  |
| Autor: Andrzej Szandomirski |
1. Dobrać zaprawę
Do murowania ścian z elementów ceramicznych najczęściej stosuje się zaprawy cementowo-wapienne. Wyjątek stanowią cegły klinkierowe, do których przeznaczone są zaprawy cementowe.
Do murowania zewnętrznych ścian jednowarstwowych zamiast zwykłej zaprawy często stosuje się zaprawę ciepłochronną, która sprawia, że ściana jest jednorodna pod względem termicznym. Na przykład współczynnik przenikania ciepła U ściany jednowarstwowej grubości 44 cm murowanej:
- na zaprawę tradycyjną wynosi 0,36 W/(m2·K),
- na zaprawę ciepłochronną wynosi 0,31 W/(m2·K).
 |
| Ściany z cegieł muruje się na zwykłą zaprawę cementowo-wapienną. Autor: ATLAS |
2. Uwaga na spoiny
Wszystkie elementy ceramiczne muruje się na grubą spoinę – należy przestrzegać jej grubości, tak aby mieściła się w granicach od 8 do 15 mm – najlepiej, by miała 12 mm. Zawsze wykonuje się spoiny poziome. W ścianach z cegły i tradycyjnych pustaków muszą być także spoiny pionowe – nieco cieńsze niż poziome. Prace przyspiesza stosowanie elementów z wyprofilowanymi kieszeniami, w których spoina pionowa powstaje po wypełnieniu ich zaprawą.
Spoin pionowych nie trzeba robić, gdy ściany murujemy z pustaków z wyprofilowanymi powierzchniami bocznymi na wpust i wypust. Wtedy spoina pionowa jest konieczna tylko na narożach i połączeniach ścian.
Są też elementy z wyprofilowaną kieszenią, w których spoina pionowa powstaje po wypełnieniu jej zaprawą.
Nie wolno układać zaprawy w postaci placków lub pasów. Aby poprawić parametry cieplne ścian jednowarstwowych, lepiej murować na zaprawę ciepłochronną, a nie eksperymentować, bo może to wpłynąć niekorzystnie na wytrzymałość całej ściany.
 |
| Elementy układa się z przesunięciem w kolejnych warstwach, które zależy od wielkości elementów. W ścianach z cegieł kolejne warstwy są przesunięte zwykle o 6 cm, w pustakach poryzowanych – 8-10 cm. Autor: Ewa Trusewicz |
3. Zacząć od wyciągania narożników
Tak fachowcy nazywają pierwszy etap murowania, który zaczyna się od ustawień czterech-pięciu warstw cegieł lub pustaków w narożnikach.
Najbardziej doświadczony murarz z ekipy powinien też wymurować połączenia ścian zewnętrznych z wewnętrznymi ścianami nośnymi lub działowymi.
 |
| Dopiero po wymurowaniu narożników przechodzi się do wypełniania pustakami pozostałej części ściany. Autor: Jolanta Pietrucha |
4. Odpowiednio ustawić pustaki
To nie żarty. Nieodpowiednie ich ustawienie może bowiem pogorszyć niektóre parametry ściany. W ścianach jednowarstwowych ważna jest izolacyjność cieplna i dlatego pustaki powinno się układać tak, aby ich szczeliny wypadały równolegle do lica ściany. W ścianach wewnętrznych – ze względu na akustykę – najlepiej układać je tak, aby szczeliny wypadały prostopadle do lica ściany.
Uwaga! Pustaki, które muruje się bez spoiny pionowej, mają profilowaną krawędź boczną, tak aby idealnie do siebie przylegały. Dlatego nie wolno ich układać odwrotnie. Wydaje się, że trudno się pomylić, ale taki wypadki się zdarzają.
 |
| Pustaki najlepiej ustawiać od góry, a po ustawieniu nie przesuwać ich, aby zaprawa się nie zrolowała, bo osłabi to wytrzymałość ściany. Autor: Mariusz Bykowski |
5. Ciąć z głową
Najlepiej byłoby w ogóle nie docinać elementów. Miałoby się wtedy gwarancję, że cegły czy pustaki nie zostały uszkodzone. Jednak nie da się tego uniknąć, nawet gdy stosuje się elementy połówkowe. Cegły i pustaki z ceramiki tradycyjnej można dzielić poprzez delikatne opukiwanie młotkiem murarskim wzdłuż linii podziału kolejno na każdym boku.
Do przycinania pustaków poryzowanych potrzebna jest ręczna piła elektryczna o dwóch przeciwbieżnie przesuwających się brzeszczotach lub piła tarczowa z tarczą do cięcia ceramiki. Wszystkie elementy docina się zawsze przed wbudowaniem i muruje w środkowej części ściany (nie przy krawędzi). Jeśli odcinamy profilowany bok umożliwiający zestawienie pustaków bez spoiny pionowej, trzeba wówczas na odciętą krawędź nałożyć zaprawę.
 |
| Pustaki poryzowane docina się piłą elektryczną. Nie wolno tego robić młotkiem murarskim, bo mogłyby się pokruszyć. Autor: Robert Szarapka |
6. Właściwie łączyć ściany
Gdy w jednowarstwową ścianę zewnętrzną jest wmurowywana wewnętrzna ściana nośna, w co drugiej warstwie pustak tej ściany musi być wpuszczony na co najmniej 10 cm w ścianę zewnętrzną. Aby to było możliwe, trzeba przyciąć pustak ściany zewnętrznej. Zaleca się docieplić przycięty pustak materiałem izolacyjnym grubości 50 mm, aby nie powstał mostek termiczny.
Uwaga! Ścian działowych nie trzeba przemurowywać tak jak wewnętrznych ścian nośnych. Można je łączyć na styk, używając kotew.
 |
| W miejscu, w którym ma być połączenie ścian, pustak ściany zewnętrznej trzeba przyciąć do połowy jego długości. Autor: Robert Szarapka |
7. Nie zapomnieć o kotwach
W ścianach trójwarstwowych wewnętrzna warstwa nośna musi być połączona z zewnętrzną warstwą osłonową. Stosuje się do tego kotwy ze stali nierdzewnej lub ocynkowane. Powinny one być tak zamontowane, aby miały możliwość odkształcenia pod wpływem temperatury. Jeśli spoiny poziome w równoległych warstwach ściany nie leżą na jednym poziomie, należy zastosować kotwy wygięte tak, aby zakotwienie w warstwie zewnętrznej było niżej niż w wewnętrznej. Zapewni to spływ wody powstałej ze skroplonej pary wodnej w kierunku muru zewnętrznego.
 |
| Na 1 m2 muru powinny przypadać minimum cztery kotwy, a przy wszelkiego rodzaju otworach i narożach – osiem. Autor: Krzysztof Zasuwik |
8. W ścianach osłonowych pamiętać o wentylacji
Gdy ściana trójwarstwowa będzie wykonywana ze szczeliną wentylacyjną i ocieplana wełną mineralną, w warstwie zewnętrznej powinny być wykonane otwory wentylacyjne. Umożliwią one ruch powietrza oraz odprowadzenie wody powstałej w wyniku kondensacji pary wodnej w takiej przegrodzie. W tym celu w najniższym pasie cegieł nad izolacją poziomą, w ostatnim – pod okapem oraz pod i nad otworami okiennymi w spoiny pionowe wkłada się kratki wentylacyjne z tworzywa sztucznego lub pozostawia puste spoiny osłonięte siatką.
Ważne jest też poprawne wykonanie izolacji przeciwwilgociowej: powinna być ułożona ze spadkiem na zewnątrz ściany, a w strefie przyściennej w poziomie otworów wentylacyjnych warto zastosować dodatkową izolację.
 | |  |
| Kratki wentylacyjne wkłada się w co trzecią-czwartą spoinę. Autor: Leszek Łagoda | | Autor: Krzysztof Zasuwik |
9. Mieć cierpliwość do elewacji ceramicznej
Murowanie i spoinowanie efektownej warstwy osłonowej z cegły klinkierowej powinno przebiegać dwuetapowo i wymaga dużej staranności. Najpierw muruje się ją na niepełne spoiny, które później uzupełnia się zaprawą do spoinowania.
Uwaga! Ściany osłonowej ze zwykłej cegły nie można murować na niepełne spoiny. Pozostawienie nie do końca wypełnionych spoin sprzyja bowiem zawilgoceniu muru i w rezultacie może doprowadzić do korozji biologicznej i mechanicznej elewacji.
 |
| Niepełne spoiny ściany elewacyjnej z klinkieru spoinuje się przy użyciu specjalnej kielni. Autor: Krzysztof Zasuwik |
10. Nie lekceważyć dylatacji
W bardzo długich ścianach należy również pamiętać o dylatacjach mających na celu zapobieganie odkształceniom i pęknięciom warstwy osłonowej spowodowanymi znacznymi różnicami temperatury w ciągu roku. Odstępy między dylatacjami (w pionie i w poziomie) powinny być mniejsze niż 12 m dla ścian z cegieł ceramicznych licowych i maksymalnie 8 m dla pozostałych, ale jeśli ściana jest południowa, to powinno się zmniejszyć te wartości o 1/4.
 | |  |
| Szczeliny dylatacyjne można wypełnić elastycznym materiałem uszczelniającym, na przykład taśmą rozprężną... Autor: Leszek Łagoda | | ...lub uszczelką gumową. Autor: Leszek Łagoda |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz