Jest bezpieczny. Kominek z wkładem ma palenisko zamknięte szklanymi drzwiczkami. Płomień jest oddzielony od pomieszczenia płytami z materiałów odpornych na wysoką temperaturę, więc jest mniejsze ryzyko powstania pożaru. Szczelnie zamknięta obudowa chroni przed rozprzestrzenianiem się dymu. Wychodząc z domu, nie trzeba koniecznie wygaszać w nim płomienia.
Umożliwia kontrolę spalania. Szybkość spalania zależy od ilości powietrza dopływającego do paleniska.
W kominku otwartym strumień powietrza reguluje się jedynie za pomocą przepustnicy w przewodzie dymowym (szybra). Łatwo nadmiernie go ograniczyć (zbytnio przymknąć szyber), co może spowodować wydostawanie się dymu do pomieszczenia.
W szczelnie zamkniętych wkładach kominkowych nie ma takiego niebezpieczeństwa. Przymknięcie szybra lub specjalnej przepustnicy regulującej dopływ powietrza do spalania, czyli przejście w tryb spalania zredukowanego, sprawia, że załadunek drewna wystarcza nawet na kilkanaście godzin palenia. Oczywiście uzyskiwana w tym trybie moc jest niższa od mocy nominalnej, która jest osiągana w trybie spalania normalnego (przy zamkniętych drzwiczkach i otwartej przepustnicy).
Ma wysoką sprawność. Między metalowym korpusem wkładu kominkowego a wykonaną wokół niego obudową pozostaje szczelina, którą przepływa powietrze z pomieszczenia i ogrzewa się od gorącego wkładu. Aby zintensyfikować ten proces, często nad paleniskiem umieszcza się dodatkowy wymiennik ciepła. Wiele wkładów ma także komorę wtórnego spalania, w której następuje dopalenie cząstek paliwa ulatujących z paleniska do komina. Tym elementom wkłady i kasety kominkowe zawdzięczają swoją największą zaletę, jaką jest znacznie większa niż w przypadku kominków tradycyjnych sprawność. Im wyższa sprawność, tym mniej paliwa zużywa kominek przy określonej mocy.
W zaawansowanych konstrukcyjnie wkładach kominkowych do ogrzewania domu wykorzystywane jest ponad 80% energii zawartej w paliwie, w najprostszych – około 50%. Tradycyjny otwarty kominek umożliwia wykorzystanie do ogrzewania zaledwie 15% energii powstającej podczas spalania.
Może ogrzać cały dom. Wkłady przystosowane są do współpracy z systemem kanałów, którymi powietrze ogrzane w kominku rozprowadzane jest po całym domu. System ten, zwany DGP (system Dystrybucji Gorącego Powietrza), umożliwia ogrzewanie nie tylko przestrzeni w pobliżu kominka, ale także pomieszczeń znacznie od niego oddalonych.
Jak dobrać moc?
Jeśli kominek ma być efektywnym źródłem ciepła, musi mieć odpowiednio dużą moc nominalną, czyli średnią z mocy uzyskiwanej w czasie trzech godzin palenia. Moc maksymalna (przy otwartych drzwiczkach i przepustnicy) nie ma znaczenia, ponieważ nie jest osiągana podczas normalnego użytkowania.
Moc wkładu, który ma być dodatkowym źródłem ciepła wspomagającym inny system grzewczy, można obliczyć, posługując się wskaźnikiem zapotrzebowania na ciepło. Dla pomieszczeń o wysokości 2,5 m wynosi on od 0,08 kW/m² w domach dobrze zaizolowanych aż do 0,14 kW/m² w starych domach bez izolacji.
Wkład stanowiący główne źródło ciepła powinien mieć moc dobraną na podstawie dokładnego, wykonanego przez specjalistę obliczenia zapotrzebowania na ciepło. Wartość tę można znaleźć w projekcie budowlanym. Uwzględnia ona rodzaj użytych materiałów budowlanych, kształt bryły domu, wysokość i układ pomieszczeń, wielkość i liczbę okien, usytuowanie względem stron świata oraz położenie geograficzne.
Dobry wkład – czyli jaki?
Wkłady kominkowe wykonuje się ze stali i z żeliwa. Stal zapewnia długotrwałą szczelność i szybkie przekazywanie ciepła do otoczenia. Żeliwo jest tańsze, dobrze akumuluje ciepło.
Problemy z wkładami polegają zwykle na rozszczelnianiu się i pękaniu płyt, z których zbudowane są ich korpusy. Dotyczy to wkładów tanich, wykonanych z elementów o zbyt małej grubości. Cienka ścianka korpusu nagrzewa się nierównomiernie. Powstają wtedy duże naprężenia, które powodują odkształcanie się stali lub pękanie żeliwa. Najsolidniejsze i najtrwalsze są więc wkłady ciężkie o grubych ściankach – nagrzewają się wolno, ale równomiernie.
Nowoczesne wkłady dwupłaszczowe mają zewnętrzną obudowę wykonaną z płyt stalowych, a wnętrze paleniska wyłożone płytami żeliwnymi lub szamotowymi. Szamot bardzo dobrze akumuluje ciepło, dzięki czemu kominek grzeje jeszcze długo po wygaśnięciu paleniska. Niestety, często pęka i trzeba się liczyć z koniecznością wymiany szamotowych elementów co pewien czas.
Wkłady i kasety kominkowe muszą mieć aprobatę techniczną. Upoważnia ona do umieszczenia na wyrobie znaku budowlanego B, który oznacza, że wyrób jest dopuszczony do sprzedaży.
| | |
Wkłady dwupłaszczowe mające obudowę z płyt stalowych i wnętrze paleniska wyłożone płytami żeliwnymi lub szamotowymi są trwalsze od jednopłaszczowych. Autor: FONDIS-KOPERFAM | Jeśli w pomieszczeniu jest drewniana podłoga, powinno się ją zabezpieczyć wokół kominka płytą z niepalnego materiału. Autor: SPARTHERM |
Szyba wiecznie czysta
Drzwiczki, a często także ścianki wkładu, są przezroczyste. Wykonane są ze szkła żaroodpornego lub specjalnej ceramiki zwanej szkłem vitroceramicznym, odpornej na jeszcze wyższą temperaturę – nawet 800°C.
Aby nie brudziły się za szybko, stosuje się różne rozwiązania, na przykład dostarczanie powietrza do paleniska szczeliną wokół szyby, czyli kurtynę powietrzną. Strumień powietrza odpycha od szyby cząstki smoliste, dzięki czemu długo pozostaje ona czysta. Wkład z kurtyną nie jest całkowicie szczelny.
Innym sposobem ochrony przed zabrudzeniem jest pokrycie szyby od zewnątrz cienką warstwą tlenków metali (warstwą pirolityczną). Powłoka metalowa odbija promienie podczerwone emitowane przez płomienie, dzięki czemu powtórnie przechodzą one przez szybę, dodatkowo ją nagrzewając. Temperatura wewnętrznej powierzchni szyby z tą powłoką jest około dwukrotnie wyższa (600°C) niż zwykłej, zatem musi być ona wykonana z bardziej odpornego szkła vitroceramicznego. Zachodzi na niej zjawisko pirolizy, czyli całkowite spalanie cząstek stałych osiadających na szybie. Jeśli zostaną spełnione określone warunki (duża szczelność wkładu, prawidłowy ciąg kominowy, dobra jakość paliwa, nie za duże wymiary wkładu), to szyba przez długi czas pozostanie czysta.
Dobry wkład to nie wszystko
Prawidłowy montaż. Wkład lub kaseta to zaledwie jeden z elementów kominka. Aby całość funkcjonowała bez-awaryjnie przez długi czas, trzeba je zainstalować ściśle według zaleceń producenta. W przeciwnym razie wkład kominkowy może ulec uszkodzeniu – takie przypadki zdarzają się dosyć często. Najlepiej zlecić montaż wkładu ekipie wskazanej przez dystrybutora, wtedy bowiem ryzyko błędu jest najmniejsze, a w razie awarii nie powinno być problemów z wyegzekwowaniem naprawy w ramach gwarancji.
Naprawa obudowanego wkładu wiąże się czasem z koniecznością rozebrania kosztownej obudowy. Dlatego producenci starają się konstruować je w taki sposób, aby najczęściej psujące się elementy można było wymienić bez konieczności demontowania całego wkładu. Warto na to zwrócić uwagę, wybierając wkład.
Miejsce na kominek. Musi być blisko przewodu dymowego, którym będą odprowadzane spaliny. Podłoga lub strop pod wkładem powinny być solidne, bo zarówno sam wkład, jak i jego obudowa są ciężkie. W pobliżu kominka nie mogą się znajdować materiały palne lub nieodporne na wysoką temperaturę ani instalacje elektryczne i hydrauliczne.
Podłoga pod kominkiem i 60 cm przed nim musi być wykonana z materiałów niepalnych. W domach drewnianych ścianę, do której będzie przylegał kominek, trzeba zabezpieczyć dodatkową ścianką osłonową z niepalnego materiału oddzieloną minimum 3-centymetrową wentylowaną szczeliną. Temperatura ściany zabezpieczonej ścianką osłonową nie może nigdy przekroczyć 50°C.
Doprowadzenie powietrza. Ponieważ w procesie spalania jest zużywana duża ilość tlenu, do pomieszczenia, w którym znajduje się kominek, trzeba doprowadzać świeże powietrze. Najlepiej specjalnym przewodem z zewnątrz bezpośrednio do kominka. Wkład kominkowy powinien być wtedy wyposażony w otwór (króciec), do którego podłącza się przewód z powietrzem. Wlot powietrza trzeba zawsze wyposażyć w przepustnicę umożliwiającą zamknięcie otworu na czas, kiedy kominek nie jest używany.
Obudowa. Między ścianami wkładu a wewnętrzną powierzchnią obudowy musi być pozostawiona 5-centymetrowa szczelina, którą powietrze będzie mogło swobodnie przepływać wokół wkładu. Obudowa powinna być starannie zaizolowana termicznie, na przykład specjalnymi płytami z wełny mineralnej zabezpieczonymi folią aluminiową.
Aby uniknąć oddziaływania gorącego powietrza bezpośrednio na sufit, nad wkładem wykonuje się tak zwaną komorę dekompresyjną, czyli zamkniętą zaizolowaną przestrzeń. W bocznych ścianach komory dekompresyjnej są otwory, przez które ogrzane powietrze wypływa do pomieszczenia. Zabezpiecza się je kratkami wentylacyjnymi, których wyloty nie mogą być zamykane, bo doprowadziłoby to do przegrzania i uszkodzenia wkładu kominkowego.
| | |
Ścianę przylegającą do kominka trzeba zabezpieczyć niepalną izolacją. Autor: KALBAR | Świeże powietrze do spalania najlepiej doprowadzić przewodem z zewnątrz wprost do kominka. Autor: Mariusz Bykowski |
| | |
Obudowę wkładu powinno się zaizolować termicznie, na przykład płytami z wełny mineralnej z folią aluminiową, a nad wkładem wykonać komorę dekompresyjną. Autor: Mariusz Bykowski | Kominek z płaszczem wodnym jest czymś w rodzaju kotła na paliwo stałe. Jego współpracę z wodną instalacją c.o. zdradzają biegnące po ścianie miedziane rurki. Autor: Andrzej Szandomirski |
Czym palić?
W zamkniętych wkładach kominkowych tylko sezonowanym drewnem (przechowywanym co najmniej 15 miesięcy na powietrzu, pod dachem) z drzew liściastych. Najlepsze są brzoza, buk, grab, klon.
Uwaga! Palenie wilgotnym drewnem zmniejsza sprawność wkładu (część energii jest zużywana na odparowanie wody z paliwa), sprzyja korodowaniu wkładu, niszczeniu uszczelek, erozji murowanego komina i brudzeniu się szyby.
Dodatkowe atrakcje
Rożen i grill. Niektórzy producenci oferują je jako dodatkowe wyposażenie wkładów. Jeśli kominek będzie ogrzewał dom, lepiej nie używać go jako piekarnika. Pryskający tłuszcz ubrudzi płyty oraz szybę i będzie źródłem niemiłego zapachu.
Wężownica do przepływowego podgrzewania wody użytkowej instalowana jest wokół okapu kominka. Umożliwia wprawdzie znaczne obniżenie kosztów przygotowania c.w.u., ale pod względem bezpieczeństwa to problematyczne rozwiązanie. Trudno bowiem skutecznie zabezpieczyć zamkniętą instalację ciepłej wody przed wzrostem ciśnienia spowodowanym niekontrolowanym wzrostem temperatury w palenisku. Nawet zastosowanie automatyki odcinającej dopływ powietrza do spalania nie jest w stanie natychmiast obniżyć temperatury, a zastosowanie zaworu bezpieczeństwa lub zaworu termostatycznego dopuszczającego zimną wodę nie jest rozwiązaniem na tyle niezawodnym, aby można je było uznać za całkiem bezpieczne. Istnieje więc ryzyko, że niekontrolowany wzrost ciśnienia spowoduje wybuch, do tego nie w wydzielonej kotłowni, ale w salonie, w którym przy kominku mogą siedzieć ludzie. Polskie przepisy nie pozwalają na takie przygotowywanie ciepłej wody i dla własnego dobra lepiej w ten sposób nie oszczędzać.
Płaszcz wodny. Umożliwia wykorzystanie kominka jako źródła ciepła dla wodnej instalacji centralnego ogrzewania. Kominek z płaszczem wodnym jest czymś w rodzaju kotła na paliwo stałe ze wszystkimi jego zaletami i wadami. No, może z wyjątkiem jednej – jest ładniejszy i można go zainstalować w salonie.
Masz otwarty kominek – kup kasetę
Kaseta to szczególny rodzaj wkładu kominkowego przeznaczony do zamontowania w istniejącym tradycyjnym kominku otwartym. Ma kształt prostopadłościanu bez charakterystycznego dla większości wkładów okapu. Dzięki temu łatwo wsunąć ją do paleniska, nie rozbierając obudowy kominka.
|
Autor: Piotr Mastalerz |
Nie ma komina, nie będzie kominka
Dom można wyposażyć w kominek, pod warunkiem że do dyspozycji jest niewykorzystywany do innych celów przewód dymowy. Musi być wykonany z materiałów odpornych na działanie wysokiej temperatury i wilgoci, będzie bowiem pracował w warunkach trudniejszych niż komin kotła gazowego (dużo wyższa temperatura) czy węglowego (więcej wilgoci). Najlepsze są systemy kominowe przeznaczone specjalnie do wkładów kominkowych.
Bardzo ważny jest dobór wielkości przekroju przewodu dymowego. Producent wkładu powinien podać zalecane wymiary przewodu łączącego wkład z kominem (czopucha).
Wewnętrzne wymiary komina trzeba obliczyć lub dobrać z gotowych wykresów zamieszczonych w instrukcji montażu. Im większa jest moc wkładu kominkowego i niższy komin (minimalna wysokość to 4 m), tym większe musi być pole przekroju komina.
|
Kominek trzeba umieścić w bezpośrednim sąsiedztwie komina. Autor: FONDIS-KOPERFAM |
Jak skutecznie i bez dymu rozpalić ogień w kominku
Najpierw trzeba wstępnie ogrzać przewód dymowy i palenisko. Dlatego w zimnym kominku rozpala się trochę pogniecionego papieru, a dopiero potem układa – najlepiej pionowo – drobne kawałki drewna i podpala je.
Zanim drewno się rozpali, trzeba przymknąć drzwiczki wkładu, pozostawiając kilkucentymetrową szczelinę.
Kiedy drobne kawałki drewna będą się już normalnie paliły, można włożyć duże polana i zamknąć drzwiczki.
Do chwili, kiedy płomień obejmie całą objętość drewna, zarówno szyber, jak i wloty powietrza do paleniska powinny pozostać całkowicie otwarte. Po tym trwającym od kilku do kilkunastu minut etapie można załadować wkład do pełna, zamknąć szyber i wyregulować dopływ powietrza, ustalając w ten sposób szybkość spalania.
WKŁADY KOMINKOWE
LEGENDA- Czas pracy oznacza maksymalny czas pracy bez uzupełniania opału- Wymiary podajemy w kolejności: wysokość x szerokość x głębokość
- Sprawność N/Z oznacza sprawność przy spalaniu normalnym/zredukowanym
- Zużycie drewna N/Z oznacza zużycie drewna przy spalaniu normalnym/zredukowanym
od 1500 do 3000 zł
TARNAVA (Polska) |
Autor: TARNAVA |
Model: PZP 10 kW.
Dystrybutor: TARNAVA.
Moc nominalna: 10 kW. Czas pracy: 10 godzin.
Wymiary: 500 x 562 x 490 mm. Ciężar: 100 kg.
Sprawność N/Z: 70/72%. Zużycie drewna N/Z: 3,5/2,5 kg/h.
Średnica króćca wylotu dymu: 160 mm.
Drzwiczki: otwierane na bok, płaskie, z szybą żaroodporną.
Gwarancja: 10 lat.
Cena: 1479 zł.
FABRILOR – FONDERIE DU DER (Francja)
|
Autor: FABRILOR - FONDERIE DU DER |
Model: DECO 700, DECO 710, DECO 700 BR.
Dystrybutor: SKAT.
Moc nominalna: 10 kW. Czas pracy: poniżej 10 godzin.
Wymiary: 500, 530 x 660, 700 x 430 mm. Ciężar: 110 kg.
Sprawność N: 67%. Zużycie drewna N/Z: producent nie podaje.
Średnica króćca wylotu dymu: 180 mm.
Drzwiczki: otwierane na bok, płaskie, z szybą żaroodporną.
Gwarancja: 5 lat.
Cena: od 1647 zł.
HAJDUK (Polska)
|
Autor: HAJDUK |
Model: KASETA MK.
Dystrybutor: HAJDUK.
Moc nominalna: 5 kW. Czas pracy: 10 godzin.
Wymiary: 710 x 620 x 450 mm. Ciężar: 117 kg.
Sprawność N/Z: 65/70%. Zużycie drewna: 4-5 kg/h.
Średnica króćca wylotu dymu: 180 mm.
Drzwiczki: otwierane na bok, płaskie, z szybą vitroceramiczną.
Gwarancja: 5 lat.
Cena: od 1702 zł.
FONDERIE DU DER (Francja)
|
Autor: FONDERIE DU DER |
Model: THERMIDOR 719.
Dystrybutor: EKKOM.
Moc nominalna: 14 kW. Czas pracy: 10 godzin.
Wymiary: 530 x 700 x 410 mm. Ciężar: 110 kg.
Sprawność N: 71%. Zużycie drewna N/Z: 5,0/1,4 kg/h.
Średnica króćca wylotu dymu: 180 mm.
Drzwiczki: otwierane na bok, płaskie, z szybą żaroodporną.
Gwarancja: 5 lat.
Cena: 1708 zł.
TARNAVA (Polska)
|
Autor: TARNAVA |
Model: PZPR 12 KW.
Dystrybutor: TARNAVA.
Moc nominalna: 12 kW. Czas pracy: 10 godzin.
Wymiary: 570 x 562 x 490 mm. Ciężar: 130 kg.
Sprawność N/Z: 72/70%. Zużycie drewna N/Z: 2,5/2,0 kg/h.
Średnica króćca wylotu dymu: 160 mm.
Drzwiczki: otwierane na bok, płaskie, z szybą żaroodporną
Gwarancja: 10 lat.
Cena: 1709 zł.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz