poniedziałek, 4 lipca 2011

Piwnica hydro- i termoizolacja



Budowa piwnicy jest kosztowna. W zamian zyskujemy jednak dodatkową cenną przestrzeń do wykorzystania. Niedobrze jednak, gdy wydatki na piwnicę ciągną się jeszcze długo po zakończeniu budowy. Kiedy możemy być na to narażeni? Przede wszystkim wówczas, gdy izolacja piwnicy nie zostanie zrobiona zgodnie z wymaganiami. Będziemy wówczas słono płacić za energię uciekającą przez nie-docieplone ściany i ponosić koszty walki z zawilgoceniem domu, której źródłem będą nieszczelności w izolacji wodochronnej. Badania i projekt
To wstęp do ciepłej i suchej piwnicy. Najpierw naszą posesję musi odwiedzić geotechnik, który zbada rodzaj gruntu i warunki wodne. Sprawdzi, czy pod ziemią nie kryją się jakieś mokre niespodzianki. Sporządzi opinię, z którą powinniśmy się udać do projektanta, jeśli dom będzie projektowany indywidualnie. Jeżeli kupiliśmy projekt gotowy, architekt będzie nam potrzebny do naniesienia niezbędnych korekt, ale tylko wtedy, gdy warunki gruntowo-wodne okażą się nietypowe. Projekt piwnicy dostosowany do warunków na posesji to pierwszy krok do sukcesu.
Piwnica bez zamaczania
Piwnica, jak batyskaf, nie może dopuszczać do środka ani kropli wody. Stąd właśnie konieczność wykonania hydroizolacji. Gdyby nie było takiej szczelnej bariery, zawilgotniałyby piwniczne mury i podłoga. Ale to nie wszystko. W ramach zjawiska zwanego podciąganiem kapilarnym wilgoć zostałaby zassana w górę ku parterowi, a może i dalej. Wilgoć niszczy budulec oraz jest zaproszeniem dla grzybów i glonów, które mają fatalny wpływ na nasze zdrowie. Obniża też izolacyjność termiczną piwnicy. Czasem nawet, gdy poziom wód gruntowych nagle wzrośnie, źle zaizolowana piwnica może się zamienić w kryty basen. Usuwanie skutków zawilgocenia jest znacznie kosztowniejsze niż poprawne zaizolowanie piwnicy. W czasie budowy lepiej więc nie mieć węża z kieszeni. Jak powinna wyglądać poprawna i ekonomiczna izolacja ścian piwnicznych i piwnicznych podłóg? Pionowa hydroizolacja ścian – układana jest na powierzchni (zazwyczaj zewnętrznej) ścian piwnicznych. Jej zadaniem jest zatrzymanie wilgoci, wody opadowej lub gruntowej przed wniknięciem w ścianę. Izolacja taka powinna szczelnie przylegać na całej powierzchni do ściany. W tym celu należy sprawdzić, czy ściany piwniczne są wystarczająco równe. Jeśli nie, trzeba nałożyć na nie cienką warstwę wyrównawczą z cementowej zaprawy tynkarskiej. Wiele materiałów hydroizolacyjnych – na przykład papę lub masy bitumiczne – powinno się nakładać na powierzchnię wcześniej zagruntowaną roztworem bitumicznym. Nie wolno izolować powierzchni zawilgoconych, chyba że używa się specjalnej masy hydroizolacyjnej, która jest do tego przeznaczona. Od strony zewnętrznej warstwę izolacji pionowej należy zabezpieczyć przed uszkodzeniami mechanicznymi, o które bardzo łatwo podczas zasypywania gotowych fundamentów gruntem. W domu o ścianach dwuwarstwowych dwuwarstwową konstrukcję będą miały też fundamenty. Osłonę utworzą wówczas twarde płyty z polistyrenu ekstrudowanego stanowiące jednocześnie warstwę ociepleniową. W innych ścianach pionowa hydroizolacja jest osłaniana twardą folią kubełkową. W zależności od warunków gruntowych i wodnych wybiera się jedną z trzech metod hydroizolacji pionowej:
- lekką – chroniącą elementy domu przed wodą opadową i naturalną wilgocią gruntu. Wykonuje się ją najczęściej z masy bitumicznej lub zaprawy wodoszczelnej;
- średnią – zabezpieczającą przed wodą opadową przesączającą się w kierunku ścian fundamentowych. Wykonuje się ją z dwóch warstw papy, mas hydroizolacyjnych, zapraw wodoszczelnych lub folii;
- ciężką – zabezpieczającą budowlę przed wodą naporową, czyli wywierającą ciśnienie hydrostatyczne. Dlatego oprócz absolutnej szczelności musi się charakteryzować dużą wytrzymałością mechaniczną. W izolacjach ciężkich zwykle stosuje się folie samoprzylep­ne (po uprzednim zagruntowaniu podłoża) lub zgrzewane. Można je także mocować do podłoża mechanicznie, a styki uszczelniać klejem lub taśmą samoprzylepną. Można również zastosować podwójne zabezpieczenie – folię płaską samoprzylepną lub mocowaną mechanicznie do podłoża i dodatkowo zgrzewaną albo klejoną oraz folię wytłaczaną stanowiącą zabezpieczenie i uzupełnienie właściwej hydroizolacji. Folie kubełkowe, chroniące hydroizolację, najczęściej mocuje się za pomocą gwoździ z podkładkami i dodatkowo uszczelnia. Krawędź górną folii kubełkowej zwykle ochrania się listwą startową, a styki pionowe łączy się na zatrzask, na uszczelkę butylową lub na taśmę obustronnie klejącą – w zależności od rozwiązań przyjętych przez producenta. Jeśli budynek jest posadowiony w warstwie gruntów nieprzepuszczalnych i istnieje ryzyko gromadzenia się wody opadowej przy fundamentach, należy dodatkowo zabezpieczyć piwnicę przed okresowym lub stałym zalewaniem wodą, wykonując drenaż opaskowy wokół fundamentów. Drenaż opaskowy to system rur ułożonych poniżej dolnej krawędzi ław fundamentowych. Usuwają one wodę gromadzącą się przy fundamentach do specjalnych studzienek chłonnych. Pozioma hydroizolacja ścian – układa się ją w poprzek ścian piwnicznych i ław fundamentowych. Ma odgrodzić wyższe kondygnacje budynku przed wodą, która mimo zabezpieczeń dostanie się do ścian i będzie przez nie podciągana kapilarnie w górę. Poziomą izolację wodochronną umieszcza się w dwóch miejscach – między ławą fundamentową i ścianą piwniczną oraz na styku ścian piwnicznych i zewnętrznych ścian budynku. W tym drugim przypadku układa się ją na wysokości 15-30 cm ponad terenem. Materiał hydroizolacyjny to najczęściej folia z PCW grubości minimum 0,3 mm (powinna to być folia przeznaczona specjalnie do izolacji poziomych) lub dwie warstwy papy na lepiku. Hydroizolacja podłogi – stanowi przedłużenie izolacji poziomej na ławach fundamentowych i jest układana równocześnie z nią. Często jest to jedna powłoka. Robi się ją z tych samych materiałów, co izolację poziomą na ławach. Zazwyczaj są to dwie warstwy papy, masy bitumicznej lub folii. Na tak zabezpieczonej podłodze piwnicznej można układać warstwę ociepleniową. Pamiętajmy przy tym, że styropian i polistyren nie mogą się stykać z masami izolacyjnymi zawierającymi rozpuszczalniki organiczne.
Uwaga! Izolacje pionowa i pozioma powinny być połączone, aby zapewnić szczelność całego układu.

Jaki grunt, taka izolacja
Najłatwiej zaizolować fundamenty, gdy dom jest posadowiony na gruntach przepuszczalnych (piaski i żwiry). Woda opadowa szybko przez nie przesiąka. Nie naraża więc fundamentów na długotrwałe zawilgocenie. Jeżeli tylko poziom wód gruntowych jest co najmniej 1 m poniżej poziomu posadowienia budynku, to do zabezpieczenia fundamentów wystarczy lekka izolacja wodochronna. Sytuacja jest trudniejsza w przypadku gruntów spoistych (gliny). Są one nieprzepuszczalne, a miejscami przedzielone warstwami piaszczystymi. Woda opadowa, gdy dostanie się do takiej przepuszczalnej warstwy, bardzo powoli spływa dalej w głąb, a za to szybko dociera w pobliże ścian fundamentowych, trwale je zawilgacając. Fundamenty w takim gruncie trzeba ochronić średnią izolacją wodochronną, niejednokrotnie wzbogaconą o drenaż. Podobnie trudne jest zabezpieczenie, gdy woda gruntowa okresowo się podnosi i zalewa fundamenty. W takiej sytuacji nawet w gruntach przepuszczalnych trzeba się uciec do ciężkiej izolacji.

Izolacja ścian piwnicznych

Lekka izolacja wodochronna piwnicznej ściany trójwarstwowej
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki


Izolacja wodochronna typu średniego piwnicznej ściany dwuwarstwowej
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki


Izolacja typu ciężkiego
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki


Izolacja typu ciężkiego w domu remontowanym
Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Materiały hydroizolacyjne
Tradycyjnym materiałem do robienia hydroizolacji jest papa (stosowana z powodzeniem od wielu lat). Można również użyć folii lub masy hydroizolacyjnej: bitumicznej, polimerowej albo mineralnej. Papy – mają dużą wytrzymałość mechaniczną i są dość elastyczne, dlatego rzadko ulegają uszkodzeniu zarówno w czasie układania, jak i podczas eksploatacji. Są odporne na czynniki chemiczne. Różnią się osnową, gramaturą i oczywiście ceną. Najtańsze są papy na osnowie z tektury, które zwykle układa się w dwóch-trzech warstwach na lepiku asfaltowym. Nieco droższe, ale i o lepszych parametrach technicznych, są papy na osnowie z welonu szklanego. Najdroższe, ale za to najlepsze, są papy termozgrzewalne, modyfikowane elastomerem SBS, na osnowie z włókien poliestrowych, układane jednowarstwowo. Folie – coraz częściej papy zastępuje się różnego rodzaju foliami. Do ścian piwnicznych przeznaczone są dwa rodzaje folii, każda do innego zadania:
- folie płaskie – do wykonywania izolacji pionowych i poziomych. Produkowane są z polichlorku winylu (PCW), polietylenu (PE), a nieco mocniejsze z polietylenu o dużej gęstości (PE-HD). Niektóre rodzaje mają dodatkowe warstwy kauczukowo-bitumiczne. Oferowane są także folie z kauczuku syntetycznego EPDM. W sprzedaży znajdziemy folie samoprzylepne, których łączenie nie wymaga żadnych dodatkowych materiałów i specjalnych narzędzi, oraz folie zgrzewalne łączone przy użyciu nagrzewnicy. Do ścian fundamentowych i podłóg na gruncie nie powinno się stosować folii polietylenowych cieńszych niż 0,38 mm, a najlepiej, jeśli będą miały przynajmniej 0,4-0,5 mm. Wtedy izolacja będzie o wiele sztywniejsza i mniej podatna na przypadkowe przebicie. Folie z PCW zwykle mają znacznie większą grubość – od 0,6 do 2 mm. Z folii płaskich wykonuje się zarówno  lekkie, średnie jak i ciężkie izolacje wodochronne. Zależy to przede wszystkim od sposobu łączenia i grubości izolacji;
- folie wytłaczane (membrany kubełkowe) – służące przede wszystkim do osłaniania izolacji wodochronnej przed uszkodzeniami mechanicznymi. Produkowane są z polietylenu o dużej gęstości (PE-HD). Niektóre wzmacnia siatka z włókna szklanego, polipropylenu lub poliestru. Grubość folii wynosi zwykle 0,5 lub 0,6 mm (nawet 0,85 mm), a wysokość wytłoczenia waha się między 3 a 12 mm. Regularnie rozmieszczone wytłoczenia umożliwiają odwadnianie zaizolowanej powierzchni. Folii z siatkami używa się głównie do wykonywania izolacji przeciwwilgociowych piwnic, ale po wewnętrznej stronie ścian. Siatka zapewnia dobrą przyczepność tynku, a wytłoczenia umożliwiają wentylację i osuszanie ściany. Folie z włókninami drenującymi wykorzystuje się do zabezpieczania ścian piwnicznych oraz jako materiał wspomagający drenaż. Masy hydroizolacyjne – z reguły są to półpłynne substancje, które po nałożeniu i wyschnięciu tworzą na ścianie elastyczną oraz wodoszczelną powłokę. Najbardziej popularne są masy bitumiczne (asfaltowe). Asfalt jest w nich wzbogacony o żywice lub tworzywa sztuczne poprawiające właściwości izolacyjne i ułatwiające rozprowadzanie. Najczęściej robi się z nich lekkie pionowe izolacje wodochronne, rzadziej średnie. Masy niezawierające rozpuszczalników organicznych posłużą też do mocowania płyt termoizolacyjnych ze styropianu lub z polistyrenu ekstrudowanego. Masy są przeważnie jednoskładnikowe, lecz niektórzy producenci oferują i takie, które gotowość do użytku osiągają dopiero po zmieszaniu w odpowiednich proporcjach dwóch komponentów. Wśród mas bitumicznych znajdziemy:
- masy asfaltowo-żywiczne, asfaltowo-kauczukowe, asfaltowo-polimerowe – nadają się do wykonywania lekkich izolacji wodochronnych, a po nałożeniu więcej niż trzech-pięciu warstw – także do cięższych. Niektóre z nich mogą być fabrycznie zmieszane z włóknami, które wzmacniają izolację. Część z nich zawiera rozpuszczalniki, a część jest ich pozbawiona i wtedy nadaje się do mocowania styropianu;
- lepiki asfaltowe – są mieszanką asfaltów, wypełniaczy i substancji uplastyczniających. Najczęściej są nanoszone na zimno, lecz w sklepach i składach można spotkać jeszcze takie, które są gotowe do nakładania dopiero po podgrzaniu. Lepiki można stosować jako samodzielną lekką izolację wodochronną. Używane są również do klejenia papy i wypełniania nieszczelności w powłokach izolacyjnych. Oprócz mas bitumicznych w sprzedaży są też izolacyjne preparaty polimerowe (tak zwane płynne folie). Kupić można także masy polimerowe odznaczające się bardzo dobrą przyczepnością do podłoża i elastycznością. Obok mas typowo izolacyjnych sprzedawane są również roztwory asfaltowe służące głównie do gruntowania podłoża przed nałożeniem właściwej masy izolacyjnej lub do sklejania papy. Tylko niektóre z nich nadają się też do wykonywania samodzielnych powłok izolacyjnych. Wszystkie masy nanosi się za pomocą pędzla, wałka lub packi. Temperatura podłoża i otoczenia powinna wynosić wówczas nie mniej niż 5-8°C (chyba że masa jest przeznaczona także do nakładania w niższych temperaturach). Dobrze spełniają swoje zadanie, gdy starannie pokryje się nimi równe podłoże. Dlatego ściany murowane trzeba wcześniej wstępnie otynkować, czyli nałożyć tak zwaną rapówkę. Masy schną 10-12 godzin i przez ten czas trzeba je osłaniać przed wilgocią. Wadą mas jest to, że każda przypadkowa nieszczelność, która powstanie podczas ich układania lub na skutek mechanicznego uszkodzenia (na przykład podczas obsypywania ścian gruntem), sprzyja zawilgoceniu konstrukcji domu. Znalezienie miejsca przecieku jest później bardzo trudne. Zaprawy hydroizolacyjne – są to głównie drobnoziarniste zaprawy cementowe z dodatkiem substancji nadających im wodoszczelność i poprawiających elastyczność oraz szybkość wiązania. Można ich używać do wykonywania lekkich, średnich i ciężkich pionowych izolacji wodochronnych. W przeciwieństwie do mas bitumicznych są paroprzepuszczalne. Jedne z nich po nałożeniu na ściany piwnic tworzą sztywną powłokę, inne zaś powłokę trwale elastyczną. Mogą być jedno lub dwuskładnikowe. Tym drugim składnikiem jest najczęściej płyn, który dodaje się do zaprawy w odpowiedniej ilości, tak by nadać jej właściwą konsystencję. Zaprawy jednoskładnikowe rozrabia się, dodając do suchej mieszanki czystej wody. Większość zapraw hydroizolacyjnych nadaje się również do izolowania ścian piwnicznych od wewnątrz. Masy nieelastyczne można nakładać na ściany dopiero po trzech miesiącach od ich zbudowania. Czas ten jest potrzebny na to, by mury osiadły. Inaczej zaprawa podczas osiadania popęka i stanie się nieszczelna. Masy elastyczne mogą być nakładane od razu po wybudowaniu ścian. Beton odporny na wodę – jeśli planujemy budowę fundamentów z betonu, rozważmy możliwość użycia specjalnego betonu wodoszczelnego W4, W6 lub W10. Jest on znacznie droższy od zwykłego, lecz wyklucza potrzebę robienia oddzielnej hydroizolacji. Wykonane z niego ściany trzeba będzie tylko ocieplić. Ograniczymy w ten sposób do minimum możliwość pojawienia się błędów wykonawczych. Są też dodatki do betonu sprawiające, że zwiększa się jego odporność na wodę. Stosuje się je bezpośrednio na placu budowy. Ich dobór i użycie trzeba powierzyć fachowcom, którzy mieli już z nimi do czynienia. Dodatkami, oprócz betonu, można również wzbogacić zaprawę cementową i wykonać z niej tynk wodoszczelny. Dzięki temu przypadkowe mechaniczne uszkodzenie ściany nie spowoduje utraty jej szczelności. Dodatki sprzedawane są najczęściej w postaci suchych mieszanek, czyli proszku, który na budowie dosypuje się do cementu lub wody zarobowej.



Folia kubełkowa stosowana jest do zabezpieczenia izolacji pionowej przed uszkodzeniami, do któych może dojść podczas zakopywania ścian piwnicznych
Autor: ONDULINE
Jeśli dom jest posadawiany na gruncie nieprzepuszczalnym, izolację wodochronną wspomaga się drenażem, czyli systemem rur odprowadzających wodę z dala od fundamentów
Autor: Andrzej T. Papliński
Gdy ściany piwniczne mają budowę trójwarstwową, do ich ocieplenia najkorzystniej jest użyć styropianu
Autor: Wiktor Greg

ILE TO KOSZTUJE

Papy
- tradycyjna na osnowie z tektury – od 1,4 do 4,8 zł/m²;
- tradycyjna na osnowie z włókna szklanego – od 4 do 6 zł/m²;
- termozgrzewalna, modyfikowana SBS, na osnowie z włókna szklanego – od 9 do 21 zł/m²;
- termozgrzewalna, modyfikowana SBS, na osnowie z włókna poli-estrowego – od 7,5 do 24 zł/m²;
- samoprzylepna – około 23 zł/m²

Folie
- polietylenowa – 2,5-17 zł/m²;
- z PCW – około 14 zł/m²;
- specjalna do izolacji poziomej – 14 zł/m²;
- membrana kubełkowa zwykła – 3,45-7 zł/m²;
- membrana kubełkowa z włókniną – 14-22 zł/m²

Masy hydroizolacyjne

- bitumiczne – 1,7-17 zł/kg;
- asfaltowo-żywiczne – 3,7-7,4 zł/kg;
- asfaltowo-polimerowe – 2,8-3,4 zł/kg;
- asfaltowo-kauczukowe – 2,8-3 zł/kg;
- roztwory bitumiczne – 3,15-6 zł/kg;
- lepiki do nakładania na zimno – 3-7,3 zł/kg;
- lepiki do nakładania na gorąco – 1,8-2,1 zł/kg;
- folie płynne – 8-12 zł/kg;
- masy polimerowe – około 20 zł/kg;
- masy klejące do styropianu, polistyrenu ekstrudowanego i poliuretanu – 3,65-22 zł/kg

Zaprawy hydroizolacyjne
- do wykonywania izolacji pionowych – 3-22 zł/kg

Beton wodoszczelny
- beton wodoszczelny W4 – 280-320 zł/m³

Ciepło uwięzione w piwnicy
Termoizolacja ma utrudnić ucieczkę ciepła z wnętrza budynku do gruntu. Robimy ją po to, aby uniknąć niepotrzebnych strat energii i zachować komfort cieplny w domu. Często też materiał termoizolacyjny osłania hydroizolację przed uszkodzeniami. Zgodnie z aktualnymi normami ściany piwniczne powinny być ocieplane przynajmniej do głębokości 1 m poniżej poziomu terenu. W praktyce ociepla się całą ich powierzchnię oraz podłogę na gruncie. Koszt jest wtedy niewiele większy, a znacznie ograniczy się ucieczkę ciepła z wnętrza domu. Montaż płyt termoizolacyjnych przewidziany jest zazwyczaj po ułożeniu hydroizolacji. Stanowią one wtedy jej jedyną lub dodatkową ochronę. Wyjątkiem są ściany trójwarstwowe, w których ocieplenie montowane jest w pierwszej kolejności. Żeby spełnić wymagania normowe na ścianach fundamentowych lub podłodze na gruncie, wystarczy ułożyć 3-4 cm polistyrenu ekstrudowanego albo 5 cm styropianu. Jednak trzeba pamiętać, że są to wartości minimalne, w dużym stopniu zależne od konstrukcji ściany lub podłogi. W trosce o jak najniższe koszty eksploatacyjne domu często grubości materiałów izolacji termicznej przyjmowane przez projektantów są większe od wymagań normowych. Izolację termiczną można też zrobić od wewnętrznej strony piwnicy, ale jest to mniej korzystne rozwiązanie polecane wówczas, gdy ociepla się piwnice w starym budynku, które nie były wcześniej ogrzewane. Ocieplanie od wewnątrz musi być przemyślane i bardzo staranne, aby nie wystąpiło zjawisko kondensacji pary wodnej, zawilgocenie i pleśnienie ścian. Płyty termoizolacyjne są przyklejane punktowo bezrozpuszczalnikową masą bitumiczną lub klejem bez rozpuszczalników bezpośrednio do izolacji wodochronnej ułożonej na ścianach piwnicy. Uwaga! Wystarczającą izolacyjność termiczną ścian piwnicznych może zapewnić budulec, z którego zostaną wzniesione – na przykład keramzytobeton lub beton komórkowy. Ściany takie muszą być jednak bardzo starannie zaizolowane, aby nie przedostawała się do nich woda. Polecane są raczej do gruntów przepuszczalnych, o niskim poziomie wody gruntowej.



Polistyren ekstrudowany chroni ściany piwniczne przed ucieczką ciepła, ale też materiał hydroizolacyjny przed uszkodzeniami mechanicznymi
Autor: URSA
Płyty polistyrenu przykleja się do ścian piwnicznych specjalnym klejem lub mocuje do świeżej masy bitumicznej niezawierającej rozpuszczalników organicznych
Autor: URSA
Wełna jest wskazana raczej do izolacji nadziemnych części ścian piwnicznych
Autor: Andrzej Szandomirski

Materiały do termoizolacji
Do ocieplania piwnic muszą być stosowane materiały o dobrej izolacyjności termicznej, ale również odporne na wodę i często też odporne na uszkodzenia. Dlatego taką popularnością cieszą się tu płyty z polistyrenu ekstrudowanego XPS oraz twardego styropianu. Polistyren ekstrudowany XPS – jest lekki i twardy, a przy tym ma bardzo dobre właściwości termoizolacyjne. Jego współczynnik przewodzenie ciepła l jest niski, a więc korzystny (0,027-0,038 W/(m·K)). Oprócz ścian fundamentowych można nim izolować także podłogi na gruncie i płyty fundamentowe. Istnieje wówczas możliwość układania go bezpośrednio na zagęszczonym podłożu, poniżej izolacji wodochronnej. Płyty polistyrenu ekstrudowanego mają wymiar 120 x 60 lub 125 x 60 cm, a ich grubość wynosi od 2 do 18 cm. Krawędzie są gładkie lub profilowane tak, aby dało się je łączyć na zakładkę. Płyty mogą mieć powierzchnię gładką, szorstką, wytłaczaną bądź ryflowaną. Te ostatnie bywają wzbogacone o warstwę flizeliny lub geowłókniny filtracyjnej chroniącej rowki przed zatkaniem. Polistyren ekstrudowany podobnie jak styropian jest wrażliwy na kontakt z materiałami zawierającymi rozpuszczalniki i oleje (smoła, lepik na zimno, ksylamit) oraz ich oparami. Substancje te powodują jego rozpuszczanie. Polistyrenowe płyty zwykle przykleja się do ścian, używając lepiku asfaltowego na gorąco, ale bez wypełniaczy mineralnych, lub bitumicznej masy bezrozpuszczalnikowej. Można również stosować do tego celu odpowiednie kleje. Styropian (polistyren ekspandowany) – ma gorszą izolacyjność termiczną niż polistyren ekstrudowany i mniejszą odpornością na uszkodzenia mechaniczne. W domach jednorodzinnych można stosować płyty odmiany EPS 100-038 Dach/Podłoga (dawne FS 20). Najwygodniejsze są płyty jednostronnie fabrycznie wykończone papą. Do izolacji podziemnych części budynku warto używać styropianu hydrofobizowanego, który ma kilkakrotnie mniejszą nasiąkliwość niż pozostałe. Do ocieplania ścian piwnic można użyć płyt ryflowanych (jednostronnie rowkowanych). Ustawia się je wówczas rowkami w stronę gruntu. Płyty ryflowane są hydrofobizowane, czyli dodatkowo zabezpieczane przed zawilgoceniem. Na rynku dostępne są również ryflowane płyty styropianowe laminowane geowłókniną, która działa jak filtr i nie dopuszcza do zatkania się rowków. Płyty wykończone papą wykorzystuje się również do izolacji termicznej ścian fundamentowych. Warstwa papy nie pełni tu funkcji hydroizolacji, lecz stanowi osłonę przed uszkodzeniami mogącymi nastąpić podczas zasypywania wykopów fundamentowych. Dobrze jest stosować płyty z frezowanymi krawędziami. Stosując je, łatwo uniknąć tworzenia się mostków termicznych na styku płyt. Standardowe wymiary płyt to 100 x 50 cm i grubości 1-25 cm (dla płyt z prostymi krawędziami) i 4-15 cm (dla tych z profilowanymi krawędziami). Powyżej poziomu terenu izolacja ze styropianu i polistyrenu ekstrudowanego powinna być osłonięta warstwą licową z kamienia, cegieł czy też płytek ceramicznych. Jest to potrzebne, ponieważ materiały te są ulubionym miejscem gnieżdżenia się owadów i gryzoni. Do termoizolacji podziemnych części budynku można też ewentualnie użyć twardych, impregnowanych płyt z wełny mineralnej. Nie jest to jednak szczególnie zalecane rozwiązanie. Bardziej opłaca się zaizolować wełną inne elementy budynku.

ILE TO KOSZTUJE

Materiały do termoizolacji
- styropian EPS 100-038 – 120-382 zł/m³;
- polistyren ekstrudowany – 389-499 zł/m³ (cena płyty – 20-80 zł)

Świeże powietrze w podziemnych wnętrzach


Wentylację grawitacyjną wspomagać będą nawiewniki okienne i te montowane w ścianach zewnętrznych piwnicy
Autor: AERECO

Autor: AERECO

Bez sprawnej wentylacji trudno będzie ochronić piwnicę przed wilgocią. Jeśli w domu jest wentylacja grawitacyjna, kratki wywiewne powinny się znaleźć przynajmniej w podziemnej kotłowni oraz wszystkich pomieszczeniach, w których nie ma okien. Usprawnieniem systemu takiej wentylacji będą okna z nawiewnikami higrosterowanymi, które same regulują dopływ świeżego powietrza z zewnątrz. Nawet zwyczajne uchylanie piwnicznych okien lub pozostawianie ich w pozycji mikrorozszczelnienia poprawi wymianę powietrza. Higrosterowane nawiewniki można również umieścić w otworach wyciętych w zewnętrznych ścianach piwnic, pod warunkiem że nie są one całkiem zagłębione w gruncie. Jeśli obawiamy się, że wentylacja grawitacyjna nie będzie wystarczająca, możemy zamontować system wentylacji mechanicznej – nawiewno-wywiewnej, najlepiej z odzyskiem ciepła (rekuperator).

Kratki wentylacyjne muszą się znaleźć w każdym piwnicznym pomieszczeniu pozbawionym okien oraz w kotłowni (nawet jeśli jest w niej okno)
Autor: Mariusz Bykowski

Kto wykona izolację
Do izolowania ścian piwnicznych nie potrzeba wybitnych specjalistów. Zrobi to ta sama ekipa, którą wynajmiemy do budowy domu. Specjalistyczne firmy wykonawcze będą wskazane wówczas, gdy przyjdzie nam zrobić skomplikowaną ciężką izolację wodochronną, do której użyjemy specjalnego systemu izolacyjnego. Zwykli murarze mogą mieć zbyt małe doświadczenie.

1 komentarz:

  1. Odpowiednia izolacja jest bardzo ważna, ponieważ zapobiega osadzaniu się wilgoci, a tym samym uszkodzeniu różnych elementów, konstrukcji itd. Z tego co wiem firma Water Block https://waterblock.eu/ jest ceniona, jak chodzi o materiały hydroizolacyjne. Myślę, że warto byłoby się do nich zgłosić.

    OdpowiedzUsuń