Na terenach, gdzie istnieje sieć wodociągowa, przyłączenie do niej nowo budowanych domów w praktyce jest obowiązkowe.
Taki obowiązek nakłada na starających się o pozwolenie na budowę domu urząd gminy w warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Inaczej jest, gdy dom został już wybudowany – decyzję o zmianie sposobu zaopatrzenia go w wodę podejmują sami właściciele.
W obu wypadkach całkowite koszty wykonania przyłącza ponoszą odbiorcy, czyli właściciele posesji. Oni też – zanim będzie możliwe podpisanie umowy o dostawach wody – muszą zadbać o dopełnienie wszelkich formalności związanych z przyłączeniem do sieci.
Projekt, uzgodnienia, zgłoszenie
Wykonanie przyłącza wodnego, podobnie jak wszystkich innych przyłączy zewnętrznych: elektrycznego kablowego, kanalizacyjnego, gazowego, od 11 lipca ubiegłego roku nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę, a jedynie zgłoszenia. Dokonuje się go w starostwie lub urzędzie gminy. Wcześniej musimy jednak wystąpić do zakładu wodociągowego o zaopatrzenie w wodę w określonej ilości oraz wydanie warunków technicznych wykonania przyłącza. Zawierają one wykaz czynności niezbędnych do uzyskania pozwolenia na korzystanie z wodociągu, chociaż nie ma tam szczegółów wykonania samego przyłącza. Takie szczegóły muszą się znaleźć w projekcie. Jego opracowanie najlepiej więc zlecić projektantowi poleconemu przez zakład wodociągowy, do którego wystąpiliśmy o warunki techniczne, lub innemu, dobrze znającemu wymagania miejscowego zakładu. Zwykle pozwala to uniknąć problemów z akceptacją proponowanych rozwiązań.
Gdy roboty będą prowadzone w ulicy
Trzeba uzyskać zgodę od zarządzającego ulicą, najczęściej gminy, na czasowe zajęcie terenu i uiścić odpowiednią opłatę. Warunkiem uzyskania zgody jest przedstawienie projektu organizacji ruchu. Określa się w nim miejsce prowadzenia robót oraz sposób jego zabezpieczenia i oznakowania. Projekt powinien być zaopiniowany przez wydział ruchu drogowego komendy policji i zatwierdzony w Zarządzie Dróg Miejskich. Załatwienie tych spraw zazwyczaj powierza się wykonawcy przyłącza. Wszelkie koszty związane z prowadzeniem robót w ulicy pokrywamy sami i na nas (lub na wykonawcy, jeśli tak jest ustalone w umowie) spoczywa obowiązek odpowiedniego zabezpieczenia terenu na czas trwania robót: wygrodzenie wykopów, wypożyczenie i rozstawienie znaków drogowych, zapór, kozłów, oświetlenie budowy w nocy.
Wykonawca z polecenia
Czekając na uprawomocnienie się zgłoszenia, można się zająć szukaniem wykonawcy (musi on mieć uprawnienia budowlane do wykonywania sieci zewnętrznych, tak zwane instalacyjne). Warto zebrać kilka ofert. Porównując je, sprawdźmy, czy oprócz kosztów wykonania przyłącza w ofercie są także uwzględnione koszty:
- wykonania projektu organizacji ruchu i inne związane z zajęciem ulicy,
- badania zagęszczenia gruntu po zasypaniu przyłączy w ulicy,
- uzupełnienia zdjętej nawierzchni,
- obsługi geodezyjnej, niezbędnej przy rozpoczęciu i po wykonaniu robót.
Weźmy też pod uwagę to, czy firma ma doświadczenie w realizacji, odbiorze i przekazywaniu przyłącza zakładowi wodociągowemu. Najlepiej, jeśli jest to wykonawca współpracujący z miejscowym zakładem i przez ten zakład rekomendowany.
Wybór takiej firmy najczęściej gwarantuje, że szybko i bez większych problemów otrzymamy zgodę na użytkowanie przyłącza.
Nasza budowa
Przyłącze wodociągowe, które wykonywaliśmy w Aninie, zastąpiło nieczynną już tradycyjną studnię. Sprawy formalne zajęły nam ponad cztery miesiące (wówczas musieliśmy jeszcze uzyskać pozwolenie na budowę przyłącza), sama budowa – kilka dni. Dzięki temu, że wodociąg przebiegał po tej stronie ulicy co posesja, aby się do niego przyłączyć, wystarczyło zajęcie niewielkiej powierzchni ulicy i tylko pobocza jezdni. Wykopy zostały zabezpieczone barierkami, ustawiliśmy też znaki ostrzegawcze.
Przyłącze zostało poprowadzone w linii prostej na głębokości 160-180 cm, od wcinki do wodociągu w ulicy, przeciskiem pod podmurówką ogrodzenia, przez posesję do budynku. W odległości około 2 m od ogrodzenia, na posesji, umieściliśmy studzienkę z wodomierzem. Miejsce w budynku, w którym możliwe by było zainstalowanie wodomierza, zostało bowiem przeznaczone na inne cele.
  |
| Przyłącze można wprowadzić do budynku przez ścianę piwnicy, a wodomierz zainstalować wewnątrz domu przy ścianie zewnętrznej. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
 |
| Innym sposobem jest przeciągnięcie rury pod ławą fundamentową i wyprowadzenie przez posadzkę – jednak minimum 1,5 m od naroża budynku, aby w razie awarii woda nie podmyła gruntu spod narożnika. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki |
Potrzebna studzienka
Wykonanie studzienki wodomierzowej to dodatkowy koszt, całkiem spory w ogólnym rozliczeniu. Zdarza się jednak, że ze względu na wymagania zakładu wodociągowego, nie ma możliwości umieszczenia wodomierza w budynku.
Przede wszystkim pracownicy zakładu muszą mieć do niego wygodny dostęp, jak również do całego odcinka przyłącza przed wodomierzem, nad którym pieczę sprawuje zakład. W każdej sytuacji, gdy mogłoby to być utrudnione, wymagane jest wykonanie studzienki.
Dla dostawcy wody ważne jest też, by wskazania wodomierza były miarodajne, stąd kolejne wymagania. Jeśli chce się go umieścić w budynku, przyłącze musi być prowadzone w linii prostej (bez załamań). Wodomierz można zainstalować tylko bezpośrednio za ścianą, przez którą zostało wprowadzone przyłącze.
Nie można go przesunąć w głąb budynku, jedynie trochę w górę – zwykle jest umieszczany na wysokości 60-80 cm od posadzki.
Uwaga! Zgodnie z nowymi Warunkami technicznymi, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (które weszły w życie 16 grudnia 2002 r.) obowiązkiem inwestora jest zainstalowanie na przyłączu wodnym tak zwanego zaworu antyskażeniowego zapobiegającego przepływom zwrotnym. Zawór taki powinno się umieścić tuż za wodomierzem, po stronie instalacji będącej w dyspozycji odbiorcy.
Tworzywo i beton
O doborze materiałów do wykonania przyłącza decyduje projektant w porozumieniu z miejscowym zakładem wodociągowym.
Rury. Przeważnie stosuje się polietylenowe, niekiedy – stalowe ocynkowane lub żeliwne. Ich średnica zależy przede wszystkim od zapotrzebowania na wodę. Standardowa średnica rur dla domów jednorodzinnych to 50 mm, maksymalna – około 80 mm. Rury z tworzywa łączy się ze sobą kształtkami samozaciskowymi wyposażonymi w uszczelki. Układa się je na głębokości około 170 cm z niewielkim spadkiem w kierunku wodociągu w ulicy.
Studzienka wodomierzowa. Wykonuje się ją z kręgów betonowych średnicy od 1 do 1,5 m. Średnicę dobiera się zależnie od wielkości wodomierza albo ich liczby. Jeśli współwłaściciele domu chcą się rozliczać osobno, w studzience mogą być umieszczone dwa lub nawet trzy wodomierze. Studzienkę przykrywa się betonową pokrywą z żeliwnym włazem. W wyjątkowych sytuacjach, gdy poziom wód gruntowych jest bardzo wysoki i nie można wykonać studzienki z kręgów (bo przeciekałaby przez nie woda), zakłady wodociągowe zgadzają się na zainstalowanie gotowej, szczelnej studzienki z tworzywa sztucznego.
Próba ciśnieniowa
W wodociągu płynie woda pod ciśnieniem (około czterech atmosfer). Po wykonaniu wcinki i zmontowaniu rur niezbędne jest więc przeprowadzenie tak zwanej próby ciśnieniowej. W tym celu na końcu przyłącza instaluje się zawór, odpowietrza rury i otwiera zasuwę na wodociągu, by sprawdzić wzrokowo, czy wszystkie połączenia są szczelne.
Na przyłączach długości do 20 m od ogrodzenia wystarczy wykonanie próby na ciśnienie miejskie. Gdy przyłącze jest dłuższe, powinna być przeprowadzona próba na podwyższone ciśnienie (podwyższa się je za pomocą specjalnej pompki).
Podpisanie umowy
Zakład wodociągowy odbiera przyłącze do eksploatacji z zainstalowanym wodomierzem. Zazwyczaj o rodzaju wodomierza decyduje zakład (na przykład w Warszawie sam dostarcza i montuje wodomierz), ale czasami pozostawia nam wolną rękę. Pamiętajmy wtedy, że wodomierz musi mieć atest Głównego Urzędu Miar, a jego montażu może dokonać jedynie uprawniony instalator.
Podstawą do podpisania umowy na dostarczanie wody jest sporządzenie przez pracownika zakładu wodociągowego tak zwanego protokołu odbioru końcowego. Wcześniej musi on zatwierdzić poprawność wykonania przyłącza od wcinki do wodomierza oraz zaakceptować sposób zamontowania i rodzaj urządzenia.
Lepiej z sieci
Korzystanie z wodociągu jest wygodniejsze i często bezpieczniejsze niż czerpanie wody z własnego ujęcia. Konserwacją sieci, w tym odcinka przyłącza do wodomierza, oraz naprawą wszelkich awarii zajmuje się dostawca wody, a więc miejscowy zakład wodociągowy. O własną studnię należy dbać samemu. Większe jest również ryzyko braku wody, na przykład na skutek awarii prądu lub pompy.
Warto też pamiętać o tym, że woda z sieci, choć nie zawsze smaczna, ma stale kontrolowaną jakość wymaganą dla wody pitnej oraz używanej na potrzeby gospodarcze. Jest czysta pod względem bakteriologicznym i nie trzeba jej odżelaziać, co zwykle jest konieczne, gdy korzystamy z wody ze studni.
Do zgłoszenia budowy przyłącza trzeba dołączyć:
- projekt zagospodarowania działki wraz z opisem technicznym instalacji (projektem); zgodnie z nowelizacją Prawa budowlanego z 16.04.2004 r. uzgodnienie projektu zagospodarowania działki z rzeczoznawcą do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych nie jest już wymagane;
- oświadczenie o prawie do terenu;
- dowód uzgodnienia trasy przyłącza w ZUD (zespole uzgadniania dokumentacji technicznej działającym przy starostwie) – opinię z zatwierdzoną mapą.
Gdy trasa przyłącza przebiega przez sąsiednią nieruchomość, urząd może się również domagać pisemnej lub notarialnej zgody właścicieli tej nieruchomości na wykonanie przyłącza na ich terenie. Jeżeli w ciągu 30 dni od złożenia dokumentów urząd nie wyrazi sprzeciwu bądź nie zażąda uzupełnienia dokumentacji, można rozpocząć roboty.
Dokumenty niezbędne do rozpoczęcia robót:
- warunki techniczne wykonania przyłącza (wydane przez zakład wodociągowy),
- projekt przyłącza (uzgodniony w zakładzie wodociągowym),
- zgoda urzędu gminy na prowadzenie robót w ulicy oraz dowód uiszczenia opłaty za zajęcie ulicy.
Opłata za zajęcie ulicy
Uiszcza się ją w gminie. Jej wysokość zależy od czasu prowadzenia robót i zajmowanej powierzchni ulicy. Za zajęcie 1 m² pobocza płaci się przeciętnie około 40 gr za dobę, za 1 m² jezdni – około 80 gr za dobę. Jeżeli przewidziane jest zajęcie ponad 20% jezdni, dodatkowo płaci się 100-140 zł za utrudnienie ruchu. Konieczność całkowitego zamknięcia ulicy to podwójna stawka – 300 zł.
Robimy przyłącze dla domu-kostki
 | |  | |  |
| Geodeci wytyczają trasę przyłącza. Autor: Mariusz Bykowski | | Ziemia z wykopu jest wybierana koparką, a ostatnie 20 cm – łopatami. Pobocze jezdni musi być zagrodzone barierkami. Autor: Mariusz Bykowski | | Przygotowania do wykonania wcinki: do zasuwy montowany jest przyrząd, którym będzie przewiercona rura wodociągowa. Autor: Mariusz Bykowski |
 | |  | |  |
| Na wodociąg zostaje nałożona obejma i opaska kołnierzowa. Autor: Mariusz Bykowski | | Zasuwa jest już zamocowana na opasce kołnierzowej. Teraz – po otwarciu zasuwy – można przewiercić rurę. Autor: Mariusz Bykowski | | Do zamkniętej zasuwy mocuje się rurę przyłącza. Na teren posesji została ona wprowadzona pod podmurówką ogrodzenia (tak zwanym przeciskiem). Autor: Mariusz Bykowski |
 | |  | |  |
| Rurę podsypuje się piaskiem. Musi być dokładnie ubity, żeby pod obciążeniem rura nie ulegała odkształceniom. Autor: Mariusz Bykowski | | Nad przyłączem na 20-30-centymetrowej warstwie piasku zostaje ułożony pas folii ostrzegawczej z wkładką metalową (umożliwiającą zlokalizowanie przyłącza wykrywaczem metali). Autor: Mariusz Bykowski | | Od zasuwy zostaje wyprowadzony w górę specjalny trzpień, który umożliwi ewentualne zamknięcie dopływu wody za pomocą klucza sztorcowego (tak zwana obudowa zasuwy). Autor: Mariusz Bykowski |
 | |  | |  |
| Na trzpień jest nakładana skrzynka uliczna; na powierzchni widać tylko jej pokrywę. Autor: Mariusz Bykowski | | Ziemię w wykopie ulicznym trzeba bardzo starannie ubić zagęszczarką. Po zakończeniu robót niezbędne jest wykonanie atestu zagęszczenia gruntu. Autor: Mariusz Bykowski | | Do zrobienia wykopu na studzienkę wodomierzową została użyta koparka. Autor: Mariusz Bykowski |
 | |  | |  |
| W otwór w ziemi są wpuszczane kręgi betonowe. Koparka posłużyła jako dźwig. Autor: Mariusz Bykowski | | W kręgach zamocowano stopnie. W odpowiednim miejscu trzeba teraz wywiercić otwór na wprowadzenie przyłącza. Autor: Mariusz Bykowski | | W studzience zostało zrobione tymczasowe połączenie odcinków przyłącza do przeprowadzenia próby ciśnieniowej. Później w tym miejscu będzie zainstalowany wodomierz. Autor: Mariusz Bykowski |
 | |  | |  |
| Kręgi studzienki przykryto betonową pokrywą. Wokół otworu zostanie zamocowana obręcz włazu. Autor: Mariusz Bykowski | | Metalowa pokrywa włazu jest zlicowana z powierzchnią gruntu. Tędy możliwy jest dostęp do studzienki – do zaworów zainstalowanych na przyłączu i wodomierza. Autor: Mariusz Bykowski | | Wyprowadzenie przyłącza w budynku – rura biegnie pod ławą fundamentową i w górę przez podłogę piwnicy. Autor: Mariusz Bykowski |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz