czwartek, 14 lipca 2011

Nowa izolacja w starym domu. Remont



Bez izolacji poziomej nie mamy co marzyć o suchym domu. Jej brak, nawet przy dobrej izolacji pionowej, powoduje, że woda gruntowa jest podciągana kapilarnie i może zawilgacać ściany do wysokości 2 m.

O ile zrobienie w istniejącym domu nowej izolacji pionowej jest stosunkowo łatwe (jest układana na murach), o tyle odtworzenie izolacji poziomej jest trudne, ponieważ wymaga ingerencji w konstrukcję ścian. Najskuteczniejsze i najczęściej stosowane są metody mechaniczne: odcinkowe podcinanie murów (po którym w szczelinie zakładana jest warstwa izolacyjna) i wbijanie w mur chromowo-niklowych blach falistych.
Decyzję o tym, jaką metodę zastosować i w którym miejscu muru ma powstać nowa izolacja, należy podjąć po wykonaniu ekspertyzy sprawdzającej stan domu. Jej koszt to około 600 zł. O ekspertyzę taką należy się zwrócić do firmy wykonującej izolacje poziome metodami mechanicznymi.









Stare domy, w których nie ma izolacji poziomej lub przestała być ona skuteczna, trzeba zabezpieczyć przed wodą podciąganą kapilarnie.
Autor: Andrzej Szandomirski
Na zawilgoconych murach dochodzi do odparzania tynku, powłok malarskich i kruszenia się cegły.
Autor: W-ART

Metoda podcinania murów

Takie rozwiązanie nie wchodzi w grę, gdy w ścianie są stalowe elementy.
Odcinkowe podcinanie ściany może być przeprowadzane za pomocą pił łańcuchowych albo tarczowych tylko wtedy, gdy stan techniczny ścian jest dobry i są one zrobione z niezbyt twardych materiałów, na przykład z ceramiki. Jeżeli są w nich kamienie, podcięcie musi zostać wykonane piłami sznurowymi – sznurem diamentowym, który podczas pracy jest chłodzony wodą.
Mur może być podcinany z jednej strony (piłami samojezdnymi) – z zewnątrz albo od wewnątrz, zależnie od tego, gdzie jest lepszy dostęp do ściany (co najmniej 70 cm). Podcięcia krótkich odcinków muru mogą być robione piłami ręcznymi z dwóch stron (wtedy wolna przestrzeń przy murze powinna mieć szerokość co najmniej 60 cm).
Mur podcina się odcinkami długości 1-1,5 m. Po wycięciu szczeliny grubości do 14 mm przedmuchuje się ją sprężonym powietrzem, na przykład przy użyciu sprężarki tłokowej. Następnie w szczelinie zakładana jest izolacja: z dwóch warstw papy zgrzewalnej, płyt z twardego polietylenu PEHD albo laminatu (epoksydowego lub polipropylenowego) zbrojonego włóknem szklanym.
Materiał izolacyjny wkłada się odcinkami długości 1-1,5 m na zakład – co najmniej 10-centymetrowy. Następnie co 25-30 cm w szczelinę wbijane są kliny z polipropylenu (koniecznie w miejscu łączeń materiału izolacyjnego).
W wyniku zużywania się elementów tnących powstaje szczelina, której szerokość jest coraz mniejsza – na odcinku 20 m zmniejsza się średnio o 4 mm. Dlatego wysokość klinów powinna być coraz mniejsza, ale taka, by stawiały duży opór przy wbijaniu. Kliny o jednakowej grubości nie wypełniałyby dobrze szczeliny i dochodziłoby do osiadania budynku.
Po zaklinowaniu szczeliny wprowadza się w nią (przez pakery – rurki połączone z wężem podajnika ciśnieniowowibracyjnego albo pompy ślimakowej) zaprawę cementową, która jest modyfikowana środkami uszczelniającymi.

Czas trwania robót. W domu o podstawie 100 m² podcinanie murów wraz z włożeniem materiału izolacyjnego i załataniem szczelin trwa około trzech tygodni.
Prace towarzyszące. Przed wykonaniem izolacji należy skuć tynki wewnątrz i na zewnątrz domu do wysokości 0,5 m ponad wysolenia, po zakończeniu – położyć nowe.
Jeśli izolację poziomą wykonuje się od wewnątrz, należy dodatkowo ułożyć na ścianach i podłodze piwnicy wewnętrzną izolację ze szlamu mineralnego (wodoszczelnej zaprawy mineralnej).



Samojezdna piła elektryczna może podcinać mur w dwóch kierunkach – w prawo i lewo.
Autor: W-ART
Podczas wkładania w szczelinę muru najrzadziej uszkodzeniom ulega izolacja z laminatu zbrojonego włóknem szklanym.
Autor: W-ART
Kliny nie są wyjmowane ze szczeliny przed wypełnieniem jej zaprawą cementową.
Autor: W-ART


*koszt materiałów i robocizny.

Metoda wbijania blach

Jest szczególnie zalecana do starych domów z cegły, w których nie było izolacji.
Nie jest to jednak metoda uniwersalna. W murach z kamienia można ją zastosować tylko wtedy, gdy mają budowę warstwową i spoiny poziome są ciągłe na całej długości i grubości muru. Dlatego zawsze przed rozpoczęciem prac należy przeprowadzić kontrolne odwierty.
Po odsłonięciu na całym obwodzie domu pierwszej spoiny między cegłami na wysokości od 5 cm powyżej poziomu gruntu wbijane są w nią odcinki blachy (1-1,5 m) za pomocą urządzeń pneumatycznych, na przykład maszyny Goliat. Szerokość blach dobiera się zależnie od grubości muru liczonej łącznie z grubością tynku.
Blachy są sprzedawane z zagiętymi brzegami, które podczas wbijania służą za prowadnice i umożliwiają optymalne połączenie arkuszy na tak zwane zamki.
Standardowa grubość blachy to 1,5 mm, szerokość spoiny, w której mają zostać umieszczone blachy – minimum 6 mm, a najlepiej – 10 mm.
Wprowadzana blacha wypełnia w spoinie swój przekrój, a jednocześnie uzupełnia wycięcie – niepotrzebne jest więc uzupełnianie zaprawą cementową.
Metoda ta nie wymaga podcinania murów. Wprowadzanie nierdzewnych, chromowo-niklowych blach nie wpływa na statykę budynków, dlatego nie występuje problem pękania ścian oraz osiadania domu.
Izolację można wykonywać zarówno od wewnątrz, jak i z zewnątrz budynku, wybierając stronę, od której jest lepszy dostęp do ściany.

Czas trwania robót. W ciągu jednego dnia dwuosobowa ekipa jest w stanie wykonać około 10 m² izolacji poziomej.

Prace towarzyszące. Konieczne jest skucie tynków wewnątrz i na zewnątrz domu do wysokości 0,5 m ponad wysolenia, a następnie położenie nowych.



Maszyną Junior można wbijać blachy w mur o grubości do 60 cm. Niezbędny dostęp do muru to 1 m plus szerokość blachy.
Autor: BAUMANN-DEKAM
Maszyna Goliat z wbudowaną armaturą sterowniczą i młotem pneumatycznym wbija blachy w mur o grubości od 60 cm do 1,5 m.
Autor: BAUMANN-DEKAM
Blachy po wprowadzeniu w mur muszą zostać docięte – na szerokość muru powiększoną o grubość tynku, który ma być nałożony.
Autor: W-ART


*koszt materiałów i robocizny.

Jaką metodę wybrać (Dr inż. Józef Adamowski, Instytut Budownictwa Politechniki Wrocławskiej. Nadzorował osuszanie kilkuset budynków na Dolnym Śląsku po powodzi w 1997 i 1998 roku, w Gdańsku w 2001 roku był konsultantem do spraw osuszania po powodzi.)

Kapilarne podciąganie wilgoci z gruntu jest najczęstszą przyczyną powstawania uszkodzeń – nadmiernych zawilgoceń i wysoleń – ścian piwnicznych oraz przyziemia istniejących budynków. Jednym ze skutecznych sposobów walki z tymi zjawiskami są mechaniczne metody wykonywania poziomych izolacji przeciwwilgociowych.
Efektywność takich hydroizolacji – przy prawidłowym wykonaniu (ułożeniu) warstw izolacyjnych – jest porównywalna do izolacji w budynkach nowo budowanych.
Dotychczas poziome izolacje przeciwwilgociowe były robione metodą podcinania murów. Metoda ta, choć skuteczna, ma wady. Jest dużą ingerencją w konstrukcję murów. Wymagałaby zrobienia projektu budowlanego (konstrukcyjnego i organizacyjnego).
W ostatnich latach wprowadzono nową metodę wykonywania izolacji przeciwwilgociowych w istniejących budynkach – wbijanie blach. Nie ma ona wyżej wymienionych wad.

Gdzie zrobić izolację w starym domu?
Domy niepodpiwniczone
Izolację poziomą robi się w murze fundamentowym poniżej podłogi parteru – tak by łączyła się z izolacją poziomą w podłodze. Powinna się też stykać z izolacją pionową zrobioną w części cokołowej (w strefie rozpryskiwania się wody deszczowej). Gdy od zewnątrz budynku nie ma dostępu do ścian, nie można tam wykonać izolacji. Wtedy robi się ją od wewnątrz, jednak najpierw trzeba zerwać podłogę.

Jeśli pod podłogą jest szczelina wentylacyjna, izolację poziomą od zewnątrz robi się pod podłogą parteru co najmniej 30 cm powyżej powierzchni gruntu. Izolacja pionowa powinna zostać wykonana do głębokości 50 cm poniżej poziomu gruntu.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki


Jeśli podłoga została zrobiona na gruncie, bez szczeliny wentylacyjnej, konieczne jest jej zerwanie. Jest to niezbędne, zarówno gdy izolację robi się od zewnątrz, jak i od wewnątrz domu. Izolacja muru łączona jest z izolacją podłogi na 10-centymetrowy zakład.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Domy podpiwniczone w zabudowie szeregowej
Nie zawsze zrobienie izolacji poziomej w dolnym pasie najniżej położonej kondygnacji zabezpieczy największą powierzchnię muru. Umiejscowienie poziomej izolacji zależy od tego, czy między segmentami jest szczelina powietrzna.

Gdy brak szczeliny powietrznej między sąsiednimi segmentami, poziomą izolację robi się w piwnicy, jak najbliżej – 70 cm od sufitu.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki


Jeśli jest szczelina powietrzna, poziomą izolację robi się jak najniżej – 5 cm nad posadzką.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Domy podpiwniczone wolno stojące
Chcąc chronić przed wilgocią mury nad piwnicami, można zrobić izolację poziomą pod sufitem piwnic i w dół od niej – izolację pionową.
Izolacja pozioma muru musi się stykać z izolacją pionową wykonaną na cokole domu i fundamentach. Gdy brak dostępu do ścian, izolację poziomą robi się od wewnątrz.

Jeśli piwnica nie jest wyniesiona ponad poziom gruntu, izolację poziomą z zewnątrz budynku robi się co najmniej 5 cm nad gruntem. W dół od niej powinna zostać położona izolacja pionowa – przynajmniej 70 cm.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki


Gdy strop piwnicy jest poniżej powierzchni terenu (na przykład w domu na skarpie), izolację poziomą od zewnątrz budynku wykonuje się po zrobieniu wykopu, pod stropem piwnicy. Izolacja pionowa musi sięgać co najmniej 50 cm poniżej izolacji poziomej i około 30 cm nad teren.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki


Jeśli piwnica jest wyniesiona ponad poziom gruntu, na przykład 1 m, izolację poziomą z zewnątrz budynku robi się pod sufitem piwnic, a pionową zagłębia na 50 cm poniżej poziomu gruntu.
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki


Izolacja pozioma wykonywana od wewnątrz budynku musi być zrobiona nad poziomem gruntu i znajdować się 70 cm od stropu (taką odległość wymuszają wymiary maszyn).
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

We wszystkich czterech przypadkach ściany piwnic pozostaną zawilgocone. Aby były suche, można zastosować od wewnątrz drugą izolację poziomą 5 cm nad podłogą piwnicy, ale to dwukrotnie podniesie koszt prac.

Ile lat bez wilgoci? (Dr inż. Robert Wójcik, Wydział Nauk Technicznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Od 1992 roku prowadzi prace badawcze dotyczące skuteczności różnych mechanicznych metod izolacji.)

Najmniej odporna na uszkodzenia mechaniczne i najmniej trwała jest papa zgrzewalna – jej trwałość szacowana jest na 20 lat. Trwałość izolacji zarówno z laminatu zbrojonego włóknem szklanym, jak i twardego polietylenu PEHD jest taka sama – 50 lat. Wykonanie izolacji poziomej przez wbijanie blach gwarantuje jej trwałość przez 100 lat.
Twardy polietylen PEHD jest znacznie bardziej odporny na uszkodzenia, ale w czasie klinowania może pękać. Najlepiej robić izolację z laminatu (epoksydowego lub polipropylenowego) zbrojonego włóknem szklanym. Jest mniej twardy od płyt polietylenowych PEHD i może się odkształcać mechanicznie, dzięki czemu trudniej go uszkodzić podczas wbijania klinów w szczelinę. Poza tym płyty z laminatu zbrojonego włóknem szklanym mają antypoślizgową posypkę mineralną ułatwiającą właściwe umieszczenie jej w szczelinie.

Podsumowanie

Metoda podcinania murów

Zalety:
- Izolacja może być zrobiona z zewnątrz albo od wewnątrz muru.
- Trwałość izolacji poziomej wykonanej tą metodą to 50 lat (gdy warstwą izolacyjną jest laminat zbrojony włóknem szklanym lub płyty twardego polietylenu PEHD).
- Można ją stosować, gdy w murze są kamienie (podcinanie sznurami diamentowymi).
- Umożliwia przeprowadzenie prac przy stosunkowo małym dostępie do muru – 60-70 cm.
Wada
- Nie należy jej stosować, gdy budynek jest w złym stanie technicznym, ponieważ może dochodzić do pękania ścian i osiadania domu. 

Metoda wciskania blach

Zalety:
- Może być stosowana z zewnątrz albo od wewnątrz muru.
- Trwałość izolacji zrobionej tą metodą to 100 lat.
- Nie powoduje pękania ścian.
- Prace da się wykonać w krótkim czasie.
Wada
- Nie można jej stosować, gdy w murze są kamienie.

3 komentarze:

  1. Zabierając się za prace remontowe w starym domu, warto jest odpowiednio zabezpieczyć wszystkie stałe, bądź ruchome części, przy których będziemy pracować. Doskonałymi materiałami izolacyjnymi są popularne oringi gumowe https://powerrubber.com/kat/oringi-gumowe/. Za ich pomocą z łatwością uzyskamy najlepsze warunki podczas wykonywania różnych prac domowych.

    OdpowiedzUsuń
  2. Ten komentarz został usunięty przez autora.

    OdpowiedzUsuń
  3. Tak izolacja jest ważna, ponieważ chroni wszelkie miejsca przed szkodliwą wilgocią. Także na pewno warto tutaj postawić na sprawdzone materiały hydroizolacyjne Water Block https://waterblock.eu/ , które są w pełni skuteczne.

    OdpowiedzUsuń