Taras ,sposób na uniknięcie przecieków

Prawie każdy dom jednorodzinny ma taras, pięknie zwany pokojem letnim. Jednak jeśli znajduje się nad pomieszczeniem, bardzo często stanowi utrapienie. Można tego uniknąć, budując go jak stropodach odwrócony.

Decydując się na taras nad pomieszczeniem ogrzewanym, inwestorzy najczęściej mają nadzieję, że będzie to miejsce, które pozwoli im się nacieszyć pięknem otoczenia. To szczytne założenie może, niestety, lec w gruzach, bo źle wykonany taras oznacza trudne do zlikwidowania kłopoty.Wielu inwestorów z żalem rezygnuje więc z tarasu na piętrze, mając na uwadze przykre doświadczenia znajomych związane ze szczelnością, a raczej nieszczelnością tej części budynku.Obawy te są po części uzasadnione,ponieważ taras musi być w miarę płaski (by można było wygodnie po nim chodzić lub na przykład postawić na nim stolik z napojami),a jednocześnie na tyle wyprofilowany, żeby woda opadowa swobodnie z niego spływała. W praktyce często trudno połączyć te dwa cele. Sukces zapewnią jedynie właściwie dobrane materiały, rozwiązania i – przede wszystkim – staranne wykonawstwo.

Dlaczego warto, by taras miał budowę odwróconą
Taras będący stropodachem odwróconym ma inny układ warstw niż tradycyjny – na spodzie znajduje się hydroizolacja, która od góry jest osłonięta luźno ułożoną izolacją termiczną. Pozwala to wyeliminować niszczenie hydroizolacji pod wpływem czynników atmosferycznych. Stabilność izolacji zapewniają dociążające je warstwy nawierzchniowe. Zaletą tego rozwiązania jest to, że:
- temperatura na powierzchni hydroizolacji jest stabilna bez względu na warunki atmosferyczne;
- wyeliminowane zostaje niszczące działanie promieniowania UV na hydroizolację;
- jest ona chroniona przed uszkodzeniami mechanicznymi powstającymi w trakcie budowy lub użytkowania stropodachu;
- nie ma ryzyka kondesacji pary wodnej, a więc zachowana jest stabilność charakterystyki energetycznej całej przegrody;
- siły ssące wiatru nie mają bezpośredniego wpływu na funkcjonowanie powłoki hydroizolacyjnej.

Jakie warstwy musi mieć taras Najważniejszym elementem jest hydroizolacja – to od niej zależy, czy taras nie będzie przeciekał. Najczęściej stanowi ją papa termozgrzewalna, folia z PCW lub membrana EPDM. Można również stosować masy hydroizolacyjne niezawierające rozpuszczalników. Na hydroizolacji układa się termoizolację będącą zasadniczą częścią układu. Wymagania wobec tej warstwy są bardzo duże, ponieważ będzie narażona na bezpośrednie działanie czynników atmosferycznych, przede wszystkim opadów, oraz poddana bezpośredniemu działaniu obciążeń. W skład systemu wchodzi również geowłóknina o wysokiej paroprzepuszczalności, która umożliwia swobodne odparowywanie wody gromadzącej się po opadach. Wystarczającą
gramaturą geowłókniny jest 110-140 g/m2. Dzięki niej ciężar warstwy dociążającej lepiej się rozkłada na płytach termoizolacyjnych.

Układ warstw tarasu z nawierzchnią z płyt

Płyta na warstwie żwiru

Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Płyta na podkładach dystansowych

Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

W walce o trwałość

Im większe są wahania temperatury, tym bardziej izolacja jest narażona na zniszczenie. Dzięki temu, że w stropodachu odwróconym hydroizolacja jest zawsze pod termoizolacją, nie podlega gwałtownym skokom temperatury. Taki układ warstw eliminuje zagrożenia, na które narażona jest płaska konstrukcja, i podnosi jej trwałość.

Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

Ważne podczas remontu

Poszczególne warstwy systemu stropodachu odwróconego są luźno ułożone jedna na drugiej. Jest to niewątpliwą zaletą tego systemu. W sytuacji, kiedy pojawia się konieczność dotarcia do hydroizolacji, odkrycie kolejnych warstw odbywa się bez strat materiału, co nie jest możliwe w systemach o tradycyjnym układzie. Po wykonaniu prac wszystkie materiały wracają w te same miejsca, ponieważ nie są zniszczone. Remontując taras o tradycyjnym układzie warstw, można się zdecydować na zmianę rozwiązania. Jednak z uwagi na ciężar warstwy dociskowej i nawierzchniowej zawsze trzeba przeliczyć, czy konstrukcja ma wystarczającą wytrzymałość. Najczęstszym problemem jest uzyskanie zgodności poziomów pomiędzy tarasem a pomieszczeniem, a także dopasowanie grubości koniecznych warstw do stosunkowo nisko osadzonych drzwi balkonowych. Wykorzystując polistyren ekstrudowany, można zdecydowanie zmniejszyć grubość termoizolacji w porównaniu z innymi materiałami, przy zachowaniu takich samych parametrów cieplnych całej przegrody. Kolejne centymetry można zaoszczędzić, układając ciężką nawierzchnię z płyt na podkładkach dystansowych, a nie na warstwie żwiru.

Jak dobrać materiał termoizolacyjny
Konieczny jest tu taki, który nie tylko znacznie obniża straty ciepła przez powierzchnię tarasu, ale także nie wchłania wody, jest odporny na korozję biologiczną i powtarzające się cykle zamrażania oraz rozmrażania. Wymagania te spełniają płyty z polistyrenu ekstrudowanego XPS. Mają również wysoką wytrzymałość na ściskanie.

Gdy taras ma odwrócony układ warstw, najlepszym materiałem termoizolacyjnym są płyty z polistyrenu ekstrudowanego XPS. Dzięki specjalnie ukształtowanym krawędziom łatwo się je łączy Autor: AUSTROTHERM

Czym wykończyć powierzchnię Zaletą tarasu o odwróconym układzie warstw jest to, że daje on możliwość swobodnej zmiany jego wyglądu. Dzieje się tak dlatego, że wszystkie warstwy układu, poza hydroizolacją, są ułożone luźno jedna na drugiej. Bardzo łatwo zmienić zwłaszcza nawierzchnię, na przykład żwir na kamienne płyty. Można też połączyć te dwa rozwiązania. Najczęściej są wybierane betonowe płyty tarasowe o różnych rozmiarach lub płyty kamienne o różnej fakturze. Rzadziej stosuje się wykończenie kostką brukową, ponieważ jej wygląd nie zawsze jest zgodny z oczekiwaniami inwestora (z technicznego punktu widzenia nie ma przeciwwskazań do zastosowania takiego właśnie rozwiązania). Jeszcze inną propozycją jest nawierzchnia drewniana, oczywiście wykonana z takiego rodzaju drewna, które ma nie tylko pożądany wygląd, ale przede wszystkim wystarczającą trwałość. Trzeba jednak pamiętać, iż warstwa wykończeniowa zawsze musi odpowiednio dociskać do podłoża izolację termiczną. Jeśli zatem wybrana nawierzchnia jest za lekka, należy ją położyć na przykład na warstwie żwiru. Alternatywnym rozwiązaniem jest wykończenie o typowo ogrodowym charakterze, tak zwany dach zielony.

Podkładki dystansowe ułatwiają uzyskanie zamierzonego poziomu nawierzchni z płyt. Pomagają również w tworzeniu równych spoin między płytami na powierzchni tarasu Autor: DOW		Miedzy kamiennymi płytami można posadzić mchy lub specjalną trawę, podkreśli to ogrodowy charakter aranżacji Autor: AUSTROTHERM		Powierzchnię tarasu można wykończyć drobnym żwirem i drewnem odpornym na zmiany wilgotności i temperatury – sprawdzą się tu gatunki egzotyczne, na przykład tek Autor: Daniel Rumiancew

Jak odwodnić taras Wdomach jednorodzinnych powierzchnie tarasów nie są na tyle duże, by wymagały specjalnych sposobów odprowadzenia wody. Spływa ona grawitacyjnie po hydroizolacji. Najczęstszym rozwiązaniem jest ukierunkowanie spadku na jedną z krawędzi tarasu i odprowadzenie stamtąd wody systemem rynnowym. Drugie popularne rozwiązanie to tak zwane przejście attykowe do rury spustowej albo do rzygacza. Innym jest zastosowanie punktowego odprowadzenia wody w formie wpustu dachowego. Wiąże się to jednak z koniecznością poprowadzenia pod stropem instalacji kanalizacyjnej, na co nie zawsze można sobie pozwolić ze względu na sposób wykorzystywania pomieszczenia pod tarasem.

Duża powierzchnia tarasu otoczonego częściowo murowaną balustradą może wymagać dodatkowego odwodnienia w postaci wpustów dachowych. Nawierzchnię trzeba wtedy ułożyć z lekkim spadkiem w ich kierunku Autor: Andrzej Szandomirski