Do izolowania ścian, dachów, fundamentów i stropów w domach jednorodzinnych używa się wyrobów z wełny:
- mineralnej - powstającej w wyniku rozdmuchania skał bazaltowych, roztopionych w bardzo wysokiej temperaturze,
- szklanej - wytwarzanej w podobny sposób, z tym że materiałem użytym do jej produkcji jest szkło sodowo-wapienne.
Wełny są zazwyczaj dodatkowo zaimpregnowane olejem mineralnym, dzięki czemu nie wsiąka w nie woda.
  |
| Autor: PAROC |
Rodzaje wyrobów z wełny
Producenci oferują wełnę w wielu postaciach i kształtach.
Płyty. Najczęściej wełna mineralna i wełna szklana są sprzedawane w prostokątnych płytach długości 1-1,8 m, szerokości 0,5-1,2 m i grubości 15-240 mm. Użyte do ich wytworzenia włókna są sprasowane i zlepione specjalnym lepiszczem syntetycznym. Im mocniej sprasowana wełna, tym większa jest jej gęstość, twardość oraz wytrzymałość, ale mniejsza izolacyjność cieplna. Płyty mogą być pokryte jednostronnie welonem szklanym lub folią aluminiową.
Maty, filce i wojłoki. Sprzedawane są w odcinkach długości od 1,5 do 20 m i szerokości od 0,5 do 1,2 m, zwiniętych w rulon. Mogą mieć grubość od 15 do 240 mm. Ich włókna bywają przeważnie zlepione lepiszczem syntetycznym. Tak jak płyty mogą być jednostronnie pokryte papierem, folią aluminiową lub welonem szklanym.
Otuliny. Służą do izolowania rur. Mają kształt i średnicę dostosowane do grubości otulanej rury. Mają grubość od 20 do 140 mm, a ich długość wynosi średnio 1 m.
Granulaty. Są to luźne strzępki wełny, impregnowane olejem mineralnym, dzięki czemu nie ulegają zawilgoceniu. Do ich rozprowadzania służą specjalne maszyny wdmuchujące wełnę w trudno dostępne miejsca. Granulat doskonale wypełnia izolowane przestrzenie.
Poszczególne wyroby z wełny mineralnej i wełny szklanej różnią się między sobą niektórymi parametrami. Przede wszystkim gęstością, ściśliwością i wytrzymałością na rozciąganie oraz nasiąkliwością. Aby w pełni wykorzystać izolacyjność wełny, trzeba dobrać odpowiedni produkt z niej zrobiony do miejsca, w którym się go stosuje, uwzględniając odpowiednie parametry.
Wełna nad głową
Przez dach ucieka z domu najwięcej ciepła. Miejsce to musi więc być bardzo starannie ocieplone.
Dachy skośne. Ociepla się je płytami i matami z wełny mineralnej lub szklanej o małej gęstości i niskim współczynniku przewodzenia ciepła λ (około 0,035-0,037 W/(m·K)). Do ocieplania dachów skośnych stosuje się także płyty lub maty laminowane - powleczone folią aluminiową, która odbija ciepło i pełni rolę paroizolacji.
Dachy takie można równieżocieplić luźną wełną w postaci granulatu. Jest to pracochłonne i wymaga dodatkowych zabiegów stolarskich. Do krokwi trzeba bowiem przymocować przeźroczystą folię i poprzeczne listwy, dzięki którym granulat będzie dokładnie i równomiernie rozprowadzony.
 | |  |
| Do ocieplania dachów skośnych świetnie nadają się maty laminowane folią aluminiową. Autor: PFLEIDERER | | Strop na wentylowanym poddaszu można ocieplić wełną w postaci granulatu. Autor: PAROC |
Uwaga! Ocieplając dach skośny, trzeba pamiętać o ułożeniu od strony pomieszczenia folii paroizolacyjnej. Dzięki niej wilgoć powstająca w pomieszczeniach nie przedostanie się w głąb dachu i tym samym nie zawilgoci go. Od zewnętrznej strony pod warstwą pokrycia powinna się znaleźć folia dachowa. Jej zadaniem będzie ochrona przed wiatrem, śniegiem i deszczem. Dach powinien też mieć sprawną wentylację, żeby para wodna, która dostanie się do jego wnętrza, mogła swobodnie się wydostać.
Dachy płaskie. W stropodachu niewentylowanym izolację można zrobić na dwa sposoby. Można ułożyć płyty dwuwarstwowe z wełny mineralnej. Ich część wierzchnia jest utwardzona, tak by płyta mogła przenosić duże obciążenia. Istnieją także i takie płyty dwuwarstwowe z wełny mineralnej, które pokryte są welonem szklanym. W płytach tego typu powierzchnia zewnętrzna jest specjalnie oznakowana, by uniknąć pomyłki przy montażu. Można również zastosować dwie płyty: jedną twardą - jako płytę wierzchnią, drugą miękką i lżejszą - jako spodnią. Płyta wierzchnia z wełny mineralnej lub szklanej ma za zadanie przenosić obciążenia i zabezpieczać płytę spodnią z wełny mineralnej, która pełni jedynie funkcję izolacyjną. Płyty na stropodachach niewentylowanych układa się na płycie betonowej. Z zewnątrz kryte są one papą.
Gdy ocieplamy stropodach wentylowany (taki, w którym między stropem ostatniej kondygnacji a dachem jest szczelina powietrzna), można to zrobić dwoma sposobami. Jeśli między stropem a dachem jest wystarczająco wysoko, by można było tam wejść i swobodnie się poruszać - można ułożyć na stropie termoizolację z miękkich płyt lub mat z wełny mineralnej bądź szklanej. Jeśli przestrzeń ta jest zbyt niska, lepiej wypełnić ją granulatem.
 |
| |
 |
| |
Wełna do ocieplenia ścian
Ocieplanie metodą lekką mokrą. Materiał izolacyjny mocuje się do ściany za pomocą zaprawy klejącej i kołków. Pokrywa się go zaprawą, w której zatapia się siatkę zbrojącą z włókna szklanego. Na tak przygotowaną warstwę izolacyjną nanosi się cienkowarstwowy tynk zewnętrzny. W tej metodzie ocieplania używa się jedynie twardych płyt z wełny mineralnej, zarówno zwykłych, jak i lamelowych, czyli takich, w których włókna przebiegają prostopadle do ich najszerszej powierzchni. Muszą one bowiem być na tyle twarde, aby gotowa elewacja nie uległa wgnieceniu. Wełna do ocieplania metodą lekką mokrą często sprzedawana jest w systemach razem z tynkiem, zaprawą klejącą, siatką i kołkami.
Ocieplanie metodą lekką suchą. Wykonuje się, gdy ściany mają być wykończone oblicówką winylową (sidingiem), drewnianą lub innymi elementami elewacyjnymi, układanymi na ruszcie. Używa się do tego przede wszystkim płyt z wełny mineralnej lub szklanej o małej gęstości i niewielkim współczynniku przewodzenia ciepła - około 0,035 W/(m·K). Ponieważ elewacja taka wspiera się na drewnianym lub stalowym ruszcie, wełna przenosi jedynie własne obciążenie. Niektórzy producenci proponują więc do ocieplania tą metodą również maty. Można także stosować płyty lamelowe i płyty laminowane wiatroizolacją z welonu szklanego, która chroni przed wywiewaniem ciepłego powietrza z wełny.
Wełnę układa się między elementami rusztu, osłania paroizolacją i na to montuje elementy oblicówki.
 | |  | |  |
| Twarde płyty z wełny mineralnej są dobrym podłożem pod tynki zewnętrzne. Autor: PAROC | | W ścianach trójwarstwowych, między izolacją z płyty a ścianą, musi być pozostawiona pusta przestrzeń wentylacyjna. Autor: Krzysztof Zasuwik | | Drewno, użyte na ruszt do zamocowania izolacji z wełny, powinno być zaimpregnowane. Autor: ROCKWOOL |
Ocieplanie ścian trójwarstwowych. Pomiędzy dwoma warstwami cegieł, bloczków lub pustaków umieszcza się miękkie płyty z wełny mineralnej. Przenoszą one jedynie własne obciążenie, nie muszą więc być bardzo wytrzymałe. Gdy budynek ma dwie lub trzy kondygnacje, a w ścianie jest przestrzeń wentylacyjna, najlepiej jest zastosować płyty średniej gęstości, laminowane wiatroizolacją z welonu szklanego. W tym wypadku nie tylko ochroni ona przed wywiewaniem ciepłego powietrza z wełny, ale również sprawi, że nawet silny strumień powietrza w szczelinie nie oderwie włókien z wełny.
Do docieplenia ścian trójwarstwowych z pustką powietrzną można użyć granulatu.
Ocieplanie ścian szkieletowych. Nadają się do tego zarówno płyty, jak i maty, z wełny szklanej lub mineralnej. Nie muszą być twarde, ponieważ nie przenoszą obciążeń. Umieszcza się je między słupami konstrukcji.
 |
| |
 |
| |
 |
| * Cena za system, w skład którego wchodzą: płyta z wełny, zaprawa zbrojąca, siatka zbrojąca z włókna szklanego, podkład, tynk mineralny. |
 |
| |
Wełna pod nogami
Strop żelbetowy i większość podłóg na gruncie. Do ich ocieplenia używa się najtwardszych płyt z wełny mineralnej, które mają małą ściśliwość. Są one obciążane warstwą betonu i posadzką. Ich gęstość musi więc być duża, a co za tym idzie gorszy będzie ich współczynnik przewodzenia ciepła – 0,038-0,042 W/(m·K).
Uwaga! Zwykle w podłodze na gruncie układa się na zagęszczonym piasku (lub żwirze) wartwę betonu, a dopiero potem papę lub folię i ocieplenie z wełny.
Można też zrobić inaczej i ocieplenie z wełny ułożyć pod warstwą betonu. Wtedy jednak trzeba zastosować specjalną wełnę, taką która może się stykać bezpośrednio z gruntem.
Strop drewniany i podłoga na legarach. Oba te miejsca można zaizolować płytami lub matami z wełny zarówno szklanej, jak i mineralnej. Materiały te mogą być miękkie, lekkie. Nie działają na nie prawie żadne obciążenia i nie są też narażone na działanie wody.
Podłogę na legarach można także zaizolować granulatem. Można to zrobić nawet już po ułożeniu podłogi, wdmuchując wełnę przez przygotowane wcześniej otwory.
 | |  | |  |
| Płyty i maty wełniane muszą ściśle przylegać do drewnianej konstrukcji. Autor: ISOVER-GULLFIBER | | Maty z wełny mineralnej lub szklanej są bardzo wygodne w użyciu, zwłaszcza podczas izolowania drewnianego stropu poddasza. Autor: PFLEIDERER | | Rozpylając granulat wełniany, trzeba używać odzieży ochronnej, a zwłaszcza maski na nos i usta. Autor: ISOVER-GULLFIBER |
Wełna pod ziemią
Do izolowania ścian piwnicznych, fundamentowych i podłóg na gruncie z warstwą ocieplenia pod warstwą betonu nadają się wyłącznie najtwardsze płyty z wełny mineralnej. Muszą być one przystosowane do kontaktu z gruntem, czyli odpowiednio zaimpregnowane. Inne płyty mogłyby ulec zawilgoceniu.
Uwaga! Płyty mogą być stosowane wtedy, gdy poziom wody gruntowej znajduje się znacznie poniżej fundamentów.
 |
| |
 |
| |
 |
| |
Wełna – dobry izolator
Wyroby z wełny mineralnej i szklanej zawierają w sobie do 95% powietrza. To właśnie ono stanowi o ich dobrej izolacyjności termicznej. Jej wartość określa współczynnik przewodzenia ciepła λ. Im jest on mniejszy, tym wełna jest lżejsza i mniej przepuszcza ciepło. Im większy – większe też są gęstość i ciężar wełny i nieco słabiej chroni ona przed wychładzaniem pomieszczeń, a w przypadku ścian fundamentowych - przed przemarzaniem gruntu pod podłogą. Wyroby wełniane mają współczynnik wynoszący od 0,033 do 0,045 W/(m·K).
Zalety i wady wełny izolacyjnej
Zalety:
- świetne właściwości termoizolacyjne. Zimą utrzymuje ciepło w pomieszczeniach, latem sprawia, że się nie nagrzewają;
- izoluje przed hałasem;
- jest paroprzepuszczalna. Dzięki niej ściany zbudowane z materiałów paroprzepuszczalnych oddychają. Para wodna, przedostająca się z ogrzewanych pomieszczeń, nie zatrzymuje się i nie skrapla w ścianach, tylko swobodnie uchodzi na zewnątrz;
- jest niepalna, przez co dobrze chroni pomieszczenia przed rozprzestrzenianiem się płomieni. Zwykle wełna jest nasączona impregnatem wodochronnym, który zmniejsza jej odporność na ogień. Wytrzymuje więc temperaturę sięgającą 250°C. Wełna niczym nie impregnowana może przetrwać jeszcze wyższą temperaturę (szklana do 600°C, mineralna nawet 1000°C);
- jest odporna na zawilgocenia;
- nie uszkodzą jej żadne chemikalia, a sama też nie wydziela szkodliwych substancji;
- nie gnije, nie pleśnieje i nie atakują jej żadne insekty;
- łatwo poddaje się obróbce i jest łatwa w układaniu;
- prawie nie zmienia swoich wymiarów pod wpływem temperatury;
- dzięki dużej elastyczności płyty i maty wełniane łatwo jest ułożyć szczelnie, tak by między
nimi nie tworzyły się mostki termiczne.
Wady:
- podczas cięcia pyli, dlatego w trakcie obróbki i montażu trzeba używać odzieży ochronnej;
- jest cięższa w porównaniu z innymi materiałami termoizolacyjnymi, przez co dodatkowo obciąża konstrukcję domu.
Układając izolację z wełny, warto wiedzieć, że:
- pyli i jest kłująca dlatego trzeba używać odzieży ochronnej, rękawic, okularów ochronnych oraz maski na usta i nos,
- nie można zapomnieć o dobrej wentylacji pomieszczeń,
- do cięcia płyt i mat wystarczy użyć ostrego noża,
- tnąc je, zostawia się około 0,5 cm zapasu. Dzięki temu płyty będą do siebie ściśle przylegać i w miejscach ich połączeń nie będą się tworzyć mostki termiczne,
- nie wolno chodzić bezpośrednio po płytach miękkich,
- materiały z wełny mineralnej lub szklanej trzeba chronić przed zamoknięciem,
- po zakończeniu pracy trzeba dobrze umyć ręce, a odzież odkurzyć.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz