Jak zrobić taras na gruncie?

Jak poprawnie wykończyć i czym zaizolować betonowy taras, na którym będę układać gres? Płyta znajduje się bezpośrednio na ziemi i jednym bokiem przylega do ściany budynku.

Wszystkie tarasy są narażone na duże zmiany temperatury i niekorzystne warunki atmosferyczne, dlatego – aby szybko nie uległy zniszczeniu – muszą być bardzo starannie wykonane.
Taras na gruncie nie musi mieć hydroizolacji, ponieważ woda, nawet jeśli przeniknie przez warstwy tarasu, nie zawilgoci pomieszczeń, tylko wsiąknie w ziemię. Musi on jednak spełnić wiele innych warunków. Przede wszystkim płyta betonowa nie może być ułożona bezpośrednio na gruncie, ale na dobrze zagęszczonej podbudowie z kruszywa i podsypce piaskowej. Warstwy te chronią płytę tarasu przed pękaniem spowodowanym przez nierównomierne osiadanie lub wysadziny mrozowe w gruntach gliniastych. Po usunięciu humusu układa się warstwę żwiru grubości 30 cm, najlepiej w dwóch warstwach dokładnie zagęszczonych mechanicznie. Na podbudowie wykonuje się podsypkę piaskową lub chudy beton.
Płyta tarasu z betonu B15 zwykle ma grubość 10 cm i nie musi być zbrojona, jeśli starannie zrobiono podbudowę. Nie powinna być połączona z konstrukcją domu, ale oddylatowana, czyli oddzielona od ścian szczeliną wypełnioną elastycznym materiałem (na przykład paskiem styropianu grubości 2 cm).
Taras powinien mieć spadek od ściany domu w kierunku zewnętrznym, aby woda deszczowa mogła swobodnie spływać. W tym celu na płycie robi się z betonu warstwę spadkową o nachyleniu około 2% (2 cm na 1 m). Jej grubość w żadnym miejscu nie powinna być mniejsza niż 4 cm. Do betonu można dodać preparat uszczelniający.
Taras najczęściej wykańcza się mrozoodpornymi płytkami ceramicznymi (gresem, klinkierem). Płytki nie powinny być zbyt małe (duża ilość spoin) ani zbyt duże (większe naprężenia). Najlepsze będą płytki średniej wielkości o boku 20-30 cm. Do ich przyklejania trzeba użyć zaprawy elastycznej przeznaczonej do stosowania na tarasach, na przykład  Atlas Plus, Ceresit CM 18, Adesilex P9.
Płytki układa się (inaczej niż wewnątrz domu), stosując tak zwane podwójne smarowanie – klej nanosi się nie tylko na podłoże, ale i na płytki. Między płytkami a podłożem nie powinno być pustych przestrzeni.
Fugi między płytkami najlepiej zrobić z uelastycznionej zaprawy do spoinowania, na przykład: Mapei Ultrakolor, Ceresit CE 37, Atlas z dodatkiem emulsji elastycznej. Spoiny nie powinny być zbyt wąskie, aby płytki miały możliwość odkształcania się pod wpływem zmian temperatury. Staranne wykonanie spoin zabezpieczy taras przed przesiąkaniem wody w głąb. Zaleca się również, by cokół z płytek był cofnięty w stosunku do lica elewacji.
Nie wolno zapomnieć o dylatacji warstw tarasu – szczeliny przecinające nawierzchnię i warstwę spadkową powinny mieć szerokość około 1 cm i tworzyć pola o powierzchni 3-4 m². Wypełnia się je gotowymi masami elastycznymi.
Zamiast nacięć można zastosować specjalne profile dylatacyjne.

Prawidłowo wykonany taras na gruncie. Autor: Agnieszka Sternicka , Marek Sternicki