sobota, 16 lipca 2011

Podłoga na dwóch poziomach



Podłoga na gruncie zwykle projektowana jest na jednakowym poziomie w całym domu. Jednak zdarza się, że jakaś jej część jest obniżona, na przykład do poziomu terenu. Jak w takim przypadku poprawnie wykonać izolacje przeciwwilgociowe i termiczne?

Na jednym poziomie – rozwiązanie standardowe

Poziom podłogi na gruncie zwykle znajduje się 30-40 cm nad poziomem terenu. Takie rozwiązanie jest praktyczne i tanie. Wynika z technologii robót. Warto je stosować z kilku powodów.
Po pierwsze – łatwo szczelnie połączyć izolację przeciwwilgociową podłogi z poziomą izolacją przeciwwilgociową ścian zewnętrznych, ponieważ są na tym samym poziomie. Pozioma izolacja ścian najczęściej znajduje się 20-30 cm nad terenem.
Po drugie – do domu wchodzi się po dwóch, trzech stopniach zewnętrznych (zwykle mają po 15 cm wysokości). Uważa się, że jeden stopień to rozwiązanie niedobre, bo można go nie zauważyć i potknąć się, a cztery to zbyt dużo, gdyż wymagane już jest instalowanie balustrady. Dlatego dwa lub trzy stopnie to w sam raz – prosto, tanio i wygodnie.
Po trzecie – poziom ganku lub tarasu będzie mógł się znajdować przynajmniej o 4-5 cm niżej od poziomu podłogi w domu. Dzięki temu skuteczne uszczelnienie progów drzwi zewnętrznych lub okien balkonowych nie będzie stanowić problemu.
Po czwarte – zmieszczą się wszystkie warstwy konstrukcyjne podłogi. Podłogę na gruncie układa się po zdjęciu humusu, czyli warstwy ziemi urodzajnej grubości 10-30 cm. Wynika stąd, że aby osiągnąć założony poziom posadzki, konstrukcja podłogi musi mieć grubość 40-70 cm. I tak jest – podbudowę i nawierzchnię tworzą:
- warstwa odcinająca (drenażowa) – ze żwiru zagęszczonego mechanicznie (15-20 cm),
- warstwa wyrównawcza – z piasku zagęszczonego mechanicznie (5-10 cm),
- warstwa nośna – z betonu (10-15 cm),
- izolacja termiczna – ze styropianu lub z polistyrenu ekstrudowanego (5-10 cm),
- izolacja przeciwwilgociowa – z folii lub papy,
- warstwa podkładowa (szlichta) – z betonu lub jastrychu (4-8 cm),
- warstwa wierzchnia – z wykładziny, terakoty, kamienia, drewna (1-7 cm).

Typowy układ warstw w podłodze na gruncie.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Na dwóch poziomach, czyli rozwiązania nietypowe

Obniżenie poziomu podłogi w części domu zwykle traktuje się jako sposób na urozmaicenie wnętrza. Obniżając podłogę w dużym pomieszczeniu (salonie lub pokoju dziennym), łatwiej uzyskać odpowiednie proporcje pomiędzy powierzchnią a wysokością. W domach piętrowych lub z użytkowym poddaszem łatwiej jest obniżyć podłogę na gruncie, niż wykonać strop na różnych poziomach. Podłogę na gruncie obniża się także w domach położonych na lekko nachylonym terenie.

Połączenie podłóg na różnych poziomach

Jeśli różnica wysokości jest niewielka (do 50 cm), nie jest to zadanie zbyt skomplikowane. Często okazuje się, że po usunięciu humusu nie trzeba nawet pogłębiać wykopu. W miejscu obniżenia podłogi, pod betonową warstwą nośną, wystarczy zrobić dodatkową izolację przeciwwilgociową. Można ułożyć folię – bezpośrednio na gruncie lub na kilkucentymetrowej podsypce z piasku – lub papę na 5-centymetrowej warstwie chudego betonu. Betonowe płyty podłogi na gruncie zwykle nie są zbrojone i dlatego ich połączenia nie należy wykonywać w postaci cienkiej pionowej ścianki. Element łączący powinien być znacznie masywniejszy, uformowany w kształt trapezu.
Trzeba zwrócić uwagę na to, by właściwa izolacja przeciwwilgociowa nie była zaginana pod kątem prostym. W tym celu należy wykonać 5-centymetrowe skosy z zaprawy lub betonu. Wtedy zagięcia folii czy papy zawsze będą tworzyły kąt rozwarty, co uniemożliwi, a przynajmniej bardzo utrudni, rozdarcie izolacji.

Układ warstw w obniżonej podłodze na gruncie.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Połączenie obniżonej podłogi ze ścianą zewnętrzną

To miejsce, w którym najczęściej popełniane są błędy. Powstają mostki termiczne lub nieprawidłowo łączona jest izolacja przeciwwilgociowa ściany i podłogi. Aby tego uniknąć, na omawianym fragmencie ściany fundamentowej izolację przeciwwilgociową należy wykonać na dwóch poziomach. Wtedy jej szczelne połączenie z izolacją obniżonej części podłogi będzie już proste.
By nie powstał mostek termiczny, ściana fundamentowa (zwykle betonowa) w miejscu obniżenia podłogi musi mieć odpowiednią izolacyjność cieplną. Do tego, niestety, nie wystarczy kilkucentymetrowa warstwa styropianu (powinna mieć przynajmniej 10-12 cm). Ten fragment ściany powinno się wymurować z materiału o większej izolacyjności niż beton – na przykład z betonu komórkowego odmiany 600 lub pustaków poryzowanych. Wtedy warstwa izolacji termicznej może mieć grubość 6-8 cm.

Połączenie obniżonej podłogi ze ścianą fundamentową.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz