poniedziałek, 11 lipca 2011

Jak zrobić sufit podwieszany z płyt gipsowo-kartonowych i gipsowo-włóknowych.

Sufit podwieszany pozwala ukryć niedoskonałości stropu, obniża optycznie pomieszczenie i skutecznie je wycisza. Jego montaż to niełatwe zadanie, ale przy odrobinie cierpliwości i dokładności poradzi sobie z nim niejeden majsterkowicz.


Sufity podwieszane z płyt gipsowych są trudniejsze do wykonania niż tradycyjny tynk. Mocuje się je przeważnie do stalowego lub drewnianego stelażu, używając dodatkowo specjalnych łączników i wieszaków. Cała konstrukcja musi być stabilna, idealnie wypoziomowana i tak wykończona, by na styku sufitu i ścian nie pojawiały się rysy.




Dlaczego więc warto zdecydować się na taki sufit? Powodów jest kilka:
- pod takim sufitem można ukryć mankamenty stropu, a także przeprowadzić przewody instalacyjne. Nie będą się wówczas rzucały w oczy, a w razie potrzeby będzie można się do nich łatwo dostać, by dokonać naprawy;
- sufit podwieszany obniża zbyt wysokie pomieszczenie;
- da się w nim zamocować punktowe oświetlenie;
- poprawnie wykonany sufit podwieszany z izolacją z wełny mineralnej może zwiększyć komfort akustyczny w pomieszczeniu;
- sufit z płyt g-k lub g-w w przypadku stropu drewnianego zwiększa bezpieczeństwo przeciwpożarowe;
- na poddaszach użytkowych sufit taki jest najłatwiejszy do wykonania i najczęściej wybierany.

Uwaga! Sufity z płyt, mimo że lekkie, obciążają strop. Z tego względu powinno się je wykonywać po konsultacji z konstruktorem, który ustali, czy dany strop będzie w stanie przenieść takie dodatkowe obciążenie. Trzeba też ściśle stosować się do zaleceń producentów systemów. Podawane w instrukcjach technicznych minimalne i maksymalne rozstawy poszczególnych elementów to wartości niepodlegające dyskusji.

Jakie płyty na sufity?

Gipsowo-kartonowe:
- zwykłe – można je mocować do rusztów metalowych lub drewnianych (w dwóch warstwach) w pomieszczeniach suchych;
- wodoodporne – mocuje się je do rusztów metalowych w pomieszczeniach o wilgotności powietrza przekraczającej okresowo 70% (łazienki, pralnie);
- o podwyższonej odporności ogniowej – są wzmocnione włóknem szklanym. Poprawiają bezpieczeństwo pożarowe domów;
- grube (grubości 20 lub 25 mm) – używa się ich do rusztów metalowych i drewnianych (jednowarstwowo) w pomieszczeniach suchych;
- gięte na sucho – stosuje się je do wykonywania sufitów podwieszanych o powierzchni łukowej (na przykład sufity imitujące stropy kolebkowe);
- perforowane płyty dźwiękochłonne (laminowane welonem szklanym) – są polecane do wykonywania sufitów podwieszanych w pomieszczeniach, które wymagają wysokiego komfortu akustycznego.

Gipsowo-włóknowe. Dzięki swej specyficznej budowie (nie rdzeń gipsowy oklejony kartonem, lecz płyty zrobione z gipsu zmieszanego z włóknami celulozowymi) nadają się zarówno do wilgotnych, jak i suchych pomieszczeń. Można je mocować do rusztów drewnianych lub metalowych.
Sufit na stalowym stelażu podwieszanym
Konstrukcja takich sufitów to stelaż ze specjalnych profili ze stali ocynkowanej. Podwiesza się go do stropu na stalowych wieszakach. Są one regulowane i dzięki temu sufit można umieścić wyżej lub niżej. Łatwo go też wypoziomować. Sufity na ruszcie podwieszanym skutecznie wyciszają pomieszczenie. Drgania ze stropu są bowiem przenoszone tylko przez zamocowane punktowo wieszaki.

Sufit na stelażu jednopoziomowym jednokierunkowym
Jest on bardzo prostą wersją sufitu na stelażu stalowym. Poleca się go do pomieszczeń podłużnych.

Sufit na metalowym stelażu jednopoziomowym jednokierunkowym.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Pomiar. Najpierw trzeba dokładnie wymierzyć pomieszczenie. Znając jego powierzchnię, można zamówić system, czyli wszystkie elementy potrzebne do budowy sufitu, w odpowiedniej ilości. Systemy takie mają w swej ofercie wszyscy producenci płyt g-k i g-w, a kupić je można między innymi u ich przedstawicieli handlowych.

Mocowanie wieszaków. Najpierw należy rozplanować na suficie punkty, w których zaczepione zostaną wieszaki. Powinny one przebiegać wzdłuż równoległych linii (wytyczonych w rozstawie co 40-50 cm).
Między punktami leżącymi na jednej linii powinien być zachowany odstęp 70-90 cm. Po zaznaczeniu punktów trzeba wywiercić otwory, umieścić w nich stalowe kołki rozporowe i zamocować wieszaki. Te ich części, które mają być wsunięte w profil, trzeba zdjąć i na chwilę odłożyć.
Do stropów drewnianych wieszaki mocuje się wkrętami samonawiercającymi. W stropach z pustaków do mocowania rusztu trzeba użyć specjalnych kotew motylkowych.

Montaż profili. Na przeciwległych ścianach pomieszczenia rysuje się linie wyznaczające w przybliżeniu poziom, na którym znajdzie się sufit. Ponieważ linie te muszą być dobrze wypoziomowane, warto użyć poziomnicy wężowej (wasserwagi). Wzdłuż tych linii mocuje się profile przyścienne UD, a właściwie tylko ich ramiona. Gdy ramiona wieszaków są przymocowane do stropu, zdemontowane dolne części wieszaków wsuwa się w profile główne, a końcówki profili CD – w profile przyścienne UD. Następnie obie części wieszaków łączy się ponownie i w ten sposób ruszt zostaje podwieszony do stropu. Teraz trzeba go wypoziomować, regulując położenie ramion wieszaków.
Profile można ciąć nożycami do blachy. Jeśli są za krótkie, można je sztukować, używając do tego tak zwanych łączników wzdłużnych.

Izolacja sufitu. Sufit można dodatkowo wyciszyć i ocieplić, umieszczając między profilami rusztu płyty wełny mineralnej lub szklanej. Muszą one ściśle wypełniać przestrzeń między profilami.

Przykręcanie płyt. Kiedy ruszt jest zamontowany i wypoziomowany, można przykręcać do niego płyty. Stosuje się do tego celu specjalne nierdzewne wkręty typu TN rozmieszczone maksymalnie co 15 cm.

Uwaga! Jeśli sufit ma mieć lepsze parametry ogniochronne, powinien być zrobiony z płyt o podwyższonej odporności ogniowej GKF lub z płyt grubych (grubości 20-25 mm).

Sufit na stelażu dwupoziomowym krzyżowym
Sufit taki bardziej obniża pomieszczenie niż ten na stelażu jednopoziomowym. Polecany jest do pomieszczeń o dużej powierzchni.
Do momentu zawieszenia profili głównych wszystkie czynności są podobne do tych w opisanym wyżej sposobie. Zanim przykręcone zostaną płyty, trzeba jednak przymocować stelaż z profili nośnych. Profile główne i nośne łączy się, stosując tak zwane łączniki krzyżowe. Końcówki profili nośnych umieszcza się w profilach przyściennych UD.
Gdy stelaż jest zamocowany, można do niego przykręcać płyty.

Sufit na stalowym stelażu dwupoziomowym krzyżowym.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Sufit na stelażu jednopoziomowym krzyżowym
Stelaż taki jest łatwy do wypoziomowania i ma mniej punktów zaczepienia w stropie. Płyty mają więcej miejsc podparcia i dzięki temu są mniej narażone na ewentualne uszkodzenia. Jego montaż jest jednak bardziej pracochłonny niż obu wyżej opisanych – wymaga częstszego przycinania profili.
Prace także rozpoczyna się od rozplanowania i przymocowania do stropu ramion wieszaków. Do ścian mocuje się profile przyścienne UD. W profile CD wsuwa się dolne elementy wieszaków, a następnie łączy je z ramionami wieszaków zwisającymi ze stropu. Teraz nadszedł czas na domontowanie profili poprzecznych przyciętych na długość równą rozstawowi profili podłużnych. Mocuje się je specjalnymi łącznikami poprzecznymi. Końcówki profili poprzecznych umieszcza się w profilach przyściennych UD. Tak zmontowany ruszt poziomuje się, regulując ramiona wieszaków. Do rusztu przykręca się płyty.

Uwaga! Płyty można też mocować do rusztu jednowarstwowego, jednokierunkowego przykręconego bezpośrednio do stropu. Wykonuje się go ze specjalnych profili „kapeluszowych” rozstawionych co 50 cm.

Sufit na stelażu jednopoziomowym krzyżowym.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Niebezpieczne styki (Tomasz Jaroszuk, doradca techniczny z firmy Rigips)

Na styku sufitu ze ścianami w trakcie eksploatacji często pojawiają się pęknięcia. Aby temu zapobiec, trzeba zastosować się do kilku zaleceń:
- wszystkie materiały należy dobierać zgodnie ze wskazówkami producenta;
- rozstawy wieszaków i profili muszą się mieścić w dopuszczalnym przedziale;
- w miejscu styku płyt ze ścianą powinna być naklejona specjalna taśma ślizgowa;
- płyty nie mogą być przykręcane do profili przyściennych UD;
- przestrzeń na styku płyt i ścian trzeba wypełnić masą szpachlową i wzmocnić taśmą zbrojącą;
- dodatkowo w miejsce styku trzeba nanieść cienką warstwę uszczelniającej masy akrylowej.
Sufit na stelażu drewnianym
Jest to tańsza, ale nieco trudniejsza do wykonania wersja sufitu z płyt g-k i g-w. Sufitom na stelażu stalowym ustępuje ponadto pod względem odporności ogniowej. Ruszt taki może być przymocowany bezpośrednio do stropu lub zaczepiony do odpowiednich wieszaków. Może być jedno- lub dwupoziomowy. Do jego budowy używa się łat rusztu głównego o przekroju 6 x 4 cm lub 6 x 5 cm oraz łat rusztu nośnego (gdy sufit jest dwuwarstwowy) o przekroju 5 x 3 cm lub 6 x 4 cm.


Drewniany stelaż dwupoziomowy krzyżowy na wieszakach.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki
Drewniany stelaż dwupoziomowy krzyżowy mocowany bezpośrednio do stropu.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Pomiar i dobór materiałów. Tak samo jak w przypadku sufitu na stelażu stalowym najpierw trzeba wymierzyć pomieszczenie. Niestety, systemy rzadko dostosowane są do stelaży drewnianych, więc może się okazać, że samodzielnie trzeba będzie ustalić, ile potrzeba płyt oraz jakiej długości i jakiego przekroju łaty należy kupić.
Trzeba również zaopatrzyć się w odpowiednie łączniki i wszystkie materiały niezbędne do wykończenia sufitu (masy szpachlowe, taśmy zbrojące, preparat do gruntowania).

Montaż rusztu. Gdy ruszt ma być zamontowany na wieszakach, trzeba rozplanować ich rozmieszczenie i przymocować je do stropu. Jeśli nie – do sufitu mocuje się specjalne uchwyty łat rusztu głównego. Zarówno do wieszaków, jak i do uchwytów łaty rusztu głównego mocuje się wkręty. Poziomowanie rusztu odbywa się poprzez regulację ramion wieszaków lub podkładanie drewnianych klinów w miejscach mocowania łat.

Montaż płyt. Płyty przykręca się bezpośrednio do rusztu nośnego. Wkręty typu TD powinny być rozmieszczone co 15 cm.

Wykończenie spoin

Spoiny między płytami g-k gruntuje się specjalnym preparatem i wypełnia pierwszą warstwą masy szpachlowej. W świeżą masę wtapia się taśmę lub siatkę zbrojącą i na to nanosi kolejną warstwę masy szpachlowej. Wygładza się ją, a po całkowitym wyschnięciu szlifuje specjalną pacą z siatką ścierną. Zaszpachlować i przeszlifować trzeba również łebki wkrętów.
Stosując płyty g-w, nie trzeba tak bardzo wzmacniać spoin. Styki tych płyt wypełnia się bowiem specjalnym elastycznym klejem. Masa szpachlowa ma tu za zadanie jedynie wyrównanie powierzchni styków i zamaskowanie łebków wkrętów. Płyty te nie wymagają gruntowania ani przed szpachlowaniem, ani przed malowaniem, są bowiem zagruntowane fabrycznie.


Profile i łączniki do sufitów podwieszanych


Profil CD do budowy stelaża.
Autor: LAFARGE
Profil przyścienny UD.
Autor: LAFARGE


Wkręty TD do rusztów drewnianych i wkręty uniwersalne TN.
Autor: LAFARGE
Łącznik poprzeczny do wzajemnego mocowania profili w ruszcie jednopoziomowym krzyżowym.
Autor: KNAUF



Wkręty TB do mocowania stelaży stalowych i wkręty do łączenia elementów rusztu stalowego – tak zwane pchełki.
Autor: LAFARGE
Łącznik krzyżowy do łączenia profili głównych i nośnych w ruszcie dwupoziomowym.
Autor: KNAUF



Brak komentarzy:

Prześlij komentarz