sobota, 2 lipca 2011

Sucho na balkonie i tarasie. Remont – warstwa po warstwie



Deszcz, zalegający i topniejący śnieg, dobowe wahania temperatury – tarasy i balkony muszą sobie radzić z takimi niedogodnościami. Nawet drobne błędy popełnione podczas ich wykańczania są przyczyną przecieków, przemarzania i zawilgocenia płyt konstrukcyjnych albo odspajania się płytek.


Usterki można się starać usunąć tylko w miejscach, w których się pojawiły. Niestety, często się okazuje, że dość szybko potrzebna jest naprawa w innym miejscu. Lepiej więc od razu zrobić gruntowny remont, który – jeśli nie polega jedynie na ułożeniu nowej nawierzchni – należy przeprowadzić zgodnie z zaleceniami producentów chemii budowlanej oferującymi gotowe systemy do uszczelniania i wykańczania balkonów i tarasów. Na balkonie łatwiej
Balkon wymaga ułożenia warstwy uszczelniającej, która chroni go przed nasiąkaniem wodą. Izolacja termiczna i paroizolacja są zbędne. Jeśli zadbano, by na styku płyty balkonu i stropu nie tworzył się mostek termiczny (na przykład zastosowano specjalne, ocieplone łączniki), zbędna będzie izolacja termiczna. W przeciwnym razie płytę konstrukcyjną balkonu trzeba ocieplić zarówno od góry, jak i od dołu. Taras będący stropodachem nad pomieszczeniem ogrzewanym lub nieogrzewanym oprócz oczywistego wymogu szczelności musi mieć izolację termiczną – niezależnie od tego czy znajduje się nad wnętrzem ciepłym, ogrzewanym, czy zimnym – oraz barierę dla pary wodnej w postaci paroizolacji.

Wykonanie spadku w kierunku zewnętrznej krawędzi balkonu i tarasu gwarantuje systematyczne odprowadzanie wody z ich powierzchni
Autor: SOPRO

Prawidłowo wykonane balkon i taras wymagają innych warstw. Każdą z nich oznaczyliśmy piktogramem mówiącym, gdzie należy ją zrobić:


Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Warstwa spadkowa

Należy ją wykonać bezpośrednio na płycie konstrukcyjnej, zapewnia to układanie wszystkich kolejnych warstw balkonu czy tarasu zgodnie z tym samym spadkiem. Optymalne nachylenie tej warstwy wynosi 2-2,5%. Mniejszy spadek wierzchniej warstwy tarasu lub balkonu (posadzki) powoduje wolniejsze spływanie wody i powstawanie kałuż, a więc zwiększa ilość wilgoci, która może wnikać przez spoiny. Większy utrudnia swobodne poruszanie się po tarasie czy balkonie, na którym trudno też cokolwiek ustawić. Błędem jest profilowanie nachylenia posadzki różną grubością jastrychu (warstwy dociskowej) lub zaprawy mocującej płytki.
 


Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Potrzebne warstwy


Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki




Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Paroizolacja
Układana na warstwie spadkowej uniemożliwia penetrację pary wodnej przez strop do wyższych warstw tarasu. Jeśli konstrukcja tarasu nie jest osłonięta paroizolacją, wtedy para wodna, dążąc do wyrównania ciśnień, wnika w wyższe, chłodniejsze warstwy tarasu (na przykład do izolacji termicznej) i tam ulega kondensacji. Skroplenie pary wodnej powoduje zawilgocenie objawiające się zaciekami wody i pleśnią na suficie pomieszczenia znajdującego się pod tarasem.


Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Izolacja termiczna

Zapobiega wychładzaniu stropu i skraplaniu się wody na suficie pomieszczeń pod tarasem. Dzięki niej strop nie przemarza zimą, a latem jego nagrzewanie pod wpływem promieni słonecznych jest ograniczone. Grubość ocieplenia powinna być dostosowana do sposobu użytkowania pomieszczeń, zwykle wynosi 10-20 cm. Najczęściej wykonuje się ją ze styropianu(polistyrenu ekspandowanego) EPS 100-038. Na tarasie można też zastosować polistyren ekstrudowany, który jest prawie nienasiąkliwy i ma lepsze właściwości izolacyjne niż styropian. Aby nie doprowadzić do powstawania mostków cieplnych, płyty ocieplenia układa się w dwóch warstwach tak, aby ich połączenia się nie pokrywały. W jednej warstwie można układać tylko płyty z profilowanymi brzegami, dzięki którym mogą zachodzić na siebie, nie tworząc zimnych szczelin.


Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Hydroizolacja

Po wielu latach eksploatacji, nawet na najlepiej zaizolowanym tarasie, część wody może przenikać przez spoiny, warstwę uszczelniającą i jastrych. Hydroizolacja jest ostatnią barierą dla wody, chroni przed zawilgoceniem pomieszczenia pod tarasem. Powinna być wywinięta na ściany, do których przylega taras, na wysokość równą grubości izolacji termicznej i warstwy dociskowej. W tym miejscu bowiem najczęściej powstają przecieki. Hydroizolację przeciwwodną robi się z dwóch warstw papy na lepiku. Arkusze papy układa się wzdłuż spadku, łącząc je na co najmniej 10-centymetrowy zakład.


Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Maty drenażowe i membrany

Niektórzy producenci oferują je do ułożenia bezpośrednio na hydroizolacji. System perforacji i kanalików maty zapewnia szybkie odprowadzanie z izolacji przeciwwodnej ewentualnych przecieków wód opadowych. Maty i membrany układa się luźno, bez przytwierdzania do podłoża, łącząc kolejne pasy na kilkucentymetrowy zakład.


Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki
Jastrych

Jest warstwą dociskową izolacji termicznej oraz stabilnym podłożem pod nawierzchnię. Zwykle ma około 5 cm grubości. Jastrych musi być wodo- i mrozoodporny. Od jego wytrzymałości zależy trwałość posadzki. Aby zapobiec kruszeniu się warstwy jastrychu, na dużych powierzchniach najlepiej zazbroić go siatką z prętów o średnicy 3 mm, o wymiarach oczek 10 x 10 lub 15 x 15 cm. Jastrych, podobnie jak posadzka, jest narażony na wahania temperatury i dlatego trzeba zapewnić mu swobodę odkształceń, czyli zdylatować go. Potrzebne są dwa rodzaje dylatacji: obwodowa – wzdłuż ścian, do których przylega płyta – i wymuszona – dzieląca wylewkę na pola. Aby ruchy termiczne były podobne w obydwu kierunkach, poszczególne pola powinny mieć zwarty, prostokątny kształt (największy wymiar pola może być co najwyżej dwukrotnie dłuższy od wymiaru najmniejszego). Uwzględniając wielkość odkształceń jastrychu (zwężania i powiększania się szczelin dylatacyjnych), wielkość pól należy przyjmować jako nie większą niż 20-25 m2, pod warunkiem że pola dylatacyjne okładziny z płytek wynoszą 5-6 m2. Wymiary pól wynikają również z tego, że do wykonywania posadzek najczęściej stosowane są płytki ceramiczne.


Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Na starym jastrychu

Jeśli stary jastrych ma liczne spękania, ubytki, złuszczenia na powierzchni lub też niedostateczny spadek, trzeba go skuć i ułożyć nowy. Jeżeli są w nim pojedyncze pęknięcia, można go nie skuwać, ale należy wówczas oddzielić go od płytek warstwą izolacji, która nie tylko uszczelni, ale i zniweluje ewentualne naprężenia między wylewką a nową okładziną. Jeśli dotychczasowe nieregularne pęknięcia jastrychu nie przekraczają 2 mm, można go przykryć specjalną matą uszczelniająco-oddzielającą, która uniemożliwi wnikanie wilgoci do jastrychu i oddzieli od niego okładzinę ceramiczną.



Jeśli pęknięcia jastrychu są szersze niż 2 mm, trzeba wykonać dylatacje, wykorzystując – tam, gdzie to możliwe – istniejące pęknięcia jako linie podziału
Autor: MAPEI
Jeżeli warstwa dociskowa nie jest zbrojona, dylatacje można zrobić, nacinając świeżo związaną wylewkę na co najmniej 1/3 jej grubości, ale nie więcej niż na 2/3
Autor: CERESIT

Warstwa uszczelniająca
Robi się ją z elastycznego materiału, na którym mocuje się bezpośrednio płytki ceramiczne. Do izolacji przeciwwilgociowej balkonów i tarasów stosuje się płynne folie poliuretanowe albo jedno- lub dwuskładnikowe szlamy mineralne. Są rozciągliwe, więc kompensują ruchy wynikające z rozszerzalności termicznej poszczególnych warstw tarasu czy balkonu. Zazwyczaj producenci zalecają wykonanie dwóch warstw takiej izolacji. Na balkonach bez warstwy ocieplenia warstwa uszczelniająca zapobiega wnikaniu wód opadowych w warstwę spadkową i płytę konstrukcyjną, chroniąc beton i zbrojenie. W przypadku tarasów przyjmuje się, że warstwa uszczelniająca nie jest wystarczającym zabezpieczeniem przed deszczem i śniegiem. Dlatego obowiązkowo układa się na nich wspomnianą wcześniej hydroizolację. Warstwa uszczelniająca ogranicza również powstawanie wykwitów na spoinach między płytkami ceramicznymi i oddziaływanie nasyconego wodą jastrychu (lub warstwy spadkowej w balkonie nieocieplonym) na uelastycznione zaprawy klejące.


Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Naprawiając stary balkon lub taras
Zanim zaczniemy prace naprawcze, konieczna jest ocena jego stanu technicznego. Gdy ekspertyza określi przyczyny uszkodzeń, trzeba zacząć od ich usunięcia i przystąpić do naprawy.


Należy tak zaplanować ułożenie płytek, by całe znalazły się od strony krawędzi tarasu czy balkonu
Autor: ATLAS
Jeśli odsłonięte zbrojenie jest skorodowane, należy odkuć beton do miejsca, w którym nie będzie skorodowane. Po oczyszczeniu zbrojenia trzeba pokryć je preparatem antykorozyjnym
Autor: BOLIX



Następny etap to naniesienie warstwy sczepnej. Dopiero potem można nakładać warstwę naprawczą, a następnie wykończyć powierzchnię tynkiem lub...
Autor: BOLIX
...przykleić płytki, spoiny wypełnić fugą, a miejsca dylatacji silikonem
Autor: MAXIT

Uwaga! Nie zawsze wykonywanie oddzielnej warstwy sczepnej jest konieczne. Produkty najnowszej generacji wykorzystujące nanotechnologię łączą w sobie zdolności zarówno warstwy sczepnej, jak i naprawczej. Jeden produkt może zastąpić dwa dzięki temu, że ma bardzo dobrą przyczepność do podłoża, wytrzymałość na rozciąganie i ściskanie, mrozoodporność, a mikrozbrojenia specjalnymi włóknami o żebrowatym przekroju eliminują ryzyko powstawania rys.


Gruntowanie wzmacnia podłoże, zmniejsza jego nasiąkliwość i...
Autor: SOPRO
...przygotowuje je do ułożenia izolacji przeciwwilgociowej. Do nakładania warstw uszczelniających używa się pędzla lub pacy. W zależności od rodzaju materiału można go nanosić jedynie na suche podłoże lub także na jeszcze wilgotne
Autor: SIKA

Wykwity na spoinach
Ich powstawanie wiąże się z wsiąkaniem i odparowywaniem wody, w której są rozpuszczone substancje solne. Wykwity powstają wskutek reakcji chemicznych. Ich intensywność w dużym stopniu zależy od zanieczyszczeń powietrza i występowania tak zwanych kwaśnych deszczów. Dodatkowo im większa jest chłonność warstw tarasu czy balkonu i im dłuższe jest zaleganie wody (na przykład z powodu zbyt małego nachylenia warstwy wierzchniej balkonu czy tarasu), tym większe powstają wykwity.

Sposób na pustki pod płytami
Jeśli pod posadzką są puste przestrzenie (posadzka skrzypi, trzeszczy podczas chodzenia po niej, a opukiwane płytki wydają głuchy dźwięk), to – pod warunkiem że powierzchnia uszkodzeń jest ograniczona – można spróbować wypełnić je specjalną zaprawą mikrocementową. Można ją wprowadzić pod okładzinę na trzy sposoby: przez zalewanie bezpośrednie, wstrzykiwanie ręczne oraz wstrzykiwanie niskociśnieniowe. Jeżeli większość płytek wydaje głuchy odgłos przy opukiwaniu, a część z nich jest spękana, posadzkę trzeba skuć i położyć nową.

Równie ważne

Obróbki blacharskie. Odprowadzają wodę z balkonu, z tarasu mogą dodatkowo odprowadzać ewentualne przecieki z maty drenażowej. Zazwyczaj mocuje się je do płyty konstrukcyjnej kołkami rozporowymi. Ze względu na odkształcenia termiczne, obróbki trzeba łączyć nie rzadziej niż co 3 m tak, aby mogły się rozszerzać. Połączenia obróbek muszą się też pokrywać z dylatacjami w jastrychu.
Balustrada. Zwykle osadza się ją w płycie konstrukcyjnej, co nie jest dobrym rozwiązaniem, ponieważ jej słupki przecinają wszystkie warstwy nawierzchni (lepiej jeśli są przytwierdzone do czoła płyty konstrukcyjnej lub do zewnętrznej powierzchni ściany pomieszczenia pod tarasem). Jeżeli jednak balustrada jest już zamocowana w ten sposób, warto zadbać o dokładnie uszczelnienie miejsc osadzenia słupków.

Posadzka
Ponieważ musi być mrozoodporna i łatwa do czyszczenia, na tarasach i balkonach stosuje się zwykle płytki ceramiczne, rzadziej kamienne. Układa się je na specjalnej zaprawie klejącej, która nie tylko powinna być dobrana do rodzaju i rozmiaru płytek, ale także odznaczać się wysoką przyczepnością do elastycznej warstwy uszczelniającej. Jeśli przez nieszczelne spoiny do tych przestrzeni dostanie się woda, która będzie zamarzać i rozmarzać, płytki będą się odspajać i pękać. Uelastycznione muszą być również spoiny pomiędzy płytkami.


Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki



Mimo elastycznych właściwości warstwy uszczelniającej i jej zdolności do krycia powierzchniowych rys podłoża, w niektórych miejscach (na przykład szczeliny dylatacyjne, połączenia ze ścianami, styki z obróbkami blacharskimi) należy ją wzmocnić specjalną wodoszczelną taśmą odporną na rozrywanie
Autor: MAXIT
Warstwa uszczelniająca powinna się znaleźć na progu drzwi balkonowych i przylegać do ścian na wysokość przynajmniej 10 cm ponad posadzkę. Nad posadzką powinna być osłonięta płytkami cokołowymi
Autor: CERESIT




Materiał wypełniający szczeliny dylatacyjne musi się charakteryzować wyjątkowo wysoką elastycznością (rozciągliwość i ściśliwość) oraz przyczepnością do brzegów płytek. Wielkości pól jastrychu rozdzielonych przez dylatację powinna być wielokrotnością wymiarów płytek, a szczeliny dylatacyjne muszą wypadać pod spoinami. Szerokość dylatacji wynika z możliwych wahań temperatury, odkształcalności termicznej jastrychu i zdolności do deformacji materiału uszczelniającego szczeliny
Autor: SIKA



Należy tak zaplanować ułożenie płytek, by całe znalazły się od strony krawędzi tarasu czy balkonu
Autor: ATLAS
Decydując się na wielkoformatowe płyty, trzeba pamiętać o zastosowaniu do nich odpowiedniej zaprawy klejowej
Autor: MAPEI

3 komentarze:

  1. Bardzo fajne oferty mieszkań kraków są na stronie internetowej lokum-deweloper.pl - jest to naprawdę seria przyszłościowych i godnych polecenia mieszkań. Moim zdaniem w sieci nie ma nikogo, kto mógłby z nimi konkurować. Firma godna uwagi i tym bardziej godna polecenia!

    OdpowiedzUsuń
  2. Jeśli szukacie pokrycia podłogowego odpornego na deszcz i mróz to mogę polecić pokrycie żywiczne.
    https://podlogi24.net/

    OdpowiedzUsuń
  3. Ja jeszcze dodałabym, jak ważna kwestią jest dobra izolacja tarasu. W tym wypadku możecie polegać na firmie https://waterblock.eu/ , ponieważ tam znajdziecie bardzo dobre materiały hydroizolacyjne, które świetnie będę zabezpieczać teren przed wilgocią.

    OdpowiedzUsuń