Instalacja zimnej wody

Wodę doprowadza się do łazienki i kuchni, a niekiedy także do innych pomieszczeń w domu, na przykład do pralni lub garażu, systemem przewodów noszących wspólną nazwę wewnętrznej instalacji wodociągowej. 

Zadaniem instalacji wodociągowej jest dostarczanie wody w odpowiedniej ilości, o wymaganej jakości i pod odpowiednim ciśnieniem do urządzeń sanitarnych.
Woda może być pobierana z wodociągu lub własnej studni.

O projekcie
Dla każdego domu powinno się wykonać projekt instalacji wodnej, w którym zostaną między innymi określone trasa przebiegu, średnice, materiał i rodzaj rur.
Najczęściej od przewodu doprowadzającego wodę do domu prowadzi się przewód główny (w domu piętrowym jest to pion), od którego odchodzą przewody do poszczególnych punktów poboru, zwane podejściami.
Średnice podejść zależą od rodzaju urządzeń sanitarnych, do których doprowadzają wodę i są określone w projekcie.
Materiał instalacji wodociągowej nie może wpływać na jakość wody. Powinien mieć aprobatę COBRTI INSTAL, która dopuszcza go do kontaktu z wodą pitną (atest Państwowego Zakładu Higieny). Powinien on obejmować cały system, a więc rury, kształtki i ewentualnie środki chemiczne używane do ich łączenia (na przykład klej).

O materiałach
Do budowy instalacji stosuje się trzy grupy materiałów: tworzywa sztuczne, miedź oraz stal.
Bardzo popularne są rury z tworzywa. Nie korodują, są lekkie, można z nich łatwo i szybko zbudować instalację.
Rury miedziane - lekkie, giętkie, trwałe i łatwe w montażu - są także chętnie stosowane. Jedynym ograniczeniem jest jakość wody. Nie zaleca się wykonywania instalacji z miedzi tam, gdzie woda jest miękka - w Polsce głównie na terenach górskich. Instalację można wykonać również z rur ze stali ocynkowanej.

Uwaga! W jednej instalacji można zastosować elementy z miedzi i jej stopów oraz ze stali ocynkowanej, pod warunkiem jednak, że elementy stalowe będą wbudowane przed elementami z miedzi i jej stopów (patrząc zgodnie z kierunkiem przepływu wody). Zastrzeżenie to nie dotyczy elementów mosiężnych.

Sposoby połączeń
Aby instalację poprowadzić zgodnie z trasą zaplanowaną w projekcie, potrzebne są kształtki łączące poszczególne odcinki przewodów. Rury stalowe łączy się za pomocą złączek. Rury i kształtki z miedzi lutuje się lub łączy za pomocą odpowiednich złączek.
Sposób łączenia rur z tworzywa, a także rodzaj używanych narzędzi, zależą od systemu. Na przykład rury polipropylenowe łączy się przez zgrzewanie, rury z polichlorku winylu (PCW) - klei. Rury z różnych rodzajów tworzyw można łączyć za pomocą złączek metalowych lub z tworzywa sztucznego.

Uwaga! Nie zaleca się łączenia rur i kształtek różnych producentów, gdyż można w ten sposób stracić gwarancję na wykonaną instalację.

Prowadzenie przewodów
Podczas układania rur należy przestrzegać następujących zasad:
- jeśli przewody prowadzone są po ścianie, przewód wody zimnej należy prowadzić pod przewodem wody ciepłej,
- nie wolno prowadzić przewodów wodnych nad przewodami gazowymi i elektrycznymi,
- odległość między przewodami wodociągowymi a elektrycznymi powinna wynosić co najmniej 50 cm (w miejscach krzyżowania się przewodów - 5 cm), między wodociągowymi a gazowymi - co najmniej 15 cm.
Przewody najczęściej układa się w bruzdach ściennych lub w podłodze - są wtedy niewidoczne, łatwiej jest urządzić kuchnię czy łazienkę. Można też układać rury na tynku, mocując do ściany za pomocą specjalnych uchwytów.
Rury nie powinny być narażone na ujemną temperaturę. Jeśli poprowadzone są na zewnątrz domu w strefie przemarzania, może w nich zamarzać woda. Aby do tego nie dopuścić, powinno się je odpowiednio zaizolować, a nawet dodatkowo wyposażyć w specjalny kabel grzejny.

Domowa instalacja wodociągowa poprowadzona w sposób tradycyjny. Tak wykonuje się instalacje ze stali, twardej miedzi, twardych tworzyw sztucznych – na przykład polipropylenu (PP), polichlorku winylu (PCW). Autor: Marek Sternicki , Agnieszka Sternicka

Instalacja z rozdzielaczem i rozprowadzeniem w podłodze.W taki sposób prowadzi się instalacje z miękkiej miedzi, miękkich tworzyw sztucznych - na przykład polietylenu sieciowanego (PEX) lub z rur wielowarstwowych. Autor: Marek Sternicki , Agnieszka Sternicka

Co oprócz rur i kształtek?
W każdej instalacji, zaraz za wodomierzem lub przed zestawem hydroforowym, dobrze jest zamontować filtr mechaniczny siatkowy. Będzie on chronił rury i baterie przed zanieczyszczeniami stałymi mogącymi znaleźć się w wodzie.
Dobrze jest zamontować zawór bezpieczeństwa, zwłaszcza gdy instalacja zasila na przykład podgrzewacze wody, które nie są fabrycznie wyposażone w takie zawory. Gdy ciśnienie przekroczy wartość maksymalną, zawór się otworzy i nadmiar wody wypłynie z instalacji. Stąd wymóg umieszczania kratek ściekowych w kotłowniach czy pomieszczeniach z zestawem hydroforowym.
Na przewodzie głównym lub pionie powinien być zainstalowany zawór spustowy. Umożliwi on opróżnienie przewodu na czas jego naprawy.
Na przewodach prowadzących do kuchni i łazienki dobrze jest zamontować oddzielne zawory odcinające. Wtedy wymiana uszczelki, czy nawet całej baterii będzie możliwa bez opróżniania z wody całej instalacji.

Woda z wodociągu
Wodociąg to najwygodniejszy sposób zaopatrywania domu w wodę. Aby podłączyć domową instalację do wodociągu, trzeba wykonać przyłącze wodociągowe. W skład przyłącza wchodzą:
- trójnik lub obejma z zasuwą odcinającą (nawiertka) w miejscu przyłączenia sieci wodociągowej,
- przewód doprowadzający wodę do domu, ułożony w gruncie,
- wodomierz z zaworami odcinającymi.
Dokładne warunki zainstalowania wodomierza określa dostawca wody.
Jeśli przyłącze ma więcej niż 15 metrów, wodomierz montuje się w studzience na zewnątrz domu, jeśli jest krótsze - wewnątrz domu.
Wszystkie przewody za wodomierzem to wewnętrzna instalacja wodociągowa. Ciśnienie wody w sieci wodociągowej powinno być takie, aby nawet do najdalej położonego punktu poboru woda dopływała w odpowiedniej ilości i pod odpowiednim ciśnieniem - nie mniejszym niż 0,05 MPa, ale i nie większym niż 0,6 MPa.
W warunkach technicznych dostawy wody lokalny dostawca określa robocze ciśnienie w sieci. W praktyce ciśnienie to waha się, zależnie od wielkości rozbiorów wody (od tego, ile wody pobierają jednocześnie odbiorcy, których instalacja podłączona jest do wodociągu).

Schemat przyłącza wodociągowego. Autor: Marek Sternicki , Agnieszka Sternicka

Woda ze studni

Na terenach, gdzie nie ma sieci wodociągowej, wodę pobiera się ze studni: głębinowej, wąskorurowej (abisynki) lub kopanej. Rodzaj studni zależy od głębokości zalegania warstwy wodonośnej.
Wodę czerpie się za pomocą pompy odpowiednio dobranej do rodzaju studni. Następnie woda trafia do hydroforu, czyli zamkniętego zbiornika ciśnieniowego, którego zadaniem jest utrzymanie odpowiedniego ciśnienia w instalacji wodnej. Zbiornik z pompą i oprzyrządowaniem nosi nazwę zestawu hydroforowego.
Prawie zawsze jakość wody ze studni nie odpowiada normom dla wody przeznaczonej do picia i na potrzeby gospodarcze. Trzeba ją więc uzdatniać. Urządzenia do uzdatniania montuje się za zestawem hydroforowym.

Doprowadzenie wody ze studni głębinowej do domowej instalacji wodociągowej.