Ściana fundamentowa powinna sięgać przynajmniej 20 cm ponad planowany poziom terenu. Uchroni to wymurowaną na niej ścianę parteru przed zawilgoceniem. Dawniej zalecało się, aby ściany z materiałów nasiąkliwych – a do takich jest zaliczany beton komórkowy – zaczynały się nie niżej niż 50 cm nad terenem. Chroniło to ściany przed zawilgoceniem, a w efekcie przed przemarzaniem. Na fundamencie trzeba ułożyć poziomą izolację przeciwwilgociową, która zabezpieczy ściany parteru przed podciąganiem wilgoci z gruntu.
  |
| Górną powierzchnię ściany fundamentowej wyrównuje się zaprawą. Zapobiegnie to ewentualnemu przebiciu folii stanowiącej poziomą izolację przeciwwilgociową. Autor: Krzysztof Zasuwik |
Zanim zaczniesz murować
Beton komórkowy jest dość kruchym materiałem budowlanym, zwłaszcza ten ciepłych i lekkich odmian 400, 350 i 300. Szczególnie delikatnie należy się obchodzić z kształtkami i elementami profilowanymi. Aby uchronić elementy przed przypadkowym uszkodzeniem podczas transportu, producenci pakują je na palety i foliują. Niestety, nie zawsze jest to wystarczającym zabezpieczeniem – jeśli na plac budowy samochód dostawczy będzie musiał jechać po wyboistych drogach, decydowanie się na ten materiał wiąże się z dużym ryzykiem.
Należy pamiętać o tym, że beton komórkowy jest nasiąkliwy. Dlatego na placu budowy bloczków nie można ustawiać bezpośrednio na ziemi. Jeśli są przechowywane na paletach, ze zrywaniem folii najlepiej poczekać do chwili, gdy będą potrzebne do murowania. Jeśli bloczki przechowuje się luzem, przed opadami najlepiej osłaniać je papą lub folią.
2. Na odpowiednią zaprawę
Od dokładności, z jaką są wykonane bloczki, zależy, czy muruje się je na cienkie – 1-3-milimetrowe – spoiny, czy na tradycyjne spoiny grubości 1-1,5 cm. W jednowarstwowych ścianach zewnętrznych, które nie będą ocieplane wełną lub styropianem, używa się zapraw klejowych (do murowania na cienkie spoiny) lub zapraw ciepłochronnych (spoiny grube), których izolacyjność cieplna odpowiada izolacyjności lżejszych odmian betonu. W ścianach warstwowych bloczki zazwyczaj muruje się na tradycyjną zaprawę cementowo-wapienną; jest ona tańsza od zaprawy ciepłochronnej, lecz ma znacznie niższą izolacyjność cieplną.
Wykonując ściany konstrukcyjne (nośne), powinno się stosować marki betonu komórkowego i zaprawy zgodne z projektem.
 |
| Murowanie na cienkie spoiny wymaga precyzji – każdą warstwę bloczków trzeba starannie wypoziomować, przeszlifować, oczyścić z pyłu. Uzyskanie cienkiej spoiny jest możliwe dzięki specjalnej kielni o ząbkowanej krawędzi lub rozłożeniu zaprawy dozownikiem z regulacją grubości spoiny. Jednorazowo można nałożyć pas zaprawy długości 3-4 m, nie dłuższy, by zaprawa zbytnio nie wyschła, zanim ułoży się na niej bloczki. Autor: Robert Szarapka |
3. Układ spoin
Murując ściany, trzeba przestrzegać poprawnego wiązania bloczków, zachowując zasadę mijania się spoin w kolejnych warstwach muru co najmniej o 6 cm. Mury z cienkimi spoinami wznosi się zazwyczaj z bloczków, które mają profilowane boki we wpusty i wypusty. Daje to możliwość wykonywania jedynie spoin poziomych. Bloczki do murowania ścian na grubsze spoiny mają gładkie boki, dlatego spoiny pionowe zawsze trzeba wypełniać zaprawą.
Zdarza się, że ściany grubsze niż 36 cm muruje się, łącząc w jednej warstwie dwa elementy – na przykład w murze grubości 43 cm łączy się 30-centymetrowe bloczki z 12-centymetrowymi płytkami albo bloczki 24-centymetrowe z płytkami 18-centymetrowymi, robiąc między nimi spoinę grubości 1 cm. Ustawia się je tak, aby w kolejnych warstwach lico tworzyły raz bloczki, raz płytki.
 |
| Grubość spoin zależy od rodzaju bloczków i zaprawy użytej do ich murowania. Autor: Tomasz Traczyk |
4. Ściany warstwowe
Murowanie ściany trójwarstwowej rozpoczyna się od warstwy konstrukcyjnej (wewnętrznej). Aby móc ją odpowiednio połączyć z warstwą elewacyjną, podczas murowania umieszcza się w niej łączniki (kotwy) ze stali nierdzewnej lub ocynkowane. Powinno się je rozmieszczać nie rzadziej niż co 50 cm w pionie i co 75 cm w poziomie, a ich grubość nie powinna przekraczać 6 mm. Kotwy powinny być zagłębione w murze przynajmniej 5 cm. Warstwę konstrukcyjną muruje się zazwyczaj z bloczków grubości 24 cm z betonu odmiany 600 lub 500. Warstwę elewacyjną można wybudować nie tylko z betonu komórkowego (najczęściej są to płytki grubości 12 cm), ale także z cegieł klinkierowych czy silikatowych.
Między warstwami muru jest szczelina szerokości około 10 cm w całości lub w części (z pozostawieniem szczeliny wentylacyjnej) wypełniona izolacją cieplną.
Uwaga! Gdy do murowania ściany warstwowej używa się zaprawy ciepłochronnej, można zmniejszyć grubość styropianu średnio o 2 cm.
Ocieplanie ścian wełną mineralną ułatwia i przyspiesza wysychanie świeżych murów.
 |
| Ściany trójwarstwowe można budować na dwa sposoby – wszystkie warstwy muruje się równocześnie (tak jak na zdjęciu) lub najpierw muruje się warstwę konstrukcyjną (wewnętrzną), z której wypuszcza się kotwy, a następnie dokłada się izolację termiczną i obmurowuje ją warstwą elewacyjną. Autor: Piotr Mastalerz |
5. Połączenia ścian
Ściany konstrukcyjne jednej kondygnacji trzeba wykonywać z bloczków tej samej odmiany, murowanych na takiej samej zaprawie, wznosząc je równomiernie na całej długości. Wewnętrzne ściany konstrukcyjne mają zazwyczaj grubość 24 cm. Aby prawidłowo połączyć je ze ścianami zewnętrznymi, muruje się je jednocześnie z odpowiednim przewiązaniem. Jeśli ściany muruje się w różnym czasie bądź do ściany konstrukcyjnej dostawia się ścianę działową z bloczków innej odmiany, powinno się je połączyć kotwami. W tym celu ze ściany, którą wznosi się w pierwszej kolejności, w miejscu planowanego styku ścian w co trzeciej spoinie poziomej umieszcza się kotwy.
 |
| Wewnętrzne ściany konstrukcyjne muruje się zwykle w tym samym czasie co ściany zewnętrzne. Autor: Tomasz Traczyk |
6. Wieńce i nadproża
To elementy konstrukcyjne, które wzmacniają ściany. Nadproże wzmacnia ścianę nad otworem okiennym i drzwiowym, wieniec – w poziomie stropu. Ściany zewnętrzne wzmacnia się też nad ostatnim stropem, robiąc w ściance kolankowej słupki i zwieńczając ją wieńcem. Sposób wzmocnienia ściany zależy od jej budowy.
 |
| Wieniec wzmacniający ścianę w poziomie stropu zawsze musi być ocieplony, aby nie stanowił mostka cieplnego. W ścianach warstwowych, które i tak są ocieplane, zazwyczaj nie ma z tym problemu. W ścianach jednowarstwowych najwygodniej obudować wieniec odpowiednimi płytkami – elementami docieplenia wieńca. Autor: Mariusz Bykowski |
Ściany jednowarstwowe
 |
| Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
Ściany dwuwarstwowe
 |
| Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
Ściany trójwarstwowe
 |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz