sobota, 2 lipca 2011

Okienne decyzje. Przegląd okien z PCW



Okna tworzywowe od lat cieszą się niesłabnącą popularnością na rynku stolarki otworowej. Producenci, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom klientów, ciągle wprowadzają różne udoskonalenia i nowe wyroby. Dzięki temu okienna oferta jest z roku na rok bogatsza i każdy może znaleźć w niej coś dla siebie.


Choć potocznie okna określa się mianem plastikowych, w rzeczywistości są one wykonane z niekruchego, wysokoudarowego PCW wzmacnianego stabilizatorem wapniowo-cynkowym. Tajemnica sukcesu tego surowca tkwi w jego odporności – nie zmienia swoich właściwości pod wpływem czynników atmosferycznych, nie niszczą go stosowane na co dzień środki chemiczne, a dzięki temu okna nie żółkną, nie wypaczają się, nie wymagają konserwacji i są łatwe w pielęgnacji. Do niedawna pewne obawy budziło stabilizowanie profili okiennych z PCW związkami ołowiu, ale zastąpiono go ekologicznymi związkami wapniowo-cynkowymi. Wybierając okna, przyglądamy się ich parametrom, estetyce wykończenia, funkcjonalności, porównujemy ceny. Musimy przy tym pamiętać, że dobra jakość elementów składowych okna nie zawsze się przekłada na jakość całego okna. Czasami drobiazg w postaci sposobu łączenia elementów przez producenta może wpływać na przykład na zmianę szczelności. Dlatego parametrów okna nie można rozpatrywać tylko pod kątem rodzaju profili czy pakietu szybowego. Lepiej przyjrzeć się, jak wpływają one na właściwości okna i czy odpowiadają deklaracji producenta. Wtedy można świadomie wybrać dobry produkt. Bez przeciągów
O szczelności okna decydują przede wszystkim liczba, rodzaj i usytuowanie uszczelek. Standardowo w profilu ościeżnicy umieszcza się dwie obwodowe uszczelki gumowe, które zapewniają dobre przyleganie skrzydła. Dodatkowa uszczelka umieszczona w środkowej części lepiej chroni przed wiatrem, dlatego stosuje się ją w oknach o podwyższonym standardzie. Niestety, wadą szczelnych okien jest ograniczona infiltracja powietrza napływającego do wnętrza domu. W pomieszczeniach pozbawionych wentylacji nawiewnej powinno się stosować okna o współczynniku infiltracji a=0,5-1 m3/(m·h·daPa2/3). Oznacza to, że przez 1 m ramy powinno się dostawać do środka 0,5-1 m³ powietrza na godzinę. W szczelnych oknach współczynnik ten nie przekracza wartości 0,3 m³/(m·h·daPa2/3), a w oknach hermetycznych ma praktycznie wartość zerową. Oznacza to, że przez okno nie wpada do środka nie tylko zimne powietrze, ale w ogóle żaden świeży podmuch. Jest to korzystne tylko pod warunkiem że w pomieszczeniach zainstalowano wentylację mechaniczną lub klimatyzację. W innych przypadkach trzeba zwiększyć poziom infiltracji. Można wyposażyć okno w nawiewnik, który reguluje dopływ powietrza na zasadzie różnicy ciśnień między wnętrzem domu i dworem. Montuje się go w skrzydle okiennym nad szybą, w ościeżnicy albo jako wydzielony element okna. Jednak każdy nawiewnik w mniejszym lub większym stopniu osłabia parametry cieplne okna i zwiększa natężenie przenikającego przez nie hałasu, a poza tym wpływa na cenę. Niektórzy producenci na życzenie klientów stosują w oknach specjalne uszczelki płaskie albo karbowane lub nacinają na uszczelkach otworki. W ten sposób zwiększa się współczynnik infiltracji, ale niestety spada też odporność na wodę opadową, pogarszają się parametry cieplne i akustyczne. Poza tym nadmuch powietrza jest bierny i zapewnia tylko większą infiltrację powietrza, a nie, jak nawiewnik, wentylację. Skutecznym rozwiązaniem nadmiernej szczelności jest też wybór okna z funkcją mikrouchylania – wtedy można samodzielnie regulować ilość powietrza napływającego przez okno.

Budowa to podstawa

Profile ramy skrzydła i ościeżnicy są podzielone cienkimi pionowymi ściankami na komory. W zależności od liczby komór mają szerokość 6-8 cm. W najszerszej komorze, umieszczonej w środkowej części profilu, znajduje się kształtownik z ocynkowanej stali zapewniający oknom sztywność. Ważne, aby stal była ocynkowana, inaczej wzmocnienie nie będzie odporne na korozję. W niektórych oknach zamiast wzmocnienia stalowego znajduje się kształtownik z włókna poliestrowo-szklanego wypełniony pianką poliuretanową. Profile w poszczególnych systemach różnią się wykończeniem krawędzi, składem chemicznym, kolorem, grubością ścianek, rodzajem kształtownika wzmacniającego, szerokością ram. Można wykonywać z nich również okna łukowe, trapezowe, trójkątne – w zasadzie producenci radzą sobie z każdym promieniem wygięcia czy skośnym połączeniem profili.


Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Budowa komorowa
Liczba komór wpływa przede wszystkim na parametry cieplne okna. Spośród profili o takim samym rodzaju wzmocnienia (kształtownik stalowy albo cieplejszy z wypełnieniem z pianki) lepsze parametry cieplne mają te o większej liczbie komór. Wielokomorowe profile są też szersze i dzięki temu sztywniejsze, a więc wykonane z nich okno jest stabilniejsze. Dlatego w dużych oknach, nawet jeśli profil skrzydła ma trzy komory, ościeżnica ma ich cztery. Największą popularnością cieszą się na rynku systemy okien z profili pięciokomorowych. Mają bardzo dobre parametry cieplne i przystępną cenę. Producenci wykorzystali ten popyt i to właśnie wśród profili pięciokomorowych można znaleźć najwięcej wzorów, sposobów wykończenia. Mają one bogate wyposażenie standardowe, a za dopłatą można zamawiać elementy dodatkowe. Systemy pięcio-komorowe są też najczęściej udoskonalane technicznie.



Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Zatrzymać ciepło
Największy wpływ na termoizolacyjność okna ma pakiet szybowy. Jego powierzchnia jest duża, latem szybko się nagrzewa i wpuszcza do wnętrza domu ciepło, a zimą wychładza pomieszczenia. Aby ograniczyć straty ciepła, stosuje się pakiety dwu- lub trzyszybowe, w których przestrzenie między taflami są wypełnione gazem szlachetnym. Pakiety dwuszybowe mają współczynnik przenikania ciepła U na poziomie 1 W/(m²·K), a trzyszybowe nawet 0,6 W/(m²·K). Warto wiedzieć, że szyba ma najkorzystniejsze parametry w środkowej części, a w pobliżu krawędzi ucieka przez nią więcej ciepła. Tam znajduje się bowiem ramka dystansowa, która osłania absorbent wilgoci i scala pakiet szybowy. Dlatego obwodowe ramki coraz częściej produkuje się nie z przewodzącego ciepło aluminium, tylko z materiałów o większej izolacyjności, jak nier-dzewna stal szlachetna czy tworzywa sztuczne. Głębiej też osadza się pakiet szybowy w profilu, osłaniając dzięki temu zimną strefę krawędziową. Aby bardziej wykorzystać ciepło pochodzące z energii słonecznej i zredukować straty ciepła z wnętrza domu, zewnętrzną taflę szyby (a czasami także wewnętrzną) pokrywa się powłoką niskoemisyjną odbijającą promieniowanie cieplne. Istotny wpływ na termoizolacyjność okien mają też profile. Ich współczynnik przenikania ciepła zależy od liczby i układu komór oraz rodzaju zastosowanego wzmocnienia. W profilach ze zwykłym stalowym wzmocnieniem o parametrach decyduje liczba komór – im jest ich więcej, tym profil cieplejszy. Nadal jednak newralgicznym miejscem pozostaje zimna komora wzmocnienia. To przez nią trudno obniżyć współczynnik przenikania ciepła profilu. Rozwiązaniem są więc profile z cieplejszym wzmocnieniem. Można wtedy zmniejszyć liczbę komór profilu, zachowując jego korzystne parametry. Na przykład zamiast sześcio- czy siedmiokomorowego profilu ze stalowym wzmocnieniem można wybrać pięciokomorowy, w którym wzmocnienie jest poliestrowo-szklane z wypełnieniem z pianki poliuretanowej. Współczynnik przenikania ciepła takiego profilu wynosi 1,2 W/(m²·K). Inny sposób ominięcia negatywnego wpływu wzmocnienia na parametry profilu to zwiększenie jego szerokości i stabilności – profile ośmiokomorowe mają na tyle dużą sztywność, że nie potrzebują komory wzmocnienia i wystarczą im jedynie cienkie ścianki tworzywowo-aluminiowe. W parametrach cieplnych okna pewien udział mają też uszczelki. Wprawdzie współczynnik przenikania ciepła okien jest taki sam niezależnie od rodzaju zastosowanych uszczelek, ale zimne podmuchy wiatru są zdecydowanie mniej odczuwalne, kiedy okno jest wyposażone w dodatkową środkową uszczelkę. Te z trzema uszczelkami uznaje się więc za cieplejsze niż te z dwoma. Standardowe profile trzykomorowe w połączeniu z dwuszybowym pakietem i tradycyjną ramką dystansową pozwalają oknom osiągnąć współczynnik przenikania ciepła U=1,5-2 W/(m²·K). Profile pięciokomorowe redukują tę wartość do U=1,2-1,3 W/(m²·K). Okna z profili ośmiokomorowych albo z pięcio - komorowych z termoizolacyjnym wzmocnieniem, szklone pakietem trzyszybowym z ciepłą ramką, mają współczynnik przenikania ciepła równy 0,8-0,9 W/(m²·K), co pozwala stosować je nawet w budownictwie energooszczędnym.

Szczelność okna jest uwarunkowana odpowiednim dociskiem skrzydła do ościeżnicy. Regulacja okuć pozwala optymalnie wykorzystać ich funkcjonalność – w zimie dokręca się okucia tak, żeby docisk był mocny, a okno szczelne. Wiosną i latem, po przekręceniu rolek zaczepów o 90°, docisk będzie mniejszy, a infiltracja powietrza większa
Autor: Piotr Mastalerz

Sposoby na niższe U


Okno z pięciokomorowym profilem wzbogacone o dodatkową środkową uszczelkę oraz szklone pakietem trzyszybowym ma współczynnik przenikania ciepła na poziomie U=1,0 W/(m2·K), zatem niższy niż standardowe 1,2 W/(m2·K)...
Autor: JOCZ
...a zastosowanie w profilu wzmocnienia z włókna poliestrowo-szklanego z wypełnieniem z pianki poliuretanowej zamiast kształtownika stalowego sprawia, że wartość U dla okna spada do 0,9 W/(m2·K)
Autor: MS



Zwiększanie liczby komór w ramach poprawy termoizolacyjności ma dodatkową zaletę – profile są sztywniejsze i można ograniczyć wielkość ich wzmocnień...
Autor: JEZIERSKI
...lub nawet zastąpić je tylko mocniejszymi ściankami komór z tworzywa i aluminium. Dzięki temu współczynnik U dla okna z pakietem trzyszybowym może osiągnąć wartość 0,8 W/(m2·K), czyli odpowiednią nawet do domów pasywnych
Autor: SCHÜCO

Na przekór złodziejowi



Klamka na klucz to rozwiązanie, które uniemożliwia otwarcie okna z zewnątrz nawet po przewierceniu ramy albo wycięciu otworu w szybie – oczywiście pod warunkiem że klucz nie znajduje się na stałe w klamce
Autor: ROTO
Rolka w postaci grzybka i zaczep antywyważeniowy na skrzydle utrudniają podważenie skrzydła podczas próby włamania – grzybek dzięki kształtowi nie wysunie się z rowków zaczepu. Najlepiej, jeśli takie punkty antywłamaniowe są rozmieszczone na obwodzie okna w kilku miejscach
Autor: Karolina Matysiak-Rakoczy

Budowa komorowa
Liczba komór wpływa przede wszystkim na parametry cieplne okna. Spośród profili o takim samym rodzaju wzmocnienia (kształtownik stalowy albo cieplejszy z wypełnieniem z pianki) lepsze parametry cieplne mają te o większej liczbie komór. Wielokomorowe profile są też szersze i dzięki temu sztywniejsze, a więc wykonane z nich okno jest stabilniejsze. Dlatego w dużych oknach, nawet jeśli profil skrzydła ma trzy komory, ościeżnica ma ich cztery. Największą popularnością cieszą się na rynku systemy okien z profili pięciokomorowych. Mają bardzo dobre parametry cieplne i przystępną cenę. Producenci wykorzystali ten popyt i to właśnie wśród profili pięciokomorowych można znaleźć najwięcej wzorów, sposobów wykończenia. Mają one bogate wyposażenie standardowe, a za dopłatą można zamawiać elementy dodatkowe. Systemy pięcio-komorowe są też najczęściej udoskonalane technicznie.

Nie wpuścić hałasu
Podobnie jak przy izolacyjności cieplnej, pakiet szybowy ma również największy wpływ na akustykę. To on bowiem stanowi największą powierzchnię i najłatwiej wprawić go w drgania pod wpływem fal dźwiękowych. Okna ze standardowym szkleniem mają izolacyjność akustyczną na poziomie 25-40 dB. Jest to jednak zbyt mało w miejscach narażonych na uciążliwy hałas. Aby ograniczyć przenoszenie i nakładanie się drgań, w pakietach szybowych umieszcza się tafle różnej grubości (różnica nie powinna być mniejsza niż 30%). Często też stosuje się szkło laminowane, podklejone folią, które jednocześnie jest bezpieczniejsze niż zwykłe. Przestrzenie międzyszybowe wypełnia się gazem ciężkim, jak SF6. W profilach umieszcza się też dodatkową uszczelkę. Na izolacyjność akustyczną ma także wpływ kształt okna – czyli proporcje między jego szerokością a wysokością. Okno kwadratowe ma gorsze właściwości izolacyjne niż prostokątne wykonane z takich samych profili i oszklone podobnym pakietem szybowym. Dzięki stosowaniu rozwiązań poprawiających akustykę okna jego izolacyjność może sięgać nawet 50 dB.

Bez wypaczeń
Za sztywność okna odpowiadają profile. Im są szersze i im grubsze są ramy okna i ścianki profili, tym okno może być większe. Ze standardowych profili produkuje się okna o szerokości skrzydła do 150 cm i wysokości 200-220 cm. W większych skrzydłach profile powinno się dodatkowo wzmacniać, żeby się nie wypaczały. Okna z profili kolorowych mocniej się nagrzewają niż białe i są przez to bardziej narażone na odkształcenia. Dlatego skrzydła z kolorowych profili muszą mieć wymiary o 10-20 cm mniejsze niż z białych. Dla zredukowania naprężeń powstających podczas nagrzewania profili wykonuje się w nich dodatkowe otwory odprężające, przez które ciepłe powietrze przedostaje się do innych komór, dzięki czemu profil się nie wypacza. Okna często łączy się w zestawy. Bardzo ważne jest wówczas prawidłowe połączenie sąsiadujących skrzydeł. Skręca się je za pomocą śrub ściągających albo kotew lub łączy specjalnymi profilami. Niewłaściwe zespolenie może spowodować wypaczenie profili, zwichrowanie ram okiennych, a w rezultacie obniżenie jakości okien i trudności w ich użytkowaniu. Oprócz mocnej budowy wewnętrznej okno musi też mieć solidne zamocowanie w ościeżu. To właśnie za pośrednictwem elementów mocujących są przekazywane na ściany obciążenia z okna (na przykład siły parcia i ssania wiatru). Źle zamocowane okno pod wpływem silnego podmuchu wiatru może nawet wypaść ze ściany. Elementy mocujące i okucia okna muszą też zapewnić wytrzymałość na obciążanie otwartego skrzydła, na przykład na trzymanie się go podczas mycia okna. Zapewnić bezpieczeństwo

O bezpieczeństwie okien decydują szyby i okucia. Standardowe okucia zapewniają docisk ramy skrzydła do ościeżnicy. W jednym miejscu – zazwyczaj w dolnym narożniku skrzydła –umieszcza się zaczep antywyważeniowy za stali tytanowej, mający kształt grzybka. Im większą odporność na włamanie ma mieć okno, tym takich zaczepów antywłamaniowych musi być na obwodzie okna więcej. Dodatkowo, aby utrudnić podważenie okuć, przesuwa się oś wrębu okuciowego w profilu. Ważne, aby zaczepy antywyważeniowe były przykręcone do wzmocnienia profilu, a nie do plastiku, bo tylko wtedy rzeczywiście chronią okno przed wyważeniem. Coraz częściej pojawiają się też rozwiązania umożliwiające bezpieczne rozszczelnianie okna – nawet w pozycji mikrouchylenia zaczepy antywyważeniowe znajdują się na swoich miejscach i okno pozostaje odporne na włamanie. Oczywiście najłatwiej sforsować okno przez szybę, dlatego w tych o podwyższonej klasie bezpieczeństwa stosuje się wzmocnione szyby antywłamaniowe. Są one jednak bardzo ciężkie.

Estetyka – rzecz gustu
Profile mogą być białe, wykończone z jednej lub z obu stron okleiną drewnopodobną albo szkłem akrylowym, można zastosować w nich uszczelki czarne, szare albo brązowe. Do surowych wnętrz będą pasowały okna z profilami o prostych krawędziach, do wnętrz klasycznych – o krawędziach wyoblonych. Można zmieniać charakter okna, wzbogacając je o nakładki stylizujące, szprosy albo wstawiając w nie dekoracyjne zestawy szybowe.



Autor: Piotr Mastalerz

Autor: Andrzej T. Papliński




Autor: Piotr Mastalerz

Autor: Piotr Mastalerz

Wygodne otwieranie
Sposób otwierania skrzydeł zależy od rodzaju okucia. Okno może być nieotwieralne, rozwieralne, uchylne, uchylno-rozwieralne, przesuwne, obrotowe albo składane. Oprócz tego można wyposażyć je w funkcję mikrouchylenia, która daje możliwość odsunięcia skrzydła od ramy ościeżnicy na odległość około 1 cm. Taka szczelina umożliwia większą infiltrację powietrza. Sposób otwierania okna może ułatwić lub utrudnić jego obsługę w codziennym użytkowaniu. Okna nieotwieralne można montować tylko w miejscach, w których łatwo będzie umyć je od zewnątrz – w przeciwnym razie trzeba będzie za każdym razem korzystać z drabiny. Trudno otworzyć okno rozwieralne umieszczone w kuchni nad zlewozmywakiem, a w wielu wypadkach jest to zupełnie niemożliwe, bo skrzydło zahacza o baterię. Lepiej się wówczas zdecydować na okno przesuwne. Co prawda trudniej je umyć, bo zawsze fragment przesuwanego skrzydła pozostaje schowany za tym drugim. Dlatego warto wybrać okna przesuwne z możliwością otwarcia skrzydła do umycia. W pokojach dziecięcych sprawdzą się okna, w których obrót klamki powoduje jedynie ich uchylenie – skrzydło można rozewrzeć dopiero po użyciu kluczyka albo przez skomplikowane położenie klamki. W oknach dwuskrzydłowych warto się zastanowić nad rodzajem słupka. Jeżeli słupek jest stałym elementem konstrukcyjnym ościeżnicy, to skrzydła otwierają się niezależnie od siebie. Jeśli słupek jest ruchomy i stanowi element jednego ze skrzydeł, wówczas ma znaczenie kolejność otwierania skrzydeł. Oczywiście nie zawsze ma się wpływ na konstrukcję słupka – stały zapewnia ramie większą stabilność i czasami jest konieczny ze względów konstrukcyjnych. Profesjonalnie osadzone
Tak naprawdę to poprawny montaż okien jest kluczem do sukcesu. Tylko prawidłowe osadzenie okna i uszczelnienie jego styku ze ścianą zapewni deklarowane parametry okna. Usytuowanie okna w grubości ściany musi zapewniać jak najmniejsze straty ciepła przez jego otoczenie. Dlatego w ścianach jednowarstwowych okna montuje się w połowie grubości ściany, w dwuwarstwowych – przy zewnętrznej krawędzi muru, a w trójwarstwowych – w linii ocieplenia. Rodzaj kotew lub dybli montażowych i ich rozmieszczenie (co 70-80 cm, nie dalej niż 10-15 cm od naroży) zależy od wielkości okna i od obciążeń, na jakie jest ono narażone. Okna kolorowe mocuje się nieco inaczej niż białe – odległość od naroży musi być większa –25 cm. Takie informacje powinny być zawsze dołączane do okien przez producenta. Szczególną ostrożność trzeba zachować, montując okno na dyble – wymaga to bowiem przewiercenia ramy okiennej. Po osadzeniu ościeżnicy w murze otwory wierci się przedłużonym wiertłem, aby nie uszkodzić powierzchni ramy. Łeb dybla nie może się opierać tylko na ściance profilu, bo mogłaby pęknąć, ale na stalowym wzmocnieniu. Taki montaż wymaga dużej wprawy, bo zbyt mocne dokręcenie może zdeformować okno. Okien kolorowych, zwłaszcza ciemnych, w ogóle nie można montować na dyble, bo takie sztywne zamocowanie wywołuje w nich duże naprężenia i mogą się wypaczyć. Po zamontowaniu okna bardzo duże znaczenie ma uszczelnienie przestrzeni między murem a ościeżnicą. Nie wolno stosować materiałów zawierających składniki bitumiczne lub inne wchodzące w reakcję chemiczną z PCW. Najbardziej popularne jest wypełnienie z pianki poliuretanowej. Pełni ona zarówno funkcję izolatora termicznego, jak i bariery dla wilgoci oraz wiatru. Warto jednak stosować systemowe taśmy rozprężne, których struktura zapewnia paroszczelne połączenie od środka, a więc wilgoć z pomieszczenia nie wnika w styk, a jednocześnie paroprzepuszczalne od strony zewnętrznej. Dzięki temu wilgoć, która zbierze się w miejscu połączenia (na przykład podczas wysychania ścian), może swobodnie odparować na zewnątrz. Takie uszczelnienia mają jeszcze jedną zaletą – można je łatwo tynkować i malować. Producent zazwyczaj udziela gwarancji wyłącznie na okno, a na montaż jedynie w przypadku skorzystania z usług poleconej przez niego ekipy. Dlatego jeśli montuje się okna samodzielnie, reklamacja dotycząca deformacji profili czy niedomykania się okna może nie być uwzględniona.

Montaż bez niespodzianek


Okna można przykręcić do ściany za pomocą kotew lub dybli, ale ten drugi sposób wymaga od wykonawcy dużej wprawy i nie poleca się go do okien kolorowych
Autor: Mariusz Bykowski
Kotwę umieszcza się w profilu w specjalnie wyprofilowanych rowkach
Autor: Mariusz Bykowski



Okna nieotwieralne przykręca się po wyjęciu szyby, którą następnie ponownie trzeba zamontować. Należy przy tym uważać, aby nie uszkodzić listew przyszybowych
Autor: Paweł Przestrzelski
Po przywiezieniu okien na budowę profile są osłonięte folią. Pozostawia się ją na czas montażu, uszczelniania, często również tynkowania wnętrza i elewacji domu. Folię powinno się usunąć najpóźniej po dwóch miesiącach, bo po tym czasie zaczyna się utleniać i trudno ją zedrzeć. Ma to znaczenie zwłaszcza w profilach okleinowanych – próby tarcia i usuwania przywartych fragmentów folii mogą się skończyć uszkodzeniem powierzchni profili
Autor: Paweł Przestrzelski
Piękne dopełnienie
Na estetykę wpływają wszystkie elementy składowe okna, ich połączenia, a także dopasowanie okna do charakteru elewacji i wnętrza domu. Profile różnią się wysokością i szerokością, inny może też być stosunek wymiarów ramy skrzydła do ramy ościeżnicy. Lico profilu skrzydła może być przesunięte względem ościeżnicy albo znajdować się z nią w jednej płaszczyźnie – mówi się wtedy, że profile są zlicowane. Krawędzie profili bywają proste, nachylone, zakończone ostro lub wyoblone, a nawet frezowane. Można zamówić okna białe lub kolorowe, w okleinie drewnopodobnej jedno- lub dwustronnej, pokrywane szkłem akrylowym. Wybór wzorów i kolorów jest bardzo duży i łatwo dopasować wykończenie okien do ścian budynku czy podłogi wewnątrz domu. Do koloru profili można dobrać kolor uszczelek przyszybowych – mogą być czarne, szare lub brązowe. Warto też pamiętać o klamkach – muszą pasować do okna, a przy tym być trwałe, żeby wytrzymały otwieranie i zamykanie okna przez wiele lat. Klamki aluminiowe są lepszej jakości niż plastikowe. Całości dopełniają szyby – ornamentowe, barwione w masie, piaskowane, z witrażem czy ze szprosami. Dzięki różnym rodzajom szprosów – konstrukcyjne, międzyszybowe, naklejane i wiedeńskie – można zmieniać styl okna na bardziej klasyczny albo nowoczesny.

Otwór w murze a światłowująca pielęgnacja

KonserWedług normy łączna powierzchnia okien w pomieszczeniu nie powinna być mniejsza niż 1/8 powierzchni podłogi. To oznacza, że w pokoju o powierzchni 16 m² okno nie może być mniejsze niż 2 m², czyli powinno mieć wymiary odpowiadające otworowi w ścianie 150 x 150 cm. W większych pomieszczeniach trzeba wstawiać więcej okien. Najwięcej światła wpada przez okna jednoskrzydłowe, bez szprosów. Wszystkie elementy zmniejszające światło szyby, a więc słupki, szersze ramy, szprosy (zwłaszcza konstrukcyjne – najgrubsze) ograniczają doświetlenie. Przykładowo: okno o wymiarach 144 x 146 cm ma całkowitą powierzchnię 2,10 m² – jeśli jest jednoskrzydłowe, szyba ma powierzchnię 1,47 m². W wersji dwuskrzydłowej ze słupkiem stałym i ze szprosami międzyszybowymi o szerokości 8 mm (podział na 12 pól) światło może dostawać się przez powierzchnię 1,2 m², a jeśli szprosy będą miały szerokość 6 cm, wartość ta spadnie do 0,92 m², a więc zmniejszy się o 60% w stosunku do okna jednoskrzydłowego bez szprosów.

Kiedy sufit i wykończenie wnętrza mają jasny kolor, w pomieszczeniu wydaje się jaśniej. Dlatego we wnętrzach pomalowane na ciemno powinno się wstawiać przeszklenia o większej powierzchni
Autor: Piotr Mastalerz

Okna z PCW nie wymagają specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Wystarczy je raz na jakiś czas myć delikatnymi płynami. Drobne rysy można przesmarować mleczkiem pielęgnacyjnym. Głębsze uszkodzenia nie dają się naprawić, ale nie mają one wpływu na parametry okna, po prostu sprawiają, że gorzej wygląda. Konserwacja okien ogranicza się do corocznego czyszczenia okuć i odświeżania uszczelek. Okucia należy wyregulować i wyczyścić smarem lub olejem maszynowym bez dodatku kwasów i żywic, a na uszczelki nanieść glicerynę lub smar silikonowy. Zapewnia im to elastyczność i odporność na starzenie. Kompletne zestawy do pielęgnacji okien są dostępne w punktach sprzedaży.
















Zakupy kontrolowane
Podczas zakupu okien należy się kierować przede wszystkim ich jakością, czyli zgodnością deklaracji producenta ze stanem faktycznym. Oczywiście nie mamy wpływu na rozwiązania konstrukcyjne, ale możemy przyjrzeć się staranności wykonania okna. Niektóre wady widać gołym okiem – niestaranne zamocowanie okuć, źle połączone uszczelki, nieprzeszlifowane spawy na połączeniach profili, umieszczenie zaczepów okuć w nieodpowiednim miejscu, zbyt mała możliwość regulacji docisku. Takie drobiazgi psują końcowy efekt i choćby okno było wykonane z elementów najwyższej jakości, na pewno nie spełni oczekiwań. Na początku warto się jednak zastanowić właśnie nad tymi oczekiwaniami. Nad tym, które cechy okna są dla nas najważniejsze. Inwestorzy budujący nowy, ciepły dom, stawiający na dobre rozwiązania technologiczne, przemyślaną wentylację i oszczędność energii z pewnością wybiorą okna bardzo szczelne i ciepłe. Czyli profile wielokomorowe, z ciepłymi wzmocnieniami, z pakietami trzyszybowymi. Inwetorzy, którzy nie marzą o domu energooszczędnym, tylko o takim, który spełnia obecne standardy energetyczne, nie będą szukać rozwiązań z górnej półki. Wybiorą okna o dobrych, ale niewyśrubowanych parametrach, a różnicę w cenie przeznaczą na poprawę estetyki – na przykład zamówią niestandardowe wykończenie profili. Najwięcej możliwości dadzą im więc systemy pięciokomorowe. Najmniej dylematów mają inwestorzy szukający rozwiązań najtańszych – na przykład wymieniający okna w wynajętym mieszkaniu albo w starym domu. Wybierają systemy trzykomorowe, które zapewniają normowe parametry okien, a przy tym są tanie. Osobną grupą inwestorów są ci, którzy szukają rozwiązań specyficznych – na przykład okien o podwyższonej izolacyjności akustycznej, o wysokiej klasie bezpieczeństwa albo dekoracyjnych. Oni będą się kierowali w pierwszej kolejności obecnością w oknie elementów odpowiedzialnych za preferowane przez nich cechy – odpowiednie okucia albo szyby a dopiero później porównają pozostałe parametry. Za co dopłata
Cena okna jest podawana zawsze dla konkretnego systemu – okno ma więc przypisane w standardzie pewne cechy, na przykład liczbę komór w profilu, rodzaj wzmocnień, uszczelek, określony pakiet szybowy, sposób wykończenia. Za elementy niestandardowe, czyli wy-
kraczające poza ramy systemu danego producenta (inny kształt, wykończenie profili, szprosy, dodatkowe funkcje okuć, szyby) – trzeba zapłacić. Nie oznacza to wcale, że wszyscy producenci żądają dopłat za to samo. Cecha, która nie jest ujęta w jednym systemie, może być standardem w innym. Przykładowo kolor uszczelek przyszybowych – wpływają na estetykę okna i w związku z tym są dostępne w kolorach czarnym, brązowym i szarym, żeby móc je dopasować do wykończenia profili. Niektórzy producenci bezpłatnie dopasowują kolor uszczelki do okna, inni żądają dopłat w wysokości 2-3% ceny okna za uszczelki inne niż czarne. Podobnie rzecz ma się z okuciami antywyważeniowymi – niektóre okna w ogóle nie mają ich w standardzie (choć to rzadkość), inne mają jeden czop w dolnym narożniku okna, a jeszcze inne w kilku miejscach. Typowe standardowe wyposażenie okien to profil trzy-, cztero- lub pięciokomorowy w kolorze białym, ze stalowym wzmocnieniem, z okuciami obwiedniowymi z fukcją otwierania uchylno-rozwieralną, zazwyczaj z jednym zaczepem antywyważeniowym. Do tego pakiet dwuszybowy o współczynniku przenikania ciepła U=1,0-1,1 W/(m²·K), czarne uszczelki przyszybowe i plastikowa klamka. Dopłata za niestandardowy kształt to 75-160% w przypadku okna łukowego (podwójna cena okna typowego, w które da się wpisać łuk) i 50% dla okien trójkątnych i trapezowych. Wykończenie profili okleiną drewnopodobną wiąże się z dopłatą 20-40% (mniej za okleinę jednostronną, więcej za dwustronną), profile barwione akrylem wycenia się indywidualnie. Pakiet szybowy o specjalnym przeznaczeniu (bezpieczny, dźwiękochłonny, refleksyjny, zdobiony) kosztuje 120-400 zł więcej, przy czym najdroższe są szyby o podwyższonych parametrach akustycznych i antywłamaniowe. Za szprosy trzeba dopłacić zależnie od ich rodzaju, długości i od liczby pól, na jakie dzielą szybę. Tylko szprosy konstrukcyjne, które stanowią element okna, są wycenione razem z nim. Za szprosy międzyszybowe płaci się 20-45 zł za pole (najtańsze są białe i metalowe, najdroższe pokryte okleiną). Szprosy naklejane na szybę wycenia się według długości – 30-90 zł/m, szprosy dzielące szybę na pola o nieprostokątnym kształcie kosztują około 60 zł za pole.

4 komentarze:

  1. Do uszczelnień okien można wykorzystać m.in. bardzo trwałe oringi EPDM. Z tego co wyczytałem w poradniku na https://powerrubber.com/oringi-gumowe-poradnik/ takie uszczelki wykonane są z materiału, który jest odporny na różne warunki pogodowe, kontakt z wodą, a także promieniowanie słoneczne.

    OdpowiedzUsuń
  2. Jest w czym wybierać jak widać:) Kolejną decyzją są rolety, żaluzje, te już wybierajcie głównie pod kątem estetycznym. Na stronie https://plissandroll.pl powinniście coś odpowiedniego znaleźć.

    OdpowiedzUsuń
  3. Pole do popisu jest szerokie, dlatego radziłbym skorzystać z porady ekspertów w tej kwestii. Myślę, że dobrym punktem wyjścia byłaby firma https://dakea.pl/ , która produkuje okna dachowe i akcesoria do nich. Polecam współpracę.

    OdpowiedzUsuń
  4. Jeśli chodzi o projekty dachów płaskich, wybór odpowiedniego producenta okien dachowych jest istotną częścią procesu. Rooflite + oferuje szeroką gamę okien, które są idealne do wszystkich rodzajów dachów płaskich. Od ich okien można oczekiwać maksymalnej wydajności, wytrzymałości i efektywności energetycznej.

    OdpowiedzUsuń