wygładzenia tynku na mokro. Należy go nakładać jednowarstwowo.
 | |  |
Tynk gipsowy można nakładać ręcznie... Autor: RIGIPS | | ...lub maszynowo. Autor: RIGIPS |
Kiedy potrzebna jest druga warstwa? Podczas generalnego remontu domu – kiedy na przykład zamurowuje się otwory w ścianch – może się okazać, że tynk trzeba wzmocnić nylonową siatką. Zapobiegnie to jego pękaniu. Wtedy konieczne jest ułożenie dodatkowej warstwy tynku. Robi się to metodą „mokre na mokre” lub, jeśli tynk już związał i wysechł, po zagruntowaniu tynku.
9. Zaczynać od sufitu
Do sufitu najlepiej używać specjalnie do tego celu przeznaczonych lekkich zapraw. Grubość warstwy na suficie nie powinna być większa niż 15 mm. Naniesioną zaprawę wyrównuje się łatą, a po częściowym stwardnieniu wygładza długą szpachlą. Tuż przed całkowitym stwardnieniem całość zwilża się czystą wodą i za pomocą pacy z gąbką wyciąga „mleczko”, które utwardzi powierzchnię. Ostatecznie tynk wygładza się szpachlą.
W taki sam sposób tynkuje się ściany. Użyć tu jednak można cięższych, ale za to tańszych zapraw tynkarskich zalecanych do ścian. Grubość tynku nie powinna przekraczać 20-25 mm.
 | |  |
Tynk wygładza się długą łatą, prowadząc ją wzdłuż ściany. Następnie równanie wykonuje się od dołu ściany do góry. Powierzchnię ostatecznie wygładza się długą szpachlą (nazywaną piórem). Autor: Mariusz Bykowski | | Autor: Mariusz Bykowski |
10. Starannie pielęgnować tynk
Temperatura wewnątrz pomieszczenia zarówno w czasie układania tynku, jak i podczas jego wysychania powinna się utrzymywać w granicach od +5°C do +25°C. W ciągu pierwszych 24 godzin tynków gipsowych nie wolno narażać na przeciągi czy bezpośrednie nasłonecznienie, aby zbyt gwałtownie nie przesychały i na powierzchni nie utworzyła się siateczka małych spękań. Po tym okresie powinno się zapewnić umiarkowaną wentylację pomieszczeń, by powstała możliwość stopniowego usuwania nadmiaru wilgoci z wysychającego tynku gipsowego.
Sprawdź gotowy tynk
Tynki gipsowe najczęściej sprawdza się z normą dla tynków III kategorii. Aby można je było zaliczyć do tej kategorii, muszą spełniać następujące wymagania normowe:
- odchylenie powierzchni tynku od płaszczyzny oraz krawędzi od lini prostej po przyłożeniu łaty długości 2 m nie powinno być większe niż 3 mm, i to najwyżej w trzech miejscach;
- odchylenie powierzchni i krawędzi tynku od pionu nie powinno być większe niż 2 mm na 1 m i ogółem nie większe niż 4 mm w pomieszczeniach o wysokości do 3,5 m oraz nie więcej niż 6 mm w wyższych;
- odchylenie powierzchni i krawędzi tynku od poziomu nie powinno być większe niż 3 mm na 1 m i ogółem nie więcej niż 6 mm na całej powierzchni ograniczonej ścianami lub belkami.
- Tynki mogą też być wykonane w kategorii IV. Wiąże się to jednak z dodatkowym nakładem pracy i wymaga osobnego uzgodnienia. Dopuszczalne są wtedy odchylenia o 1 mm mniejsze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz