Taras na wysokim poziomie. Dom-kostka. Remont

Nawet w domu z wysoką piwnicą można mieć taras, na który wychodzi się bezpośrednio z salonu. Zobacz, w jaki sposób dobudować lekki taras bez naruszania konstrukcji domu i zyskać dodatkowe miejsce do wypoczynku na świeżym powietrzu.

Taras jest niezależną konstrukcją – żaden jego element nie łączy się ze ścianą budynku. Autor: Andrzej Szandomirski		Autor: Andrzej Szandomirski

Dlaczego taki taras?

Jednym z założeń przebudowy domu-kostki w Aninie było powiązanie domu z działką. Nie było to zadanie łatwe, ponieważ parter domu był usytuowany około 1,50 m nad poziomem terenu, a działka miała niewielką powierzchnię (zaledwie 500 m²). Uniemożliwiało to wykonanie tarasu na usypanej skarpie.
Wysoki parter wymógł zatem budowę równie wysokiego tarasu. Aby uniknąć kłopotliwego łączenia z ocieploną ścianą domu, zdecydowano się na taras wolno stojący o prostej, lekkiej konstrukcji stalowo-żelbetowej, z drewnianą posadzką. Jest on odkryty, przesłaniają go jedynie stalowe, ażurowe barierki. Konstrukcja ta ma dwie zalety z estetycznego punktu widzenia: nie przytłacza ogrodu i jest przeciwwagą dla ciężkiej betonowej bryły budynku. Została też uzasadniona względami technicznymi – łatwiej było dobudować niezależną konstrukcję, niż łączyć ją z gotowymi ścianami domu.
Powierzchnia tarasu wynosi ponad 16 m² (3,80 x 4,30 m). Można tu ustawić stół z krzesłami, duży parasol, leżak czy donice z roślinami. Taras tej wielkości może w dużej mierze zrekompensować brak miejsca do wypoczynku i zabawy w ogrodzie.

Uwaga! Dobudowa tarasu wymaga uzyskania pozwolenia na budowę.

Wniosek o pozwolenie trzeba złożyć w starostwie powiatowym, dołączając do niego cztery egzemplarze projektu budowlanego, oświadczenie o posiadanym prawie do nieruchomości oraz ewentualnie decyzję o warunkach zabudowy (wymagana, gdy dla terenu, na którym leży nieruchomość, nie ma planu miejscowego; decyzję wydaje urząd gminy).

Od strony patio taras prezentuje się najciekawiej – wygląda lekko ze względu na brak podparcia. Lekkości dodają mu również smukłe srebrne słupki zadaszenia oraz prawie niewidoczna płyta daszku i ażurowa balustrada. Autor: Andrzej Szandomirski		Taras stanowi naturalne połączenie salonu z ogrodem. Dzięki starannie dobranym elementom nie przytłacza go. Autor: Mariusz Bykowski

Konstrukcja tarasu

Opiera się on na dwóch monolitycznych ścianach oporowych i jednym słupie stalowym umieszczonym w prawym narożniku, tuż przy ścianie budynku. Wysokość ścian nad poziomem gruntu wynosi 1,50 m. Posadowiono je na ławie fundamentowej, pod którą ułożono warstwę betonu podkładowego (B7,5 grubości minimum 10 cm). Do zbrojenia ścian oporowych użyto stali A-III oraz A-0. Pod słupem wykonano betonową stopę fundamentową, która przekazuje obciążenia na grunt.
Ruszt tarasu tworzą belki stalowe, w tym trzy dwuteowniki nośne i osiem teowników pośrednich. Jeden z dwuteowników (długości 4,30 m) zamocowany jest wzdłuż elewacji budynku – z jednej strony do muru oporowego, z drugiej do słupa stalowego. Prostopadle do niego przymocowano pozostałe dwa dwuteowniki nośne, a do nich teowniki pośrednie.
Do budowy tarasu użyto stali ocynkowanej ogniowo, odpornej na działanie korozji. Całą konstrukcję zamówiono na wymiar, a następnie skręcono śrubami na budowie. Wszystkie elementy łączące – płaskowniki z otworami na śruby – przyspawano do belek i słupków jeszcze w wytwórni, a następnie razem ocynkowano. Na budowie nie spawano elementów, aby nie zniszczyć ochronnej warstwy ocynku.

Schody. Wspornikowe żelbetowe schody są zakotwione w ścianie oporowej. Grubość ich płyty wynosi 8 cm. Na stopniach zastosowano okładzinę grubości 4 cm z płyt granitowych w kolorze jasnoszarym, zbliżonym do koloru surowej ściany żelbetowej.

Balustrada. Tworzą ją słupki stalowe, pochwyty oraz wypełnienie z siatki zgrzewanej z drutu mocowanej do słupków. Słupki balustrady są przymocowane do muru oporowego za pomocą płaskowników i śrub. Pod siatką i między nią a pochwytem pozostawiono kilkucentymetrowe prześwity. Wysokość balustrady wynosi 90 cm (siatki – 75 cm). Wszystkie elementy są zrobione ze stali ocynkowanej.

Daszek. Opiera się na kształtownikach przymocowanych do dwuteownika nośnego i ściany oporowej. Na ruszcie z ceowników leży płyta z mlecznego poliwęglanu komorowego o wymiarach 1,2 x 5 m.
Daszek jest niewielki, chodziło bowiem o to, aby nie przytłaczać tarasu pełnym zadaszeniem. Przezroczysta płyta nie ogranicza ilości światła słonecznego oświetlającego wnętrze pokoju dziennego i jednocześnie chroni przed deszczem – drzwi do pokoju mogą być wtedy otwarte.

Posadzka. Zrobiono ją z drewnianych belek, heblowanych i szlifowanych, o długości równej szerokości tarasu (około 3,80 m). Wybrano zwykłe drewno sosnowe (może być też świerk), które przed ułożeniem na stalowej konstrukcji zabezpieczono powierzchniowo.
Belki pomalowano czterokrotnie koloryzującym impregnatem do drewna zachowującym rysunek słojów oraz zabezpieczającym przed czynnikami atmosferycznymi i grzybami. Belki drewniane zbito w panele szerokości około 1 m, zostawiając między nimi niewielkie prześwity.
Nawierzchnia tarasu znajduje się nad dolnym ościeżem okna tarasowego. Ma ono niewidoczną (pod posadzką) obróbkę blacharską z niewielkim spadkiem służącą do odprowadzania wody na ziemię (spełnia podobną funkcję jak parapet okienny). Poziom posadzki tarasu w stosunku do podłogi w pokoju jest niższy o 5 cm.

Taras widziany od strony wschodniej. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki

* wysoki koszt materiałów konstrukcji wynika z zastosowania tak zwanego betonu architektonicznego i specjalnego deskowania w celu uzyskania bardzo gładkiej powierzchni ściany. Ściana oporowa nie była bowiem tynkowana ani malowana (efekt surowego betonu).

Zdaniem architekta (Andrzej Owczarek, BIURO ARCHITEKTONICZNE NOW, autor projektu przebudowy domu-kostki w Aninie)

Koncepcja tarasu nawiązuje do współczesnej tendencji projektowania tego typu elementów. Polega ona na zachowaniu w możliwie dużym stopniu niezabudowanego terenu poprzez tworzenie lekkich, „oddychających” podestów oderwanych od gruntu, stanowiących niejako pomost nad przyrodą.
Ażurowa konstrukcja tarasu, paneli podłogowych i transparentnego dachu tworzy strefę pośrednią między przestrzenią zamieszkaną a otwartą – w tym przypadku między salonem a ogrodem. Taras stanowi konstrukcję samodzielną, oddzieloną od głównej bryły. Pozwoliło to uniknąć ingerencji w konstrukcję adaptowanego obiektu i zachować ciągłość nowej izolacji termicznej.

Od pomysłu do realizacji (Jolanta Pietrucha, szef Działu Budowy Domów Modelowych Wydawnictwa MURATOR)

W początkowej koncepcji autorzy projektu zaproponowali umieszczenie przy południowej ścianie domu lekkiej stalowej konstrukcji tarasu z ażurowymi stalowymi schodami. W trakcie projektowania pojawiały się jeszcze inne pomysły, choćby żelbetowa płyta tarasu oparta na słupkach. W rezultacie zrealizowana została wersja mieszana, bardzo bliska pierwotnej koncepcji, czyli stalowa konstrukcja płyty tarasu, daszku i balustrad oparta na żelbetowych ścianach nośnych z wygodnymi żelbetowymi schodami. Ułożenie na stalowym ruszcie drewnianych belek i desek było już tylko decyzją dotyczącą aranżacji. Dzięki niej powstał przytulny taras, który jest kontynuacją pokoju dziennego. Przestrzeń pod posadzką tarasu nie została zabudowana. Dzięki temu powstało miejsce na przykład na składzik czy mały trawnik. W tym przypadku grunt pod tarasem został wysypany żwirem, takim samym jak ścieżki w ogrodzie. Ostatecznie masywną bryłę budynku skontrastowano z dodatkowymi elementami zewnętrznymi, które – w przeciwieństwie do całości – są niemasywne, ażurowe i przewiewne.

Budowa tarasu

Wykonanie konstrukcji stalowej tarasu zostało poprzedzone postawieniem dwóch żelbetowych ścian oporowych i schodów. Te ostatnie wykończono okładziną granitową. Autor: Mariusz Bykowski

Konstruowanie rusztu tarasu z dwuteowników nośnych i pośrednich. Niewielka (5 cm) przerwa między murem a dwuteownikiem nośnym zapewnia oddzielenie konstrukcji domu i tarasu. Autor: Mariusz Bykowski		Po zamocowaniu dwuteowników nośnych rozpoczęto montaż teowników pośrednich. Autor: Mariusz Bykowski

Belki miały przyspawane płaskowniki, które następnie przykręcono z jednej strony do ściany oporowej, a z drugiej do dwuteownika nośnego. Autor: Mariusz Bykowski		Podobnie mocowano wszystkie elementy stalowe. Dzięki takiej metodzie montażu łatwo było dobrze wypoziomować konstrukcję. Autor: Mariusz Bykowski

Montowanie konstrukcji daszku. Nie dotyka ona do domu, wsparta jest jedynie na stalowych pionowych słupkach przymocowanych do ściany oporowej i stalowego rusztu. Autor: Mariusz Bykowski		Mocowanie balustrady do muru oporowego i dwuteownika nośnego. Jej wypełnienie składa się z osobnych modułów mocowanych do słupków. Autor: Mariusz Bykowski

Po wykonaniu całej stalowej części tarasu przystąpiono do układania drewnianej posadzki. Z belek długości równej szerokości tarasu zbito cztery panele. Autor: Mariusz Bykowski		Każdy z nich został połączony i wzmocniony poprzecznym rusztem z desek dokładnie w miejscach łączenia z dwuteownikami pośrednimi. Autor: Mariusz Bykowski

Gotowe panele przymocowano śrubami do belek stalowych w kilku miejscach na krańcach posadzki. Użyto śrub ze stali nierdzewnej odpornych na korozję. Autor: Mariusz Bykowski		Gotowy taras wygląda lekko i estetycznie. Teraz można postawić na nim doniczki z kwiatami, stół czy leżak i... odpoczywać. Autor: Mariusz Bykowski