Przed rozpoczęciem prac montażowych należy wyznaczyć przebieg ściany. Najpierw rysuje się linię na podłodze. Używa się do tego sznurka posmarowanego kredą lub pigmentem. Za pomocą pionu należy przenieść kilka punktów z podłogi na sufit i połączyć je. Na koniec na ścianie rysuje się linię łączącą linie na podłodze i suficie. Ta czynność ułatwi mocowanie profili do podłogi, sufitu i ścian. Od dokładności jej wykonania zależy, czy montaż będzie przebiegał sprawnie, a ściana będzie ustawiona w pionie – w przeciwnym razie płyty mogą po pewnym czasie pękać.
  |
| Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
2. Odpowiednio przykręć profile
Montaż ściany rozpoczynamy od przykręcenia profili UW do podłogi i sufitu. Ze względów akustycznych nie mogą one przylegać bezpośrednio do podłoża, lecz muszą być od niego odizolowane materiałem elastycznym, na przykład taśmą z pianki polietylenowej, filcem, gumą lub korkiem. W ten sam sposób należy odizolować pionowe profile CW mocowane do ścian konstrukcyjnych.
Odległość między śrubami mocującymi profile poziome nie powinna być większa niż 100 cm. Pionowe profile muszą być mocowane do ściany co najmniej trzema śrubami, nawet jeśli są niższe od 3 m.
Profile CW montuje się najczęściej co 60 cm, choć zdarza się też co 40 czy 30 cm. Odległości te są składowymi standardowej szerokości płyt równej 120 cm.
 |
| Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
3. Odmierz długość słupków
Odmierzając długość słupków (czyli pionowych profili), należy pamiętać o odjęciu od wysokości pomieszczenia grubości materiału tłumiącego i grubości profili UW montowanych na górze i na dole ściany oraz dodatkowo o 1,5-2-centymetrowego luzu potrzebnego do swobodnego odkształcania się stropu.
Jednocześnie słupki nie mogą być zbyt krótkie. Muszą wchodzić w górny profil UW przynajmniej na głębokość 10 mm, aby w razie ugięcia dolnego stropu się nie wysunęły.
 |
| Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
Dobierz odpowiedni typ profili
Profile są dostępne w kilku szerokościach. Najczęściej stosuje się szerokości 75 i 100 mm, rzadziej – 50 mm. Dobór typu profili zależy między innymi od wysokości pomieszczenia, liczby i ciężaru płyt montowanych po obu stronach stelaża, rodzaju i ilości instalacji przechodzących przez ścianę, przedmiotów, które mają na niej wisieć. O dobór odpowiednich elementów warto zapytać specjalistów.
 | |  |
| Do montażu ściany działowej z płyt potrzebne są dwa podstawowe profile: UW – przykręcane w poziomie do podłogi i sufitu... Autor: PUNTO | | Autor: PUNTO |
 | |  |
| ...i CW – mocowane pionowo, nazywane słupkami ściany działowej. Autor: Krzysztof Zasuwik | | Autor: PUNTO |
Unikaj sztukowania profili CW
Na rynku dostępne są profile CW długości od 2,6 do 4 m. Jeśli nie uda ci się kupić elementów potrzebnej długości, weź jak najbardziej zbliżone do potrzebnych wymiarów, ale nieco dłuższe. Profili bowiem lepiej nie sztukować. Gdy okaże się to konieczne, pamiętaj, że długość zakładu zależy od szerokości profilu. Do przedłużenia CW 50 minimalny zakład musi wynosić 50 cm, do CW 75 – minimum 75 cm, do CW 100 – minimum 100 cm. Na odcinku zakładu profile łączy się blachowkrętami, nitami lub przez zaciskanie. Ponadto styki profili powinny być umieszczane na różnych wysokościach, tak aby się mijały. Taniej, szybciej i łatwiej jest montować ściany z całych elementów.
4. Wzmocnij otwory w ścianie
Pionowy profil CW jest wystarczający do obramowania otworów w ścianie, gdy spełnione są trzy warunki: wysokość ściany jest mniejsza niż 260 cm, szerokość otworu – mniejsza niż 88,5 cm i ciężar skrzydła drzwi, które będą bezpośrednio obciążały profil, nie przekracza 25 kg. Jeśli któryś warunek nie jest spełniony, do montażu trzeba użyć sztywniejszego profilu UA. Aby zwiększyć sztywność konstrukcji, nad otworem do pionowych profili UA przykręca się poziomo profil UW, a następnie umieszcza się nad nim dodatkowe słupki z CW. Planując rozmieszczenie słupków, trzeba pamiętać o tym, że płyty nie mogą się łączyć w rogach otworów ani na żadnym ze słupków ograniczających otwór. Miejsce łączenia płyt musi być odsunięte od rogu o minimum 15 cm. Trzeba to więc wcześniej wymierzyć i rozplanować.
 |
| Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
UA do pomocy
Profile UA tak jak profile CW ustawia się w pionie. Są one jednak mocniejsze i stosuje się je w takich miejscach, gdzie trzeba wzmocnić konstrukcję: na krawędziach otworów drzwiowych czy przy zewnętrznej krawędzi ściany wolno stojącej, gdyż miejsce to z reguły jest narażone na większe uszkodzenia.
Słupki z profilu UA mocuje się do podłogi i sufitu specjalnymi kątownikami ze skośnymi otworami. Otwory te umożliwiają nieznaczne przesuwanie się słupa w pionie względem stropu.
 |
| UA to profile ościeżnicowe grubości 2 mm, mocniejsze od profili CW. Autor: LAFARGE NIDA GIPS |
5. Starannie przycinaj płyty
Najpierw należy wyznaczyć linię na zewnętrznej stronie płyty. W płytach gipsowo-kartonowych jest to ta strona, na której nie ma nadruku, a na krawędziach widoczne są zfazowania (ścięcia) potrzebne do prawidłowego połączenia ze sobą sąsiednich płyt. Płytę nacina się wzdłuż linii, a następnie nagina w dół, przełamując rdzeń gipsowy, i przecina karton z drugiej strony. Łatwiej jest z płytami gipsowo-włóknowymi, które są z obu stron takie same. Po nacięciu od razu się je przełamuje. Można je też przecinać piłą.
Ważne jest, na jaką długość przycina się płyty. Zaleca się, aby była ona mniejsza od wysokości pomieszczenia o 15-17 mm, przy czym odstęp 10-12-milimetrowy pozostawia się przy podłodze, a 5-milimetrowy przy suficie. Jest to potrzebne po to, aby płyty mogły się swobodnie odkształcać pod wpływem obciążeń zewnętrznych, własnego ciężaru czy zmian wilgotności.
 |
| Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
6. Mocuj płyty z wyczuciem
Przykręca się je do stelaża za pomocą specjalnych wkrętów zabezpieczonych przed działaniem gipsu (fosfatyzowanych lub fosforowanych), który powoduje korozję stali. Czynność tę należy wykonywać z wyczuciem, tak aby łepek wkręta zagłębił się w płytę na mniej więcej 0,5 mm. Pozwoli to na zaszpachlowanie i ukrycie miejsc połączenia, a jednocześnie nie przerwie on kartonu pokrywającego płytę.
Płytę trzeba tak zamocować, aby krawędzią przylegała do połowy szerokości słupka, i tak, aby obok niej można było przykręcić kolejną płytę. Między płytami nie powinno być szczelin, które trzeba by wypełnić masą szpachlową. Zbyt gruba warstwa masy w wyniku skurczu może pękać.
 |
| Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
7. Sztukuj na mijankę
Najlepiej kupić takie płyty, które będą dłuższe od wysokości pomieszczenia i nie trzeba będzie ich sztukować. Jeśli nie będzie to możliwe, to dosztukowane kawałki płyty powinno się mocować tak, aby poziome łączenia płyt nie wypadały w jednej linii.
Odległość między nimi nie powinna być mniejsza niż 40 cm. Można też kawałki płyt montować raz na górze, a raz na dole. Łączenia dobrze jest wzmocnić taśmą zbrojącą, aby zmniejszyć ryzyko powstawania na nich spękań.
 |
| Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
Dobry moment na instalacje
Po przymocowaniu płyt po jednej stronie stelaża rozprowadza się instalacje, jakie będą w tym miejscu potrzebne. Mogą to być przewody elektryczne lub instalacja wodna. Do poprowadzenia instalacji kanalizacyjnej czy wentylacyjnej niezbędne jest wykonanie dwóch równoległych szkieletów ściany, pomiędzy którymi będą przebiegały przewody. Przeprowadzenie tych prac na tym etapie ustrzeże cię przed niepotrzebnym demontażem płyt z gotowej ściany.
8. Nie zapomnij o wełnie
Przestrzeń między słupkami należy wypełnić wełną mineralną lub szklaną. Wygodnie jest zastosować sztywne płyty, będziemy wtedy mieć pewność, że wypełnienie z czasem nie opadnie. Nieco gorzej jest z miękką wełną w postaci mat. Aby trzymała się między płytami, trzeba wkręcić w pionowe profile wkręty i zawiesić ją na nich.
Ze względów akustycznych wypełnienie z jednej strony nie powinno dotykać do płyt. Dlatego grubość wełny powinna być o blisko 1 cm mniejsza niż szerokość profili rusztu. Dodatkowo szerokość pasa wełny powinna być o 1 cm większa od rozstawu słupków po to, aby móc szczelnie wypełnić przestrzeń, nawet tę wewnątrz profilu słupka.
 |
| Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
9. Z drugiej strony przykręcaj płyty z przesunięciem
Po ułożeniu wełny można układać płyty z drugiej strony konstrukcji ściany. Ich ułożenie trzeba rozplanować tak, aby były przesunięte względem płyt po przeciwnej stronie ściany i by łączenia nie wypadały na tym samym, lecz na sąsiednim słupku.
 |
| Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
10. Zadbaj o spoiny
Aby ukryć miejsca łączenia płyt, trzeba je zaszpachlować. Masę szpachlową należy wcisnąć jak najgłębiej i wypełnić całą szczelinę. Następnie dokładnie się ją rozprowadza i wygładza. Aby między płytami gipsowo-kartonowymi nie tworzyły się rysy, ich połączenia wzmacnia się, zatapiając w masie taśmę zbrojącą.
Nie jest ona potrzebna w płytach gipsowo-włóknowych. Na koniec nakładamy jeszcze jedną warstwę masy szpachlowej i wyrównujemy ją packą. Można zastosować masę szpachlową wygładzającą, która dzięki dużej plastyczności dobrze się rozprowadza i łatwo jest ją wygładzić.
 |
| Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
Gdzie jest niezbędna taśma zbrojąca (Maria Gadomska)
Trzeba ją stosować do płyt gipsowo-kartonowych o spłaszczonych krawędziach. Ograniczy to ryzyko powstania spękań w miejscu łączeń płyt. W zależności od rodzaju taśmy przykleja się ją bezpośrednio do płyt lub lekko wciska w pierwszą warstwę masy szpachlowej i ponownie zaszpachlowuje.
Ponadto taśmę zbrojącą należy stosować przy łączeniu krawędzi płyt docinanych na budowie, w wewnętrznych narożnikach ścian oraz łączeniu ściany z sufitem. Rodzaj taśmy trzeba dobrać do rodzaju połączenia i krawędzi płyt. Informacje te umieszczone są na każdym opakowaniu taśmy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz