  | |  |
| Dom-kostka w Aninie. Podczas modernizacji został ocieplony metodą lekką mokrą. Autor: Andrzej Szandomirski | | Zyskał nie tylko atrakcyjny, nowoczesny wygląd, poprawiły się także parametry cieplne jego ścian. Autor: Andrzej Szandomirski |
Czym ocieplać?
Do ocieplenia elewacji można użyć płyt ze styropianu lub z wełny mineralnej. Styropian powinien mieć gęstość nie mniejszą niż 15 kg/m³. Można też stosować ten o gęstości nie mniejszej niż 20 kg/m³ – ale to już droższe rozwiązanie. Płyty wełny mineralnej powinny być półtwarde lub twarde, o gęstości od 80 do 150 kg/m³. Mogą być zwykłe lub lamelowe – z prostopadłym układem włókien w stosunku do płaszczyzny płyty. Grubość warstwy izolacyjnej na fasadzie domu nie powinna być mniejsza niż 5 cm.
Płyty cieńsze – grubości 2-3 cm – układa się tylko na ościeżach.
Na wybór grubości warstwy izolacyjnej ma wpływ grubość muru i to, z jakich jest materiałów.
Ściany zewnętrzne spełniają wymagania ochrony cieplnej, gdy współczynnik przenikania ciepła U = 0,3 W/(m²·K). Jednak podczas docieplania powinno się dążyć do osiągnięcia współczynnika przenikania ciepła U = 0,25 W/(m²·K). W praktyce warstwa ocieplenia ma wtedy nie mniej niż 15 cm (grubość izolacji można dokładnie wyliczyć za pomocą kalkulatora zamieszczonego na płycie Cieplejszy dom dołączonej do Muratora 9/2003 ).
Przygotowanie do ocieplania
Dobrze przygotowane podłoże to podstawa prawidłowego ocieplenia domu. Przed rozpoczęciem prac trzeba:
- sprawdzić, w jakim stanie są ściany zewnętrzne, zwłaszcza te otynkowane. Tynk powinien mocno trzymać się podłoża. Z miejsc, gdzie słabo przylega i jest odspojony – świadczy o tym głuchy dźwięk przy pukaniu – trzeba go koniecznie skuć;
- umyć ściany wodą – najlepiej pod ciśnieniem. Na zakurzonych i zatłuszczonych powierzchniach zaprawa klejowa pod płytami ocieplenia będzie się z czasem odspajać, a na połączeniach płyt będą widoczne zarysowania i pęknięcia. W takich miejscach na płytę działają naprężenia wewnętrzne wywołane ciężarem ocieplenia;
- sprawdzić, czy ściany nie mają dużych odchyleń od pionu. Krzywe będą wymagały wyrównania zaprawą klejową. Trzeba wtedy przewidzieć dużo większe zużycie zaprawy klejowej, niż podaje producent, lub zastosować mocowanie płyt ocieplenia na ruszcie szynowym;
- sprawdzić, w jakim stanie jest stolarka okienna. Jeśli jest zniszczona, powinno się ją wymienić przed przystąpieniem do ocieplania. Odłożenie tej czynności wiąże się z ryzykiem uszkodzenia elewacji, późniejsza naprawa zawsze jest widoczna. W reperowanych miejscach pojawi się pęknięcie, tynk będzie inaczej zatarty, a kolor elewacji będzie miał inną barwę;
- sprawdzić, w jakim stanie są wszystkie murowane lub betonowe elementy wystające ze ścian. Uszkodzone gzymsy, kominy i inne fragmenty muru trzeba zreperować. Tam, gdzie do uszkodzonych miejsc jest swobodny dostęp – na przewodach kominowych, attykach lub daszkach – najlepiej je rozebrać i jeszcze raz przemurować;
- zdemontować elementy wykończeniowe, które mogłyby utrudniać prace: podsufitkę – by można było ocieplić ściany do samej góry, rury spustowe i parapety.
Uwaga! Rynny najlepiej pozostawić jak najdłużej, a na ich zakończeniach lub w miejscach otworów na rury spustowe dołożyć kawałki rynny. Dzięki temu w razie deszczu podczas prac ociepleniowych wodę z dachu będzie można odprowadzić poza obrys budynku i w ten sposób uchronić elewację przez zamoknięciem.
Kołkowanie – potrzebne czy nie
Sposób mocowania izolacji termicznej zależy od podłoża i zastosowanego materiału (płyt ze styropianu lub z wełny mineralnej).
Do mocowania styropianu używa się zwykłej masy klejowo-szpachlowej lub masy klejowej, do wełny mineralnej – wyłącznie mineralnych mas klejących.
Jeśli płyty będą klejone na surowe, nieotynkowane, równe mury, nie trzeba dodatkowego mocowania kołkami. Jeżeli to konieczne, kołki stosuje się przy narożnikach domu oraz wokół okien i drzwi. Są to miejsca narażone na większe ssanie wiatru, który odrywa płyty ocieplenia. Takie ściany rzadko się jednak zdarzają, zwłaszcza gdy dom był budowany kilka lub kilkanaście lat temu. Dlatego płyty klejone do starych tynków lub powłok malarskich wymagają wzmocnienia kołkami. Przyjmuje się, że na 1m² powierzchni ocieplenia powinno przypadać cztery-osiem kołków. Ich długość dobiera się do grubości warstwy ocieplenia, grubości starego tynku i materiału, z którego zbudowana jest ściana. Kołek powinien być zakotwiony w murze na głębokość co najmniej 5 cm, a gdy jest z betonu komórkowego, cegły dziurawki lub kratówki – 9 cm.
 |
| Przykładowe rozmieszczenie kołków: na 1 m² ocieplenia przypada sześć kołków. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
Niezbędne wzmocnienie
Na płyty izolacji nanosi się warstwę zaprawy klejącej, w którą wtapia się siatkę zbrojącą z włókna szklanego. Zabezpiecza się w ten sposób termoizolację przed uszkodzeniem, a jednocześnie wzmacnia podłoże pod tynk i zabezpiecza przed rysami skurczowymi. Siatkę zbrojącą powinno się układać na przynajmniej 10-centymetrowe zakłady.
Uwaga! Dopilnuj, aby nie odwrócono kolejności prac i nie rozciągano siatki bezpośrednio na izolacji, a dopiero wtedy pokrywano ją zaprawą. Tak ułożona nie zatopi się dobrze w masie i nie będzie odpowiednio mocnym podłożem pod tynk oraz nie zabezpieczy elewacji przed rysami skurczowymi.
Dodatkowo trzeba wzmocnić narożniki domu. Używa się do tego specjalnych profili narożnikowych składających się z paska siatki z włókna szklanego i wewnętrznego narożnika z tworzywa sztucznego. Można również zastosować ochronny narożnik aluminiowy, a na niego wywinąć siatkę zbrojącą.
Miejsca połączeń sąsiadujących elementów budynku, przejścia między pionową a poziomą powierzchnią oraz połączenia z ramą okienną powinny być zabezpieczone przed niekontrolowanym pęknięciem. W tym celu nacina się je oraz wypełnienia systemową samorozprężną taśmą uszczelniającą lub taśmą z pianki poliuretanowej.
 | |  |
| Na narożniki aluminiowe trzeba wywinąć siatkę zbrojącą z przynajmniej 10-centymetrowym zakładem na obie strony ściany. Autor: ROCKWOOL | | Poprawne ułożenie siatki zbrojącej. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
Układanie tynku
Gdy powierzchnia warstwy zbrojącej dostatecznie zwiąże i wyschnie, można przystąpić do wykonania wierzchniej warstwy tynku. Zaprawa zbrojąca wiąże po dwóch-trzech dniach, a schnie zależnie od warunków atmosferycznych.
Tynk, podobnie jak warstwę zbrojącą, przygotowuje się z suchej mieszanki rozrobionej w odpowiedniej ilości wody. W zależności od warunków atmosferycznych czas przydatności do użycia rozrobionej mieszanki wynosi dwie-trzy godziny. Tynk może być już barwiony lub przeznaczony do malowania.
Ważne jest, aby nałożyć tynk i zatrzeć równomiernie całą powierzchnię ściany jednocześnie. Wtedy na powierzchni elewacji nie będą widoczne połączenia. Dlatego najlepiej podzielić elewację na poziome pasy technologiczne, tak aby ekipa tynkarska składająca się z co najmniej trzech tynkarzy mogła zdążyć z nakładaniem i nadawaniem tynkowi faktury przed jego wyschnięciem.
Łatwiej jest zakryć wszelkie połączenia między fragmentami tynku układanymi w różnym czasie, gdy zastosuje się tynk niebarwiony, który będzie później malowany.
 |
| Aby ściana miała jednolity wygląd, prace najlepiej prowadzić w sposób ciągły. Tynkowania nie powinno się przerywać, zanim nie zostanie otynkowana cała ściana. Autor: Mariusz Bykowski |
Uwaga na detale
Dobrze ocieplone ościeża. Jeśli przy okazji ocieplania domu nie będziemy wymieniać okien ani drzwi, szczególnie starannie powinny być ocieplone ościeża. W takich wypadkach materiał izolacyjny zwykle nachodzi na ościeżnicę okna lub drzwi. Trzeba pamiętać o tym, że są to dwa różne materiały, które pod wpływem nagrzania, na przykład promieniami słonecznymi, mają różną rozszerzalność cieplną. Takie miejsca zawsze będą narażone na pękanie. Między ramą okienną a płytą izolacyjną oraz ułożonym na płytach tynkiem powinno się pozostawić szczelinę i wypełnić ją elastycznym materiałem, na przykład poliuretanową taśmą rozprężną.
Jeżeli okna będą wymieniane, ważne jest, aby zostały zamontowane równo z zewnętrzną krawędzią ściany. Wtedy ocieplenie od góry opuszcza się kilka centymetrów na ramę i w ten sposób zabezpiecza się je przed powstaniem mostka termicznego.
Trzeba także wzmocnić narożniki okien i drzwi. W tym celu przykleja się na ukos dodatkowe pasy siatki zbrojącej. Tak samo zabezpiecza się miejsca styków płyt izolacyjnych z innym materiałem (stalową konstrukcją daszków lub barierek i balustrad). Materiały stalowe mają inną rozszerzalność cieplną niż styropian czy wełna. W miejscach tych powstają naprężenia i brak wzmocnienia wokół połączeń dwóch różnych materiałów będzie przyczyną pojawienia się na tynku po kilku miesiącach ukośnych rys. W pęknięte miejsca dostaje się woda, co z czasem prowadzi do poważnych uszkodzeń tynku.
 | |  | |  |
| Ocieplenie okna osadzonego w grubości muru. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki | | Ocieplenie okna osadzonego równo z krawędzią muru. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki | | Wzmocnienie naroża okiennego siatką zbrojącą. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
Fachowiec podpowiada (Piotr Węgrzecki z firmy Caparol)
W jaki sposób ocieplić ścianę nad schodami?
Nie można opierać ocieplenia o schody. Tak jak przy cokole powinno się zastosować listwę startową pociętą na kawałki odpowiedniej długości. Mocuje się ją 1-2 cm nad stopniem. Ściana w tym miejscu musi być wzmocniona. Na styropian lub wełnę nakłada się siatkę pancerną, na to zaprawę klejową i ponownie siatkę, tym razem zwykłą zbrojącą, i dopiero na to tynk.
Kiedy mocuje się rury spustowe?Po ułożeniu ocieplenia w ścianie mocuje się dłuższe haki.
Jeszcze przed tynkowaniem uszczelnia się je dookoła pianką montażową. Długość elementów mocujących rynien i rur spustowych trzeba dobrać tak, aby nie stykały się one z ocieploną ścianą.
Jeśli będzie montowane stare orynnowanie, trzeba dopasować połączenia rur spustowych z kolankami.
Uwaga na warunki atmosferyczne!
Ocieplenie elewacji nie powinno być wykonywane, gdy temperatura powietrza w ciągu doby spada poniżej 4-5°C, jest za gorąco, bardzo wietrznie lub kiedy pada deszcz. Wyprawa tynkarska elewacji, zwłaszcza warstwa wierzchnia, wymaga odpowiednich warunków do wysychania i wiązania. Zbyt duże nasłonecznienie uniemożliwi zatarcie tynku, ponieważ zaprawa za szybko zwiąże, a ujemna temperatura może spowodować, że nie zwiąże z podłożem. I w jednym, i w drugim wypadku na powierzchni elewacji mogą się pojawić rysy skurczowe.
Wszystkie powierzchnie poziome w trakcie klejenia płyt i tynkowania ich powierzchni powinny być zabezpieczone i chronione przed opadami deszczu.
Uwaga! Gdy dom ma płaski dach bez okapu, w razie przerwy w pracy najlepiej całość przykryć od góry folią, tak aby woda nie dostała się między ocieplenie a ścianę. Wolne wysychanie zawilgoconych powierzchni może doprowadzić do pojawienia się na elewacji przebarwień w miejscach kołków i spoin płyt.
Ocieplanie krok po kroku
Dom w Aninie został wybudowany w latach 60. Podczas modernizacji dociepliliśmy go metodą lekką mokrą ze styropianem grubości 12 cm i tynkiem cienkowarstwowym, który pomalowaliśmy farbą krzemianową. Dużym ułatwieniem w pracach było to, że warstwa elewacyjna była z cegieł wapienno-piaskowych i nietynkowana.
 |
| Do cen należy doliczyć VAT. |
Izolacja
 | |  |
| Cokół domu wyłożony był płytami lastryko. Klejone na zaprawę cementową słabo trzymały się podłoża i trzeba było je skuć do surowego muru. Na słabo trzymających się płytach nie można mocować ocieplenia. Autor: Mariusz Bykowski | | Ponieważ w tej części budynku styropian styka się z gruntem, ściany cokołowe obłożono styropianem wodoodpornym, takim jakim wcześniej ocieplano ściany piwnicy. Po skuciu płyt między płaszczyzną ściany cokołu a płaszczyzną części naziemnej powstała kilkunastocentymetrowa różnica. Aby ją zmniejszyć, na cokole zastosowano grubszy styropian. Do mocowania styropianu w części naziemnej budynku użyto elastycznej wodoodpornej zaprawy izolacyjnej. W tej części elewacji płyt nie kołkowano. Autor: Mariusz Bykowski |
 | |  |
| Pierwszy rząd płyt styropianu powyżej ściany piwnicy ułożono w listwach cokołowych, dzięki czemu uzyskano równą krawędź cokołu. Autor: Mariusz Bykowski | | Masę klejową nakładano metodą obwodowo-punktową: na obwodzie – wałek z masy klejowej szerokości około 5 cm, na środku – dwa-trzy placki wielkości dłoni. Do ocieplenia wybraliśmy styropian z grafitem, który poprawia jego izolacyjność cieplną. Autor: Mariusz Bykowski |
 | |  |
| Płyty z klejem dociskano do powierzchni ściany, jednocześnie kontrolując długą łatą, czy są klejone równo, w jednej płaszczyźnie. Płyty układano na mijankę z pionowym przesunięciem spoin. Autor: Mariusz Bykowski | | Aby uniknąć na połączeniach płyt mostków termicznych, zastosowano styropian frezowany. Warunkiem układania płyt frezowanych jest równe podłoże, które w przypadku starych ścian wymagało wyrównania grubszą warstwą zaprawy klejowej. Autor: Mariusz Bykowski |
 | |  |
| Przyklejone płyty styropianu dodatkowo wzmocniono kołkami talerzowymi, mocując je w rogach wszystkich połączeń. Autor: Mariusz Bykowski | | Najpierw wiertarką nawiercano otwór, w nim mocowano kołek z kołnierzem i dokręcano samowiercący wkręt. Autor: Mariusz Bykowski |
 |
| W zewnętrznych narożach budynku płyty układano naprzemiennie, aby powstało zazębienie. Najpierw układano je po jednej stronie ściany, w co drugiej warstwie wysuwając do przodu na grubość płyty i warstwy kleju, później dosuwano pod kątem prostym płyty po drugiej stronie. Autor: Mariusz Bykowski |
Warstwa zbrojąca
 | |  |
| Przed nałożeniem zaprawy do wykonania warstwy zbrojącej wszystkie krążki kołków mocujących zaszpachlowano masą szpachlową. Autor: Mariusz Bykowski | | Na ocieplenie nałożono masę szpachlową, w którą wtopiono siatkę z włókna szklanego o oczkach 4 x 4 mm. Masę nakładano pasami o szerokości równej szerokości pasma siatki. Kolejne pasy siatki układano z 10-centymetrowym zakładem. Autor: Mariusz Bykowski |
 | |  |
| Zatopioną w masę szpachlową siatkę zbrojącą zaszpachlowano kilkumilimetrową warstwą zaprawy, stosując zasadę „mokre na mokre”. Autor: Mariusz Bykowski | | Wzmocniono także wszystkie krawędzie otworów okiennych, wklejając listwę narożnikową i osłaniając ją siatką ułożoną na ścianie i wywiniętą na ościeże. W narożnikach wklejono ukośne pasy siatki. Założono też profile narożnikowe na wszystkich krawędziach muru. Autor: Mariusz Bykowski |
 | |  |
| Powierzchnię z zatopioną siatką wygładzono metalową pacą. Trzeba to robić z wyczuciem, nie za mocno. Przetarta powierzchnia będzie bowiem miała tendencję do odparzania. Autor: Mariusz Bykowski | | Przed ułożeniem tynku wierzchniego zamontowano parapety. Autor: Mariusz Bykowski |
Tynk wierzchni
 | |  |
| Gotową mieszankę tynku nałożono na powierzchnię i ściągnięto równomiernie pacą. Na powierzchni powstał drobny baranek. Autor: Mariusz Bykowski | | Po wyschnięciu tynku, mniej więcej po czterech dniach, przystąpiono do malowania ścian farbą krzemianową. Użyto do tego pistoletu malarskiego i sprężarki, dzięki czemu farba była rozprowadzona równomiernie, bez smug i zacieków. |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz