wtorek, 19 lipca 2011

Wpuść drewno do łazienki. Wilgoć




Drewno jest materiałem z duszą – przywodzi na myśl ciepło i klimat starych wnętrz oraz wakacyjny nastrój letniego domu. Stosowanie go w pomieszczeniu narażonym na wilgoć nie wydaje się już szokujące.

Dlaczego drewno?

Drewno w łazience nie jest niczym nowym – przemawia za nim chociażby wielowiekowa tradycja sauny. Dzisiaj takie rozwiązanie podpowiada moda na materiały naturalne, egzotyczne aranżacje i kolonialny styl wnętrz.
Za użyciem drewna w łazience przemawiają również jego właściwości. Drewno jest lżejsze niż inne tradycyjnie stosowane w łazience materiały, na przykład płytki ceramiczne i kamień. Połączone z cięższymi materiałami równoważy je, a wnętrze optycznie wydaje się lżejsze. Jest materiałem ciepłym w dotyku – obecność drewna przełamie chłód ceramiki sanitarnej i chromowanych baterii. Miękkość i plastyczność drewna sprawiają, że łatwo poddaje się ono obróbce, dzięki czemu można uzyskać z niego dowolne wymiary i kształty poszczególnych elementów wykończeniowych. Miękkość drewna ma jeszcze jedną zaletę – znacznie lepiej amortyzuje upadki niż inne tradycyjne materiały. Za drewnem przemawia także bogactwo wzorów i kolorów, nieograniczone możliwości łączenia z innymi materiałami.

Stosuj bez ograniczeń

Podłogi. Na łazienkowe posadzki wybiera się przede wszystkim drewno lite w dużych elementach (deski i wielkoformatowy parkiet) oraz gotowe panele trójwarstwowe. Jeśli na posadzce łączy się różne materiały, drewno zwykle układa się na fragmentach podłogi mniej narażonych na wilgoć. Jeżeli chcemy pokryć drewnem całą podłogę, wybierajmy gatunki bardziej odporne.
Drewno stosuje się także w postaci wstawek na posadzkach wykonanych z innych materiałów – na przykład z kamienia lub płytek ceramicznych. Mogą one przybierać formę dywaników, obramowań albo tworzyć kompozycje różnych materiałów.


Panele podłogowe z ciemnego egzotycznego drewna merbau odcinają się od czystej bieli płytek ceramicznych na ścianach. Wzór desek podkreślono „fugami” z ciemniejszego drewna wenge.
Autor: Michał Glinicki , Jacek Kucharczyk
Parkiet z odpornego na wilgoć egzotycznego drewna tauari posłużył do wykończenia posadzki w łazience w stylu japońskim. Ułożenie niewielkich deszczułek w duże kwadraty zapobiega tworzeniu się szpar w podłodze.
Autor: Michał Glinicki



Na posadzkę w łazienkowych zakątkach wykorzystano bukowe panele trójwarstwowe. Tworzą one harmonijną całość z drewnianym blatem obudowującym wannę.
Autor: Juliusz Sokołowski
Kompozycja na posadzce z jasnych płytek ułożonych w kwadratowe pola i obramowanych deskami z egzotycznego drewna merbau. Powstały wzór z materiałów o dużym formacie kontrastuje z drobną mozaiką użytą do obudowy wanny i wnęki na sedes.
Autor: Andrzej Szandomirski

Ściany. Można na nie użyć drewna litego w postaci tradycyjnej boazerii. W wypadku większości gatunków drewna deszczułki boazerii należy układać w odstępach (0,5-1 cm).
Popularne na ściany łazienki stały się płyty z wodoodpornej sklejki fornirowane naturalnym odpornym na wilgoć drewnem. Można je układać w elementach różnej wielkości, przyklejając do tynkowanych ścian lub przykręcając do płyt g-k.


Ściany łazienki wyłożonej boazerią z ciepłego drewna przypominają wnętrze skandynawskiej sauny. Deszczułki badi, drewna pracującego pod wpływem wilgoci, ułożono w odstępach.
Autor: Michał Glinicki , Jacek Kucharczyk
Tradycyjna boazeria pomalowana na biało to dobry pomysł na wykończenie ścian we współczesnej łazience w stylu rustykalnym. Farba zabezpiecza drewno przed wilgocią.
Autor: Juliusz Sokołowski



Sklejka fornirowana brzozowym drewnem posłużyła jako jedyny materiał na ściany. Elementy składające się z prostokątów tworzą jednolitą powierzchnię ścian.
Autor: Krzysztof Zasuwik
Ściana wyłożona kwadratami sklejki pokrytej tekowym fornirem. Aby drewno nie pracowało, kwadraty ułożono w różnych kierunkach. Taki wzór na ścianie powoduje, że ściana wydaje się bardziej dynamiczna.
Autor: Radosław Wojnar

Obudowa urządzeń sanitarnych. To coraz powszechniejszy sposób zastosowania drewna. Używa się na nie zarówno drewna litego, jak i sklejek fornirowanych drewnem. Do budowy mebli łazienkowych najczęściej wykorzystuje się tworzywa drewnopochodne, które powstają ze zmielonego, a następnie sklejonego żywicami drewna. Są one bardziej odporne na wilgoć i bardziej wytrzymałe niż drewno lite.


Wannę i ściankę dzielącą na strefy obudowano płytami fornirowanymi drewnem skandynawskim. Drewno stanowi przeciwwagę dla chłodu płytek ceramicznych i szkła. „Boniowanie” nadaje obudowom plastyczny charakter.
Autor: Ewa Trusewicz
Fornir z egzotycznego drewna doussie posłużył do obudowy wanny, a także wykończenia pasa ściany wyłożonej płytkami ceramicznymi.
Autor: Andrzej Szandomirski

Z podziałem na strefy
W poszczególnych miejscach w łazience drewno w różnym stopniu narażone jest na działanie szkodliwych czynników. W zależności od miejsca dobieramy rodzaj drewna:
- tam, gdzie będzie częsty kontakt z wilgocią, czyli w sąsiedztwie wanny, prysznica i umywalki, można stosować drewno egzotyczne: merbau, jatoba, bambus, ipe, iroko, doussie, tek, bangkirai, heban, cedr oraz niektóre gatunki drewna krajowego: buk, wiąz, dąb, modrzew, jesion.
- w miejscach nienarażonych na częsty kontakt z wodą, czyli w strefie suchej łazienki – wokół toaletki i foteli wypoczynkowych, można stosować większość gatunków drewna egzotycznego – oprócz wymienionych także: kempas, badi, guatambu, zebrano, venge, a także bardziej wrażliwe na wilgoć drewno krajowe: sosnę, świerk, czereśnię, gruszę.

Drewno też ma swój styl
Drewno podobnie jak każdy inny materiał wykończeniowy należy dostosować do stylu łazienki. Łazienka rustykalna i ekologiczna wymaga drewna jasnego, w odcieniach złocistych i brązowych. Elementy drewniane mogą mieć widoczne sęki i nierówności.
Dobrze komponują się z płytkami ceramicznymi w kolorach: bieli, kobaltowego błękitu, trawiastej zieleni. Do takich łazienek lepiej wybierać drewno krajowe niż egzotyczne. Powierzchnia drewna powinna być wykończona woskiem lub olejem.
W nowoczesnej łazience może się znaleźć gładkie drewno bez rysunku sęków. W zależności od połączeń można zastosować drewno w różnych kolorach. Znakiem nowoczesności w łazienkach jest drewno egzotyczne użyte w postaci parkietów, paneli i płyt fornirowanych. Na posadzki wybiera sie tylko duże elementy parkietu, który najczęściej układa się we wzór posadzki pokładowej. Kolory dobrze łączące się z takim drewnem w tym wydaniu to szarości, biele czyste i złamane. Inne materiały chętnie widziane to stal, szkło, kamień, gres.


Klimat współczesnej łazienki w stylu rustykalnym osiągnięto, używając drewna dębowego o kształtach nieregularnych desek. Wykończono nim posadzkę, obudowę wanny i prowadzące do niej schodki.
Autor: Andrzej Szandomirski
Obudowę ścian, a także wygodne półki wykonano z egzotycznego drewna doussie. Elementy drewniane doskonale komponują się z gresem w kolorze piaskowca.
Autor: Andrzej Szandomirski

Czego boi się drewno?

- wilgoci – pod jej wpływem paczy się, gnije i butwieje;
- dużych skoków temperatury – powodują intensywną pracę drewna, co grozi jego rozsychaniem się;
- środków chemicznych  – używane w łazience kosmetyki, środki pielęgnacyjne, a szczególnie środki czyszczące niszczą drewno – jego powierzchnia może ulec ścieraniu, przebarwianiu – mogą też powodować ubytki drewna.

Do łazienki – czyli jakie?
Przy wyborze drewna należy zwracać uwagę na następujące jego cechy:
- czy dany gatunek drewna jest odporny na wilgoć? Parametrem decydującym o tym, czy drewno będzie można zastosować w łazience, jest współczynnik skurczu, od którego zależy odporność drewna na rozsychanie i pęcznienie.
Im niższy współczynnik skurczu, tym drewno ma lepszą odporność na wilgoć. Tek, iroko, jatoba  mają współczynnik wynoszący około 9,5%, badi – 13%, dąb i sosna – 12,5%, buk – prawie 18%;
- czy drewno jest odporne na zagrzybienie? To kolejny parametr decydujący o możliwości użycia drewna w łazience. Z polskich gatunków odporne na zagrzybienie są dąb, wiąz, grab, twardziel (wewnętrzna część pnia modrzewia). Z egzotycznych – większość z wyjątkiem kempas i guatambu;
- czy drewno było sezonowane? Tylko takie nie będzie się rozsychało pod wpływem nagłych zmian temperatury otoczenia.

Lite, klejone czy fornir

Drewno lite jest mniej odporne na wilgoć. W postaci litej można stosować tylko niektóre gatunki drewna egzotycznego, na przykład tek. Drewno krajowe oraz gatunki drewna egzotycznego wrażliwe na zmiany wilgotności (badi, kempas, guatambu) można stosować tylko w postaci deszczułek układanych w odstępach.

Drewno klejone jest bardziej odporne na wilgoć i paczenie się, ma idealnie gładkie powierzchnie połączeń. Na posadzkę lepsze więc są panele trójwarstwowe niż tradycyjny parkiet lub deski – mniej się paczą.

Fornir stosuje się głównie jako wierzchnią warstwę płyt ściennych i meblowych. Płyty fornirowane drewnem są lepsze niż boazeria z drewna litego.

Uwaga! Wszystkie drewniane elementy ścienne należy montować tak, aby między ścianą a drewnem była dobra cyrkulacja powietrza.

Jak zabezpieczyć drewno?
Lakierowanie. Do zabezpieczenia drewna łazienkowego (zarówno krajowego, jak i egzotycznego) nie należy używać lakierów rozpuszczalnikowych, ponieważ mikropęknięcia na polakierowanej powierzchni powodują, że woda może przeniknąć pod warstwę lakieru, skąd nie ma jak odparować. Można używać jedynie lakierów wodoodpornych, których powłoki nie łuszczą się pod wpływem wody. Powierzchnie lakierowane wymagają odświeżania mniej więcej co 10 lat.

Olejowanie. Jest lepszą formą ochrony, gdyż sprawia, że wszystkie szczeliny są wypełnione. Trzeba jednak pamiętać o tym, że drewno zaolejowane po pewnym czasie matowieje – należy więc systematycznie powtarzać ten zabieg (raz w miesiącu). Drewno zaolejowane wygląda naturalnie, ale jest ciemniejsze niż naturalne. Zaolejować możemy zarówno drewno krajowe, jak i egzotyczne.

Woskowanie. Taką formę zabezpieczenia drewna poleca się jedynie w wypadku drewna krajowego. W przypadku drewna egzotycznego jest to zabieg ryzykowny – w kontakcie z wodą na powierzchni woskowanej mogą się pojawić białe plamy.

Bejcowanie. Drewna egzotycznego nie bejcuje się. Krajowe gatunki bejcowane mogą być doskonałą imitacją gatunków egzotycznych, takich jak: mahoń (doskonale imituje go parzony buk), heban czy palisander. Bejcowanie trzeba powtarzać co kilka lat.

Malowanie. Do malowania drewna w łazience poleca się farby wodoszczelne lub ftalowe (olejne).

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz